ขอบฟ้ากว้างแค่ไหนใช่ขวางกั้น ที่เธอฉันไกลร้างเหมือนห่างเหิน เพราะพันธะหน้าที่ไงใช่หมางเมิน จำก้าวเดินตามทางฝันสรรค์สร้างคน แม้ใจอยากปล่อยวางในบางครั้ง แต่ความหวังแววตาซื่อยื้อสับสน คอยเติมเชื้อเยื่อใจให้อดทน คือเหตุผลที่คนไกลไม่ทักทาย ใช่ร้างลืมลืมเลือนเหมือนคำกล่าว มากเรื่องราวแจกแจงใช่แหนงหน่าย อย่าตัดพ้อหนอสายใจไม่แคลนคลาย ย้ำสุดท้ายจากใจยังไม่ลืม.
17 กุมภาพันธ์ 2552 06:36 น. - comment id 950839
คงงั้นมังคะคุณวิทย์ ศิริ
17 กุมภาพันธ์ 2552 06:35 น. - comment id 950951
หวัดดีตอนเช้าจ้าหมอพิม......อิอิ ...หนูนางฟ้าไม่กลัวเลยจ้าคุณหมอ...ก็หนูนางฟ้ามีเพื่อนเป็นคุณหมอที่ใจดีนี่คะ...
16 กุมภาพันธ์ 2552 20:13 น. - comment id 951728
ยังรักเธอรักมั่นจนวันนี้ ดวงฤดีไม่คลายไม่ถ่ายถอน ด้วยหัวใจที่ฝากไว้ไม่คลายคลอน รักงามงอนไม่เคยหน่ายอย่าได้กลัว หวัดดีค่ะ...
16 กุมภาพันธ์ 2552 20:21 น. - comment id 951733
ถ้าใจมั่นคง การแสดงก็มั่นคง คนเห็นก็มั่นใจในความมั่นคงนั้นคับ
17 กุมภาพันธ์ 2552 10:05 น. - comment id 951837
บางครั้งให้ความสำคัญกับความรู้สึกของอีกคนบ้างก็จะดีนะคะ ไม่ต้องรักกันเพิ่มขึ้น แค่อย่าให้ความใส่ใจลดลงค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
20 กุมภาพันธ์ 2552 17:58 น. - comment id 953459
ถูกต้องแล้วคับคุณsomebody