ครูกระดาษทราย

24 กุมภาพันธ์ 2552 18:05 น. - comment id 955303

somebody

24 กุมภาพันธ์ 2552 18:08 น. - comment id 955305

แสนรักค่ะ

แก้วประภัสสร

24 กุมภาพันธ์ 2552 20:23 น. - comment id 955339

เมื่อมีรักความผูกพันธ์นั้นยากแก้
จิตเหนี่ยวแท้ไม่แปรเปลี่ยนหมุนเวียนกลับ
เคยจงรักภักดีแม้ไปลับ
ยังสดับหวลถึงซึ่งวาจา

เคยหยอกล้อต่อกระซิกกับชู้ชื่น
เคยระรื่นเฝ้าถนอมและรักษา
ยามหกล้มตระคองกอดแม่งามตา
ลุกขึ้นมาปัดฝุ่นด้วยหัวใจ

มาบัดนี้มิมีแล้วแก้วตาเอ๋ย
เจ้ามาจากทรามเชยหมดสิ้นไร้
หากชาติหน้ามีจริงทุกสิ่งใจ
เป็นคู่เธอตลอดไปทุกชาติพลัน

สวัสดีค่ะคุณลุง ได้ยินเสียงดนตรีที่คุณลุงเปิดทีไร หลานอารมณ์อ่อนไหวตามทุกทีเจ้าค่ะ

ฟา

24 กุมภาพันธ์ 2552 20:39 น. - comment id 955348

ถึงจะจาก....

ก็ยังคงซาบซึ้งถึงทรวงจริงๆ เจ้าค่ะ

กิ่งโศก

24 กุมภาพันธ์ 2552 20:59 น. - comment id 955363

จงเป็นสุขเถิดหนอแก้วตาเอ๋ย
มินานเลยจะตามเจ้าเฝ้าอาศัย
ยามนอนเคียงเฝ้าจูบลูบวลัย
แนบทรวงคล้ายมีเจ้าเฝ้าคลอเคียง.
..................................................
8คุณครูแก้ว.ครับ บทนี้เศร้าโศก อาดูรเหลือเกินครับ..

....งดงามในการใช้คำเสมอครับครูแก้ว..รักษาสุขภาพด้วยครับ

เฌอมาลย์

24 กุมภาพันธ์ 2552 21:03 น. - comment id 955367

อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

แจ้นเอง

25 กุมภาพันธ์ 2552 08:06 น. - comment id 955461

ครวญจนละห้อยเลยค่ะ

แวะมาเสิร์ฟกาแฟค่ะ

ไร้อันดับ

25 กุมภาพันธ์ 2552 10:09 น. - comment id 955503

ไพเราะจับใจเลยครับ
กลอนชุดนี้

ทั้ง สัมผัส ถ้อยคำ 
และความหมาย 
อ่านแล้ว "ครวญ" จริงๆ ครับ

ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ 

ยาแก้ปวด

25 กุมภาพันธ์ 2552 10:58 น. - comment id 955520

บางทีความสงบ
ก็คือความสุขสุดท้าย
ที่เราปรารถนา

โคลอน

25 กุมภาพันธ์ 2552 12:33 น. - comment id 955580

kirati

25 กุมภาพันธ์ 2552 13:22 น. - comment id 955610

หวัดดีคับ...คุณ"แก้วประเสริฐ"

ได้ใจ.....
ความวิจิตรในความอาลัย...สมกับคำว่า"ครวญ"....ขอคารวะ....ขอรับ...

เพียงพลิ้ว

25 กุมภาพันธ์ 2552 14:57 น. - comment id 955688

หลานอยากจะครวญเหมือนกันค่ะคุณลุง แต่เหมือนจุกอยู่ในอก 

แก้วประเสริฐ

25 กุมภาพันธ์ 2552 19:13 น. - comment id 955826

คุณ ครูกระดาษทราย

     ขอบคุณมากครับ ขอบคุณ

      แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

25 กุมภาพันธ์ 2552 19:19 น. - comment id 955828

คุณ somebody

     ความรักที่แท้จริงต้องประกอบด้วยความรัก
มั่นคง และความซื่อสัตย์ ดำรงไว้ปราศจากมายา
ใดๆทั้งปวงย่อมเป็นไปดั่งกลอนบทนี้ครับ ขอบคุณ

        แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

25 กุมภาพันธ์ 2552 19:26 น. - comment id 955836

คุณ แก้วประภัสสร

     ความรักมีหลายรูปแบบ แต่ความรักที่มั่นคง
ซื่อสัตย์ เข้าใจเห็นใจไร้มายาทั้งปวงอยู่ด้วยกันมา
ด้วยความรักที่แสนจะบริสุทธิ์ย่อมเป็นดังบทกลอน
นี้แล แม้นว่าผมจะอุปโหลกขึ้นมาเพื่อแสดงให้เห็น
ถึงซึ่งความรักที่ยิ่งใหญ่ของคนคู่หนึ่งก็ตามแต่
 ผมเขียนด้วยใจที่เป็นธรรมยิ่งเพราะ
ประสบการณ์ที่ผ่านมาเห็นมามากต่อมากและ
ซึ้งใจยิ่งนักครับ ขอบคุณ

       แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

25 กุมภาพันธ์ 2552 19:37 น. - comment id 955850

คุณ ฟา

    ก่อนที่ผมจะเขียนกลอนบทนี้ ประกายจุดหนึ่ง
พุ่งขึ้นเข้าสู่จิตใจ ทำให้ผมเกิดนึกถึงความรักของคน
โบราณกับปัจจุบัน เหตุใดหนอช่างแตกต่างกัน
เสียสิ้นเชิงอะไรเล่าจึงเป็นเช่นนั้นจะว่าวัตถุก็หาไม่
เมื่อตีปัญหานี้แตกจึงเขียนขึ้นมา คือ คำเพียงคำ
เดียวคือ "สัจจะ" คนโบราณนั้นมีสัจจะในหัวใจ
มากไม่ว่าชายหรือหญิง หากมีความรักกับใคร
สักคนๆหนึ่งย่อมเสียสละให้แก่ความรักจะได้
หรือไม่ก็ตามย่อมรักมันคงเสมอ หากอยู่ด้วยกัน
ก็จะมอบสิ่งเหล่านี้ให้แก่กันและกันซื่อสัตย์ต่อ
กันไม่มีวันจาง จะเห็นได้ว่าคนโบราณหากมีคู่
ครองแล้วมักจะอยู่กันไม่ว่าจะยากดีมีจน อยู่
กันจนตายกันไปข้างหนึ่งมั่นคงยิ่ง ผิดกับปัจจุบัน
ที่เห็นความรักเป็นเรื่องสนุกสนานกันครับ 
ใครมากด้วยความรักถือว่าเก่ง คนโบราณถือ
ตัวเองเสมอจะรักหรือไม่รักหากตกเป็นของใคร
ก็จะมอบสิ่งนั้นแล้วค่อยๆไขว่คว้ามอบให้แก่กัน
ส่วนชายก็จะรับผิดชอบต่อหญิงที่ล่วงเกินมิมีวัน
เปลี่ยนแปลงแม้จะถูกคลุมถุงชนก็ตามที นี่คือ
ที่มาของกลอนบทนี้ครับ รักเสมอ

        แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

25 กุมภาพันธ์ 2552 20:07 น. - comment id 955871

คุณ กิ่งโศก

   อย่างเบื้องต้นที่ผมกล่าวไว้นั่นแหละคือที่มาแห่ง
บทกลอนเรื่องนี้ การใช้ใจเราเขียนตามสติปัญญา
ของเราจะดีหรือไม่หาใช่เหตุสำคัญใดไม่เราทำใน
สิ่งที่ดีไม่จำเป็นต้องงดงาม ให้เราทำเพื่อความจริง
ใจตามแต่ใจเราปรารถนาก็จะได้ผลงานออกมาได้
อย่างสละสลวยด้วยอย่างที่ผมเคยกล่าวไว้ให้ทราบ
แล้วว่าสำนวนอักษรทำนองควรประสานกับความ
หมายของบทกลอนนั้นๆ ย่อมนำพากลอนเราให้
สู่จุดประสงค์ที่เราต้องการ เราอย่าได้ไปคำนึง
ถึงว่ากลอนเราจะดีหรือไม่ครับ เราทำงานชิ้น
หนึ่งก็ควรทำให้ดีเท่าที่ความสามารถเราจะทำได้
ก็ถือว่าดีแล้ว เกิดความภาคภูมิใจแก่เราใครจะ
ว่าไม่ดีไม่เหมาะสมเพื่อทำลายก็อย่าท้อถอยงาน
ของเรา ผมเองถึงบอกเพื่อนๆชาวกลอนว่าผม
เองเป็นคนไม่เก่ง แถมยังบ้าๆบอๆบ๊องส์อยู่
เสมอมาเพราะผมเขียนด้วยอารมณ์ใจชองผม
เป็นสำคัญไม่จำเป็นต้องอาศัยกลอนคนอื่นที่
ผมอ่านกลอนคนอื่นผมก็ไม่เคยจะติเตียนใครๆ
ให้กำลังใจเขาเสมอมา อีกประการหนึ่งยกเว้นศิษย์
เท่านั้นที่ต้องคอยชี้แจงข้อดีเสียเพื่อปรับปรุง
ปกตินั้นผมจะไม่ยอมรับศิษย์เลยนานแล้วจน
อายุล่วงมากๆเข้าก็เลยรับเพราะเขาสมัครมา
ทางเมล์ของฝากตัวแก่ผม ผมก็บอกว่าผมไม่เก่ง
ทำได้เท่าที่ทำได้ หากคุณเรียกผมว่าครูเสมอก็
ขอบอกไว้ จงเชื่อมั่นตัวเราเอง จงภูมิใจต่อผล
งานของเราไม่ว่าจะออกมาในรูปใด ฉันทลักษณ์
หากอ่านจริงๆจะยุ่งยากมากแต่หลักใหญ่ๆนั้น
คือสิ่งสำคัญ กลอนแบ่งออกเป็น 3 ลักษณะ
คือกลอนระดับสูง ระดับกลางและระดับต่ำ
ส่วนใหญ่แล้วอยู่ในกลอนระดับต่ำคือเรียกว่า
กลอนธรรมดาใครๆก็อ่านเขียนได้ ทุกๆกลอน
แฝงความหมายไว้ทั้งสิ้น แต่ก็อยู่ที่อักษรและ
สถานะการณ์ประกอบกัน ระดับกลางคือกลอน
ที่แฝงความหมายไว้ในอักษรทำนองที่ใช้ไม่มาก
นัก บางคนบอกว่าเขียนกลอนไม่เป็นแต่อ่าน
กลอนเป็น ผมขี้เกียจตอบคนเขียนกลอนเป็น
ย่อมอ่านกลอนเป็นแต่ความหมายเขาจะแฝงไว้
ในกลอนอย่างไรนี่แหละคือสิ่งสำคัญ ทุกๆบท
กลอนมีความหมายทั้งสิ้นเพราะเหตุใด ด้วยผู้
เขียนย่อมถ่ายทอดออกมาจากความคิดอ่านของ
เขาย่อมแฝงด้วยคุณค่าจะมากน้อยล้วนแล้วแต่
สติปัญญาของเขาเอง ส่วนกลอนระดับสูงนั้นต้องประกอบด้วยความหมายทุกๆตัวอักษรเอา
มาร้อยกรองปนกับทำนองคนอ่านจะไม่ค่อยเข้าใจ
นัก ผมเองเขียนได้แต่ไม่ค่อยชอบเพราะเหตุใด
เพราะผู้อ่านต้องมานั่งแปลไทยเป็นไทยมานั่ง
คิดทุกๆประโยคของกลอนตลอดจนจบ แม้ว่า
กลอนนั้นจะสละสลวยก็ตามที จะแฝงไว้ในอดีต
ปัจจุบันเวลาทุกขณะจิตครับ นี่ผมบอกถึงการ
เขียนกลอนให้คุณซึ่งยอมรับไว้ แต่การฝึกฝน
นั้นอยู่ที่การรู้จักการใช้อักษรทำนองความหมาย
จะสอดแทรกอย่างไรก็ได้แต่ตั้งแต่ต้นจนจบคือ
เรื่องราวเดียวกัน ทำให้คนอ่านเห็นภาพ ได้
รับอรรถรสเสนาะระรื่นสบายใจนี่แหละคือหัวใจ
ของกลอนทั้งหลายครับ รักเสมอ

        แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

25 กุมภาพันธ์ 2552 20:20 น. - comment id 955878

คุณ เฌอมาลย์

    ครับเจ้าหญิงแสนสวย อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
ย่อมไม่หนีพ้นไปได้ของมนุษย์สัตว์ที่เกิดมาในโลก
นี้ แต่ความดีชั่วนี่แหละคือสิ่งที่ควรคำนึง การเกิด
เป็นมนุษย์ในพุทธศาสนากล่าวไว้ว่ายากนัก ด้วย
อยู่ระดับกลางหมายความถึงให้มาสร้างความดีลดละ
ความชั่วนั่นเอง แม้แต่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็ยัง
ต้องมาเกิดเป็นมนุษย์ ส่วนอรหันต์นั้นสำเร็จได้
เพียงสองชั้นคือ มนุษย์และสวรรค์สูงสุดคือชั้น
พรหม ชั้นพรหมยังแบ่งเป็นสองคือพรหมมีรูป
กับพรหมไม่มีรูป พรหมมีรูปมีเมียได้แต่พรหม
ไม่มีรูปมีเมียไม่ได้ แต่ก็สำเร็จอรหันต์ได้ด้วย
บารมีของแต่ละท่าน  หากกิเลสน้อยเมื่อฟัง
พุทธพจน์พระพุทธเจ้าก็ย่อมสำเร็จอรหันต์ได้แม้
แต่เทวดาขั้นต่ำที่มีอุปนิสัยบารมีแต่ การที่จะไป
สู่ทุกขคติหรือสุขคตินั้นอยู่ตอนจะดับสังขารร่าง
กายอันประกอบด้วยธาตุทั้ง 6 คือ ดิน น้ำ ลม
ไฟ อากาศ และวิญญาณธาตุ แต่ส่วนมากจะรู้
แค่เพียง 4 ธาตุคือ ดิน น้ำ ลม ไฟเท่านั้น
ฉะนั้นพระพุทธองค์จึงทรงกล่าวครั้งสุดท้ายว่า
ภิกขุทั้งหลายจงอย่าตั้งอยู่ในความไม่ประมาท
รวมถึงถึงการจะดับสิ้นนั่นเอง หากกรรมดีมีมาก
ย่อมมาก่อนกรรมชั่ว หากกรรมชั่วมากมาก่อน
ก็ย่อมไปสู่อบายนั่นเอง บางคนประพฤติอยู่ใน
ศีลธรรมมีฌานยังต้องไปอบาย เพราะจิตใน
ขณะจะดับเกิดรำลึกถึงความไม่ดีย่อมนำไปสู่
อบายภูมิได้ เช่นเดียวกันครับ หากคุยก็เรื่อง
มากนัก เอาแค่นี้ก่อนนะเจ้าหญิง รักเสมอ

        แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

25 กุมภาพันธ์ 2552 20:28 น. - comment id 955884

คุณ แจ้นเอง

     ผมเขียนตามอารมณ์และประสบการณ์ครับ
ดั่งที่กล่าวข้างต้นลองย้อนขึ้นไปอ่านก็แล้วกันนะครับ
ผมเคยกล่าวไว้เสมอว่า การเขียนกลอนก็เหมือน
กับหุ่นนั่นแหละครับ หากหุ่นวางไว้เฉยๆก็ไร้
ความหมาย หากเอามาเต้นรำเอาอารมณ์เรา
ใส่เข้าไปด้วยให้ร่ายรำตามทำนองที่เราคิดขึ้น
มา หุ่นนั้นก็ย่อมจะดีสวยงามหรือไม่อยู่ที่เราครับ

ขอบคุณกาแฟ อิอิ ผมดื่มทุกๆวันตอนเช้าวันละแก้ว
พอครับ ขอบคุณครับ รักเสมอ

       แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

25 กุมภาพันธ์ 2552 20:37 น. - comment id 955889

คุณ นักสืบ ไร้อันดับ

     บอกตรงๆว่าสุขภาพผมย่ำแย่มากแล้วครับ
ไม่รู้ว่าจะนานเท่าไหร่แล้วล่ะ แต่ก็มีแต่ใจสู้เท่านั้น
บางครั้งจะเห็นผมหายไปนานๆ ไม่ใช่อะไรหรอก
รักษาตัวอยู่ครับ งานเขียนผมเองก็กล่าวไว้แล้ว
ข้างต้นนั่นแหละครับ ขอบคุณ รักเสมอ

          แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

25 กุมภาพันธ์ 2552 20:44 น. - comment id 955893

คุณ ยาแก้ปวด

      ใช่แล้วครับความสงบคือความสุขที่ประกอบ
้ด้วยปัญญา เมื่อเกิดปัญญาย่อมเกิดการเรียนรู้
การเรียนรู้จะมากน้อยก็ด้วยการสะสมบารมีของ
แต่ละบุคคล สถานใดที่วุ่นวายความสงบย่อมไม่เกิด
ปัญญาก็ขาดหายไปเกิดตัณหาคือความอยาก เมื่อ
เกิดความอยากความประมาทย่อมเกิดขึ้นครับ 
เอ๊ะพูดยังกับพระเทสน์เลยเน๊อะ อิอิ รักเสมอ

       แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

25 กุมภาพันธ์ 2552 20:49 น. - comment id 955897

คุณ โคลอน

      ขอบคุณมากครับ ยังไม่ลืมคนแก่ครับ
รักเสมอ
 
         แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

25 กุมภาพันธ์ 2552 21:00 น. - comment id 955907

คุณ kirati

    คุณครับความงดงามอยู่ที่ใจ หากใจบริสุทธิ์
ประกอบด้วยความเชื่อมั่นตนเองสูง ยอมรับในสิ่ง
ที่ควรยอมรับ หมั่นขนขวายฝึกฝนด้วยความละเอียด
ตรวจสอบฝึกปรือด้วยใจของเรา ไม่คำนึงถึงผลงาน
ว่าจะดีหรือไม่ หากเราพยายามแล้วก็ยอมรับผลงาน
นั้นๆ ทำด้วยตัวของตัวเองสติปัญญาของตัวเอง
ก็จะเกิดความภาคภูมิใจถึงแม้ว่าจะไม่ดีเท่านัก
ปราชญ์ราชบัณฑิตก็ตามก็พอใจสิ่งที่เราทำนั้นๆ
ครับ  งานก็จะค่อยๆเปลี่ยนแปลงทีละเล็กละน้อย
ไปเองโดยอัตโนมัติครับ ขอบคุณครับ

         แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

25 กุมภาพันธ์ 2552 21:09 น. - comment id 955912

คุณ เพียงพลิ้ว

     หลานรัก การทำทุกๆสิ่งอย่างอยู่ที่ใจเรา
เพราะใจเรามีพลังงานชนิดหนึ่งเรียกว่า พลังจิต
คนส่วนใหญ่นั้นจะใช้พลังงานนี้แค่เพียง สามสิบ
เปอร์เซ็นต์เท่านั้นเองแหละส่วนอีกเจ็ดสิบเปอร์
เซ็นต์เก็บไว้อยู่ในใต้จิตสำนึกของเรา หากคนเรา
สามารถนำพลังจิตมาใช้ได้ จิตใจเราก็จะปลอดโปร่ง
สดใสสามารถกระทำสิ่งใดๆเหนือธรรมชาติได้ จะ
มีได้ก็อยู่ที่การฝึกฝนปฏิบัติทางพระเรียกว่าฌาน
นั่นเองจ้า รักเสมอ

       แก้วประเสริฐ.

เฌอมาลย์

26 กุมภาพันธ์ 2552 09:41 น. - comment id 956140

ขอบคุณค่ะที่ช่วยขยายความ 

แก้วประเสริฐ

26 กุมภาพันธ์ 2552 10:05 น. - comment id 956164

คุณ เฌอมาลย์

     ไม่เป็นไรครับ แม้แต่รุขเทวาก็ย่อมสำเร็จ
อรหันต์ผลได้หากฟังแล้วบรรลุโสดาบันน้อม
นำจิตมั่นคงเข้าสู่อรหันตมรรคพุ่งตรงสู่อรหันต
ผลก็ย่อมไปนิพพานได้ครับ ขอบคุณเจ้าหญิง
แสนสวย รักเสมอ

         แก้วประเสริฐ.

kirati

27 กุมภาพันธ์ 2552 14:02 น. - comment id 956805

ครั้งแรกที่ผมเขียนกลอน....ผมจำไม่ได้....
จำได้แต่ว่า....เขียนมานานมากแล้ว...
ไม่เคย....ส่งออกสู่สายตาผู้ใด....
เขียนไว้อ่านเอง...หรือไว้ให้ได้รำลึกถึง....ซึ่งวันหนึ่งของผม....
จนมีโอกาส...เจอ"บ้านกลอน"

เท่าที่ผม...เขียนมา...ผมเขียนด้วยใจ...ด้วยการมองในแบบกลางๆ...ซึ่งประสงค์เพียงต้องการสื่อความหมายที่ผู้คนลืมหรือหลับไหลจากความนั้น...
กับ...อีกข้อสำคัญ...คือ...ผมหลงไหล...ถ้อยคำที่   บรมครูใช้เขียน...ใช้ประพันธ์...

ไม่เคยได้รับการตอบแสดงออกอย่าง...คุณ"แก้วประเสริฐ"ที่ได้คอมเมนท์มา...ดีใจมากๆครับ...

ขอขอบพระคุณ...เป็นอย่างยิ่งครับ...
ผมจะจดจำ....และเป็นไปตามนั้นครับ...

อ่านแล้วทราบว่า....สุขภาพไม่ค่อยดี....ขอให้หายโดยไว้...ครับ...รักษาสุขภาพนะครับ....

แก้วประเสริฐ

28 กุมภาพันธ์ 2552 15:39 น. - comment id 957316

คุณ kirati

  ไม่เป็นไรครับคนบ้านเดียวกันสิ่งใดช่วยได้
ก็ช่วยกัน ส่วนจะเชื่อหรือไม่ตามใจเขาครับ ปกติ
ผมจะไม่ค่อยเอ่ยเท่าไหร่นัก เมื่อก่อนนั้นผมเคย
เล่นกลอนเหมือนคุณนั่นแหละ แต่พอเกษียณอายุ
ว่างๆก็เลยเขียนเล่นๆไว้แก้เหงา ฝึกสมองในตัว
เสร็จ ทำไมเล่าผมไม่ตอบกระทู้รวมเพราะหนึ่งให้
เกียรติเจ้าของกระทู้ สองเพราะแต่ละกระทู้แตกต่าง
กันบางครั้งต้องอธิบาย หากคุณแวะมาเยี่ยม
ก็อ่านกระทู้ที่ผมตอบด้วยนะครับ บางครั้งอาจ
จะเป็นประโยชน์แก่คุณก็ได้ ผมเขียนกลอน
แบบใจเขียนระหว่างกลาง ไม่ละลาบละล้วงใคร
และไม่เลียนแบบใคร ส่วนใครจะเลียนผม 
ผมเองก็ไม่ว่าหรอกครับ เพราะทุกๆคนมาเพื่อ
แสวงหาความสุข ระบายอารมณ์กันงานจะดี
หรือไม่อย่าสนใจ สนใจเพียงให้สบายใจเท่านั้น
หลักเกณฑ์การเขียนกลอนต้องเป็นไปตามนั้นๆ
จึงจะเรียกว่ากลอน แล้วคุณจะพบกับสิ่งที่ทำให้
คุณเกิดท้อถอยแต่อย่ายึดมั่น จงมั่นคงเสมอๆ
จงเชื่อมั่นตนเองเสมอๆนะครับ อีกประการ
หนึ่งจงคิดว่าคนทำลายย่อมมีมากกว่าคนที่จะ
ชอบ หรือว่า คนรักเท่าผืนหนังคนชังเท่าผืน
เสื่อนั่นแหละครับ   ส่วนเรื่องสุขภาพ
คนแก่เป็นกันทุกๆคนแหละครับขอบคุณที่ห่วง
ผม ว่างๆก็แวะมาเยี่ยมอีกนะครับ ขอบคุณ

         แก้วประเสริฐ.