กอดตัวเองหลบซ่อนตอนหงอยเหงา เมฆตั้งเคล้าครึมฝนปนแอบแฝง ปล่อยเวลาพาตนดิ้นรนแรง มนตราแห่งระทมถมทับมา เพียงหลงภาพตามติดจิตหลอกหลอน ใจโอนอ่อนคล้อยเข้าเงาเสน่หา หมดสิ้นหวังพลังรักแห่งมนตรา เล่ห์มายาพาให้ใจมลาย ยามหงอยเหงาเฝ้ามองท้องฟ้ากว้าง ดูเวิ้งว้างว่างเปล่าเศร้าเหลือหลาย แสนหดหู่อยู่เดียวเปลี่ยวใจกาย ช่างเหนื่อยหน่ายคล้ายจนหนทางเดิน วอนสายลมข่มใจให้หายเศร้า ทุกค่ำเช้าช่างเหงาเขาห่างเหิน เฝ้ากอดตัวกลัวคนจนหมางเมิน คงเผชิญโชคร้ายตลอดกาล วอนสายน้ำฉ่ำเย็นเข่นคลายเศร้า ชโลมเอาความทุกข์สุขประสาน ขอลมฝนบนฟ้ามาบันดาล เปลี่ยนช่วงกาลผ่านพ้นหม่นเลยไป คงถึงคราวหนาวทั่วขั้วหัวใจ ถูกกลิ่นไอนัยรักผลักเสือกไส หมดเรี่ยวแรงแห่งชีวิตคิดก้าวไกล คงร่ำไห้ตลอดกาลนานเท่านาน
แสงเพชร 1 มี.ค. 2552 15:11 น. - ID 123718 
7677
2
0
1 มีนาคม 2552 16:05 น. - comment id 957524
แวะมาชื่นชมผลงานครับ
1 มีนาคม 2552 17:47 น. - comment id 957534
อย่าร้องไห้นะค่ะ คนดี ชัวิตต้องเดินต่อไปค่ะ สู้ๆ เอาใจช่วยนะค๊า
1 มีนาคม 2552 19:31 น. - comment id 957557
แวะมาร่วมเหงา จะเหงามากแค่ไหนเรามาเหงาแข่งกันมั้ย ใครจะเหงาได้มากกว่ากัน
2 มีนาคม 2552 12:44 น. - comment id 957770
คงทรมานมากมายเลยคะ เห็นภาพมากเลยที่เขียนสื่อความรู้สึก
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด