กระท่อมน้อยบนดอยใหญ่ ไร้ชีวิต ดูมืดมิด จิตเหว่ว้า น่าใจหาย ดอยก็หม่น คนก็เศร้า เหงามิคลาย น้องจากเหนือเมื่อปีกลาย หลายเวลา แม่ดอกเอื้องเมืองหนาว สาวแรกแย้ม ผลิดอกย้อยคอยแต่งแต้ม แซมภูผา พึ่งแตกสาวเจ้าก็พราก จากบ้านมา เข้าเมืองกรุงมุ่งสู่ฟ้า ลา ยอดดอย เก็บเสื้อผ้า ลาแม่พ่อ ขอพรพระ ด้วยใจนี้มีมานะ จะไม่ถอย หวังเงินตรา มาจุนเจือ เพื่อคนคอย ลงจากดอย กลอยเดินสู่ประตูวัง ด้วยความหวัง ดั่งแสงทอง ของวันใหม่ ด้วยหัวใจ ใสและซื่อ ถือความหวัง ความลำบากต้องพรากถิ่น บินจากรัง สู้ลำพัง ในวังวน คนต่างใจ เข้าเมืองกรุง มุ่งหางาน สานฝันต่อ แม่ดอกอ้อ กอหวาน บานสดใส ถูกจิ้งจอก หลอกขายร่าง สร้างกำไร ต้องจำใจ ใช้ร่างกาย หมายเงินตรา เป็นดอกเอื้อง เปลื้องผ้าผ่อน นอนแลกทรัพย์ อยู่ในผับ กับผู้ราก มากตัณหา สนองใคร่ ให้ผู้ชาย คลายกามา ใช้เงินตรา มาแลกร่าง สร้างสำราญ น้ำตาหยด รดหัวใจ ใครจะรู้ ต้องทนสู้ อยู่เหว่ว้า น่าสงสาร อยู่กับวัน อันโหดร้าย หลายชั่วกาล ใจร้าวราน ผ่านความเจ็บ เหน็บอุรา เพราะความจน คนอยู่หลัง ยังทุกข์ยาก ด้วยลำบาก ใช่อยากได้ ใคร่ตัณหา ไม่อยากทำ จำต้องกลืน ฝืนอุรา หวังเงินตรา มาจุนเจือ เพื่อครอบครัว แม่ดอกเอื้องเมืองหนาว สาวดอยซื่อ อะไรหรือ คือความฝัน อันสลัว แม้สุดท้าย ปลายทางฝัน นั้นน่ากลัว จะดีชั่ว ตัวเจ้าพร้อม ยอมรับมัน นี่นะหรือ คือรางวัล อันทรงค่า ที่ได้มา น้ำตาพราก จากความฝัน ต้องเจ็บป่วย ด้วยโรคร้าย วายชีวัน จบความฝัน อันขื่นขม ตรมอุรา สิ้นดอกเอื้องเมืองหนาว สาวลาโลก ทิ้งความโศก จากโลกไป อยู่ไหนหนา เจ้าหมดเคราะห์ เพราะโรคร้าย วายชีวา เอื้องจากไปไม่กลับมา หาคนคอย ดอยคงหม่น คนเฝ้ารอ ก็โศกเศร้า ลมหวนไห้ไพรก็เหงา เขาก็หงอย เอากระดูก ผูกผ้าขาว สาวเอื้องดอย คืนกลับมาหาคนคอย ดอยคร่ำครวญ กระท่อมน้อยกลางดอยดง คงรกร้าง เหน็บน้ำค้าง กลางลมหนาว คราวลมหวน ไม่มีแล้ว แก้วกลางดอย กลอยไม่ทวน สายลมครวญ หวนไห้ ไร้วิญญาณ
เทพธัญญ์ 25 ก.พ. 2552 11:33 น. - ID 123590 
870
4
0
25 กุมภาพันธ์ 2552 12:32 น. - comment id 955578
ผมคิดว่า..ผลงานนี้เป็นการนำเสนอ เพื่อสะท้อนสังคมโดยเฉพาะเจาะจงคนเหนือ จากการศึกษาข้อมูลอย่างเป็นระบบ ปัจจุบัน สัดส่วนของคนประกอบอาชีพพิเศษจำแนกรายภูมิภาคไมมีความแตกต่าง ระหว่างเหนือและอีสาน รูสึกไม่สบายใจครับ เพราะเป็นการฝากแง่คิดไม่ใช่จินตนาการ
25 กุมภาพันธ์ 2552 13:03 น. - comment id 955599
น้อมรับคำติชมจากท่านพี่อินสวน ที่นำเสนอไปเป็นส่วนหนึ่งของสังคม ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เสื่อมเสีย เพียงแต่นำเสนอไปให้เห็นภาพเท่านั้น ต้องกราบขอโทษ และขออภัย หากทำให้หลายคนไม่สบายใจ จากใจ คนเขียน
25 กุมภาพันธ์ 2552 13:11 น. - comment id 955601
ไม่มีอะไรนะครับ พี่เพียงแต่อยากเปลี่ยนทัศนคติของ คนทั่วไปเกี่ยวกับการมองหญิงเหนือครับผม ยังรักและคิดถึงเทพธัญญ์นะครับ อาจเป็นเพราะรณรงค์เรื่องนี้มานาน แล้วด้วยและเป็นคนทำการศึกษาเรื่อง นี้ด้วยน่ะครับ..ไม่มีอะไรติดใจแล้วครับ
25 กุมภาพันธ์ 2552 13:44 น. - comment id 955630
เพราะค่ะ แต่ยังขัดๆในช่วงกลางๆอะนะ แบบว่าเป็นส่วนตัวนะค่ะ ตรงที่ชอบจะเป็นตรงที่การบ่งบอกว่าผู้หญิงเหนือกับบรรยาสกาศเหนือๆมีความเหมือนกันตรงความสวยงาม และความเป็นเอกลักษณ์ของที่ตรงนั้นๆ อิอิ รู้เรื่องป่าวหว่ายิ่งเขียนยิ่งงง เหอเหอ
25 กุมภาพันธ์ 2552 14:01 น. - comment id 955643
ขอบคุณครับพี่อินสวน หวังสักวันคงได้ร่วมจิบสุราแลกเปลี่ยนมุมมองกันนะครับ พี่ ว่างๆ มาเที่ยวทะเลแถวระยองบ้างนะครับ
25 กุมภาพันธ์ 2552 14:55 น. - comment id 955684
สะท้อนออกมาได้เห็นภาพเป็นอย่างดีเลยคะ ภาษาเข้าใจง่ายดีจัง ความเป็นไปในสังคมหนึ่งในเมืองไทย ซึ่งพยายามเพื่อความอยู่รอดของคนในครอบครัว สื่อให้เห็นถึงความงดงามของความรัก ความเสียสละ และความกตัญญูค่ะ
25 กุมภาพันธ์ 2552 15:17 น. - comment id 955700
25 กุมภาพันธ์ 2552 15:56 น. - comment id 955725
25 กุมภาพันธ์ 2552 16:20 น. - comment id 955741
หวัดดีคับ...คุณ"เทพธัญญ์" ส่วนตัว...ผมเป็นคนค่อนข้างมองเจตนาเป็นเหตุแห่ง..." *.* " ..ทั้งปวง.... ผมมองว่าเจตนาดี...น่าชื่นชมคับ.... เรื่องเหล่านี้ แบบนี้...ได้เกิดขึ้นกับชาวเขา...ชาวดอยเป็นส่วนใหญ่...ไม่ใช่เกิดขึ้นโดยทั่วไปในภูมิภาค... ซึ่งมีการกล่าวและพูดถึงไว้ทั้งในอดีตและปัจจุบัน...โดยมีการการประพันธ์ไว้...ไม่ว่าจะเป็นวรรณกรรม บทเพลง และอื่นๆ...ซึ่งแต่ละท่านผู้ประพันธ์ มิได้มีเจตนาที่จะลบลู่...หรือเหยียดหยามแต่ประการใด...แต่ต้องการสื่อความว่า...การล่อลวง,การบังคับขู่เข็ญ...และแม้แต่การขายให้..โดยยินยอม..นั้น....มันได้ก่อความทรมานอย่างสาหัส...ให้กับเด็กๆเหล่านั้น... โดย "เจตนา"....ผมนับถือน้ำใจคุณ...เพราะความต้องการที่จะสื่อ...แง่คิดเฉกเช่นเดียวกับ...เหล่าผู้ที่พยายามสื่อความนี้...
25 กุมภาพันธ์ 2552 16:54 น. - comment id 955770
กลอนนายเพราะนะครับ แต่งได้ไงยาวๆๆแบบนี้...
25 กุมภาพันธ์ 2552 16:57 น. - comment id 955774
ดอยหม่น..........โด่น.. กระท่อมน้อย กลางดอยดง พงป่าเขา คงไม่หนาวแล้วหนาเข้าน่าร้อน หากสาวดอยใจดำทำลืมคอน พี่คงร้อน แทบตาย อยู่ในดง 11%
25 กุมภาพันธ์ 2552 22:38 น. - comment id 956024
เฮ้อ ตอนนี้ดอยหม่นเพราะกลุ่มควันที่เผา ๆๆๆไม่รู้จบสิ้นซะที กลอนเพราะและการบอกเล่าก็เรียงร้อยเป็นอย่างดี ทำได้ไงคะ เก่งมากเลย สังคมที่เปลี่ยนไป ทำให้คนเราต้องกระเสือกกระสน และบ้างก็ ได้ดี และบ้างก็อย่างที่รู้ และยังคงมีให้เห็นเรื่อยไป แม้รู้ว่ามันอาจจะเกิดขึ้น แต่ก็ยังจะดิ้นรนต่อไป ขอบคุณบทกลอนดีๆค่ะ
26 กุมภาพันธ์ 2552 07:15 น. - comment id 956083
-ขอบใจนะ น้องๆเทพ (นู๋แนน) ที่แวะมาติชมงานเขียนของพี่ งานอาจดูไม่เนียนเท่าไหร่ เพราะต้องการเน้นเนื้อหาให้ชัดเจนจ่ะ
26 กุมภาพันธ์ 2552 07:24 น. - comment id 956089
-ขอบคุณครับ somebody สำหรับคำชมต่างๆ ผมก็ตั้งใจเขียนสื่อออกไปเช่นนั้นเหมือนกันครับ
26 กุมภาพันธ์ 2552 07:25 น. - comment id 956090
-ขอบคุณครับ โคลอน ที่แวะมาให้กำลังใจ
26 กุมภาพันธ์ 2552 07:26 น. - comment id 956091
-ขอบคุณครับ นาคะพรรณ ที่แวะมาให้กำลังใจ
26 กุมภาพันธ์ 2552 07:29 น. - comment id 956095
-ขอบคุณครับ พี่kirati ที่แวะมาให้กำลังใจและเข้าใจถึงเจตนาของการนำเสนองานชิ้นนี้ของผม ยินดีที่ได้รู้จักและนับถือพี่เช่นกันครับ
26 กุมภาพันธ์ 2552 07:31 น. - comment id 956096
-ขอบคุณครับ วาสุกรีที่แวะมาให้กำลังใจและคำชม พอดีต้องการให้เห็นภาพโดยรวมเลยต้องเขียนยาวนิดนึง ครับ
26 กุมภาพันธ์ 2552 07:33 น. - comment id 956097
-ขอบคุณครับ ก่องกิก ที่แวะมาให้กำลังใจและขอบคุณสำหรับกลอนตอบเพราะๆครับ
26 กุมภาพันธ์ 2552 07:35 น. - comment id 956098
-ขอบคุณครับ แจ้นเอง ที่แวะมาให้กำลังใจและเข้าใจถึงเจตนาและความหมาย ของการนำเสนองานชิ้นนี้ของผม ยินดีที่ได้รู้จักครับ
26 กุมภาพันธ์ 2552 09:56 น. - comment id 956156
26 กุมภาพันธ์ 2552 13:20 น. - comment id 956291
สวัสดีค่ะคุณเทพธัญญ์ หายไปนานกลับมาพร้อมกับบทกลอนสอนใจ ให้แง่คิด จะว่ากันไป สังคมแบบนี้ก็มีกระจาย อยู่ทุกภาค ทุกที่นะคะ เพราะและรายละเอียดเยี่ยมมากค่ะ
26 กุมภาพันธ์ 2552 15:50 น. - comment id 956402
-ขอบคุณครับ เฌอมาล์ ที่แวะมาให้กำลังใจยินดีที่ได้รู้จักครับ
26 กุมภาพันธ์ 2552 15:51 น. - comment id 956404
-ขอบคุณครับ แก้วประภัสสร ที่แวะมาให้กำลังใจและเข้าใจถึงเจตนาและความหมาย ของการนำเสนองานชิ้นนี้ของผม ยินดีที่ได้รู้จักครับ ไม่ได้หายไปไหนหรอกครับ พอดีช่วงนี้งานยุ่งไปหน่อยครับ
26 กุมภาพันธ์ 2552 16:01 น. - comment id 956417
อ่านแล้วพิมคงไม่คอมเม้นอะไรมาก คงต้องใช้ การอ่านที่เข้าใจสักหน่อย เพราะทำงานด้านเด็กและสตรีเหมือนกันค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
