แด่.........พ่อ

วิทย์ ศิริ

แด่............พ่อ
      วันและคืนผ่านพ้น       เนิ่นนาน
หลายสิ่งพ่อชี้วาน                สั่งบ้าง
เป็นตัวอย่างช่างงาน           ปั้นแต่ง
ให้ลูกนี้อยู่ข้าง                    บ่มชี้     ร่ำมา
      ลูกนั้นพาร่าเต้น          บ่ายเบี่ยง
บ้างก็หาเรื่องเกี่ยง             เลี่ยงแล้
ไม่ซึบซับทับเที่ยง              นี้เหตุ
ลูกละเลยจริงแท้                ชิดใกล้   ใส่ใจ
      ครั้นลูกได้โตขึ้น           ขีดเขียน
พ่อส่งเสียให้เรียน              ใฝ่รู้
กำชับมั่นพากเพียร            หน้าที่
หวังวันที่ลูกสู้                      หล่อเลี้ยง  ชีพตน
      บทเรียนผลพ่อย้อน      บ่งบอก
ประสพการณ์ย้ำตอก           อย่างนี้
ให้ลูกรักจำลอก                  สิ่งดี
เป็นดุจประทีปชี้                 ส่องให้  สว่างไสว
       ยากแท้ใจร่ำร้อง         กลับคืน
ทุกสิ่งไม่อาจฝืน                  อีกทั้ง
สุดจะกลั้นกลืนขืน              รักยิ่ง
ใจมิอาจเหนี่ยวรั้ง              ปล่อยให้  ตามกาล
      วันวานพ่อแก่แล้ว         ใช่เปรย
กำลังวังชาเคย                    พรั่งพร้อม
กลับถดถอยนิ่งเฉย             เห็นอยู่
หวังอดีตห้อมล้อม                จบสิ้น  ร้างลา
      ท่ามกลางภาวะนี้            เศร้าใจ
โรคภัยไม่ปราศรัย              รุ่มเร้า
สุดจะหักอาลัย                     ร่ำไห้
ประณตกราบแทบเท้า         พ่อนี้    สืบไป