ในค่ำคืนที่เดียวดายไร้คน ไปแห่งหนใดมันเงียบงัน ได้ยินเเต่เสียงจักจั่น ที่ฟังผันใจให้เฝ้ารำพัน วันก่อนนั้นจะได้ลาจากไป แต่ทั้งใจไม่เคยลืมได้สักครา เพราะถลาไปทั้งตัวและหัวใจ คำพูดจาไม่อาจเอื้อนเอ่ยออกมา แท้คำลาสักคำก็ไม่มี วันเเสนดีที่เคยยังไม่มีค่า วันนี้ยังรักเธอไม่เคยซา แม้บางทีรักอาจไม่เหมือนเดิม
4 มีนาคม 2552 22:43 น. - comment id 958900
รักอยู่ไม่รู้ลืม น่าปลื้มใจนักหนา ฝันเพ้อทุกเวลา ขอให้สมใจปอง
5 มีนาคม 2552 06:12 น. - comment id 958971
ในค่ำคืนที่เดียวดาย คนข้างกายก็หายสิ้น จึ่งจมกับดวงจินต์ คงได้ยินเพียงเสียงนก แม้รักจะจากลา ลยอล่องฟ้าเหมือนวิหค ก็ใจก็สั่นทก เพราะยังวกใจรักเธอ รักเอยยังรักมั่น มอบเธอนั้นคนเดียวเสมอ เพียงเพราะอยากพบเจอ จึงต้องเพ้อคำรำพัน อรุณสวัสดิ์ความรักค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ
5 มีนาคม 2552 09:11 น. - comment id 959022
สวัสดีค่ะ บางครั้งบางอย่างหากลืมไม่ได้ก็ไม่ควรที่จะลืมนะคะ เก็บเอาไว้ในความทรงจำ สำหรับสิ่งดีดีก็เอาไว้ให้คิดถึงอย่างมีความสุข สิ่งที่ทำให้เสียใจก็เก็บไว้เป็นครูค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ