ศึก..ษา

กุ้งหนามแดง

อาชีวะตีกันบรรเลงเลือด
สลบเหมือดข้างทางเหตุต่างสี
รุมสกรัมกลุ่มย่อยตามต่อยตี
ฉายเดี่ยวมีสิทธิ์ตายถวายนัด
นั่นพ่อนี่..นี่พ่อนั่น..ลั่นกูใหญ่
แยกอะไหล่เรียงตัวหัวเข็มขัด
แม้เหมือนกันปรองดองรับรองชัด
คุณค่าวัดโดยตราสถาบัน
หากถึงตายของแน่ต้องแก้แค้น
รักแน่นแฟ้นปูทางพร้องสร้างขวัญ
ต้องรักใคร่กลมเกลียวเกี่ยวสัมพันธ์
โดยยืนยันทำตามความร่วมมือ
คนที่เจ็บที่ตายคือตัวเจ้า
คนที่เศร้าครอบครัวใช่ตัวสื่อ
ประสบการณ์โชนโชกจนโลกลือ
คงเหลือชื่อเลือนลางไว้อ้างอิง!!!				
comments powered by Disqus
  • เฌอมาลย์

    29 มกราคม 2552 14:27 น. - comment id 942592

    ขอที่ 1 ก่อนนะ
  • เฌอมาลย์

    29 มกราคม 2552 14:28 น. - comment id 942593

    เมื่อเช้าหน้า 1 นสพ.เขาให้ นศ.2 สถาบัน จับมือ และมอบดอกไม้กัน แต่เรื่องคงไม่ยุติแค่นี้หรอกว่าม๊ะป้ากุ้ง10.gif
  • มณีจันทร์

    29 มกราคม 2552 14:37 น. - comment id 942599

    สงสารพ่อแม่จังแบบนี้ คนที่ทรมาณที่สุดคือพวกท่านนั้นเอง  15.gif
  • ยาแก้ปวด

    29 มกราคม 2552 15:26 น. - comment id 942624

    ต้องจับไปไว้ชายแดนดีนักแล
    ชอบตีรันฟันแทง
    ให้ไปสู้กะโจรเลย
    จะได้มีประโยชน์มั่ง
    
    53.gif53.gif
  • somebody

    29 มกราคม 2552 15:31 น. - comment id 942629

    อยากให้ความคิดโตเท่าทันอายุจริงๆ ค่ะ
    สามารถแยกแยะได้ว่าสิ่งไหนควรทำไม่ควรทำ
    เรารักชีวิตเรา เค้าก็รักชีวิตเค้า
    55.gif55.gif55.gif
  • whitelily]

    29 มกราคม 2552 15:33 น. - comment id 942631

    เห็นด้วยจังที่ให้เรียนแบบฝึกทหาร  (เหนื่อยจะได้ไม่มีเวลาซ่าส์).....36.gif
  • คนบนเกาะ

    29 มกราคม 2552 15:58 น. - comment id 942647

    36.gif   นี่แหละครับผลงานการศึกษาไทย  
    คิดเป็น  ทำเป็น  แก้ปัญหาเป็น
    มันก็สอดคล้องกับนักการเมืองไทยแล้วใช่ไหมครับ
      วิชาศีลธรรม  หน้าที่พลเมืองถูกลดอันดับความสำคัญไป  
       หาว่าวิชาเหล่านั้นมันเชยเป็นเต่าพันปี  อิอิ โสน้าน่า
  • Darkness_Hero

    29 มกราคม 2552 16:03 น. - comment id 942650

    สงสารคนเป้นพ่อเป็นแม่...
    
    เฮ้อออ
    
    จริงๆเรื่องนี้ต้องแก้ที่ผู้ใหญ่ ถ้าผู้ใหญ่ยังยึดติด พวกใครคือพวกใคร รุ่นไหน โรงเรียนอะไรอะไร แม้กระทั่งผู้หลักผู้ใหญ่ในบ้างเมือง นักการเมืองหลายๆคนยังเป็น แล้วจะเอาที่ไหนไปสอนเด็ก(เด็กๆคงเชื่อหรอกครับ) 
    
    อนึ่งถ้าพวกเด็กๆอยากรบกันนัก ส่งไปรบกับโจรใต้ ไม่ก็ไปอยู่ชายแดนไทยพม่า จะได้ประโยชน์กว่ามั้งครับ อย่างน่อยๆนี่คือการใช้ความบ้าเลือด บ้าพลังเพื่อชาติ
  • พิมพรรณ

    29 มกราคม 2552 17:21 น. - comment id 942691

    กลอนเพราะเสียจนลืมความรุนแรงไป
    
    เรื่องตีกันของเด็กอาชีวะมันเป็นตำนานค่ะ
    
    นานจริงๆ48.gif
    
    แวะมาอ่านกลอนพี่กุ้งหนามแดงค่ะ41.gif
  • แทนคุณแทนไท

    29 มกราคม 2552 19:21 น. - comment id 942732

    วัยวุฒิและสภาวะแวดล้อมสำคัญนัก
  • ประทีปดาว

    29 มกราคม 2552 20:14 น. - comment id 942763

    อ่านกลอนพี่กุ้งหนามแดงแล้วเศร้านะค่ะ
    เรื่องแบบนี้มักเกิดขึ้นเสมอ
    คนที่น่าสงสารที่สุดก็คือพ่อแม่
    
    10.gif10.gif
  • วิทย์ ศิริ

    29 มกราคม 2552 22:45 น. - comment id 942832

    เพราะขาดการปลูกฝังที่ดีในเรื่องความเมตตาและการให้อภัย จึงกลายเป็นปัญหาที่แก้ไม่ตกคับ4.gif
  • กุ้งหนามแดง

    30 มกราคม 2552 08:50 น. - comment id 942885

    น้องเฌอ..
    
    อ่ะ ที่หนึ่งยกให้..  ว่าแต่จับมือมอบดอกไม้กันแล้วจะตีกันอีกไหมเนี่ย...  :)
    
    ....................................................................
    
    น้องมณี
    
    พี่ก็ว่างั้นแหละ คนที่รับไปเต็มๆ คือครอบครัวของพวกเขา..แท้ๆ 
    
    ...................................................................
    
    น้องยา
    
    เอางั้นเลยเหรอ...
    
    ...................................................................
    
    คุณซัม (กระจกเงาและซัมบอดี้)
    
    วัยรุ่นเลือดร้อนเนอะ
    
    ...................................................................
    
    คุณรี
    
    เดี๋ยวไม่มีเวลาช่วยพ่อแม่ทำงานบ้านน่ะ  :)  บางคนก็มีภาระทางบ้านมากอยู่..
    
    ...................................................................
    
    คุณคนบนเกาะ 
    
    ชอบวิชาอ่านเอาเรื่องน่ะ :)  เดี๋ยวนี้ไม่มีแล้ว มีแต่ไม่ยอมอ่านแต่จะเอาเรื่องอย่างเดียว..
    
    ....................................................................
    
    คุณ DH
    
    ชอบมากเลยคำว่าบ้าพลัง  ไม่รู้ใครบัญญัติแต่ได้ความหมายชะมัด..  :)
    
    ....................................................................
    
    น้องพิมพรรณ
    
    ขอบคุณจ๊ะ พี่ก็เขียนตามที่คิดจะเพราะหรือไม่ก็แล้วแต่คนอ่านเน้อ..
    
    ....................................................................
    
    นายแทน
    
    คิดถึงบทกลอนของนาย เมื่อไรจะได้อ่านอีกน๊า..
    
    ...................................................................
    
    คุณประทีปดาว
    
    :)   ก็เป็นรูปแบบกลอนอีกแนวหนึ่งที่นำเสนอค่ะ  ในบ้านกลอนไทยยังมีบทกลอนของเพื่อนๆ อีกหลายท่านก็น่าสนใจและงดงาม ลองอ่านหรือยังค่ะ  :)
    
    ....................................................................
    
    คุณวิทย์
    
    :)  ค่ะ เรื่องนี้ต้องแก้ไขกันที่ครอบครัวก่อน ผู้ใหญ่ก็คือเด็กในวันวาน....และต่อไปพวกเขาก็จะเติบโตมาแทนที่เราน่ะค่ะ :)
    
    ...................................................................
  • เพียงพลิ้ว

    30 มกราคม 2552 10:33 น. - comment id 942953

    ดูข่าวแล้วสลดใจจังนะคะพี่กุ้ง
    
    36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif1.gif
  • แจ้นเอง

    30 มกราคม 2552 14:56 น. - comment id 943066

    36.gif
    
    แหมอ่านกลอนแล้วก็เศร้าจริงๆนั่นแหละ
    
    แบ่งฝัก แบ่งฝ่าย สีนั้น สีนี้
    
    มันเป็นตำ-นาน จริงด้วย พอตำ นานๆมันก็แหลกลาญกันไปข้าง
    
    ที่เหลือคือคราบน้ำตา ปน คราบเลือด
  • กุ้งหนามแดง

    30 มกราคม 2552 15:11 น. - comment id 943075

    เจ้ากานต์...เพียงพลิ้ว
    
    นั่นสิ  โดยเฉพาะหน้าเซเว่นนั่นคงเป็นจุดที่น่าจับตาน่ะ..
    
    ...................................................................
    
    คุณแจ้น
    
    น่าสงสารผู้ปกครอง..ต้องทำใจที่ลูกไปสถานศึกษา กลัวไม่ได้กลับมาบ้าน..ช้ำจริงๆ 
    
    ..
  • วิคเตอร์

    31 มกราคม 2552 02:47 น. - comment id 943415

    คารวะท่านป้ากุ้ง....
    
    คงยากที่จะแก้ไขแล้วละครับ ตราบใดที่ทุกคน
    ยังต้องการที่จะให้ตนเองเป็นที่ยอมรับนับถือใน
    หมู่เพื่อน เรื่องต่างสีต่างสถาบันแบบนี้ยังจะต้อง
    มีต่อไปแน่ครับ....
    
    36.gif36.gif36.gif
  • กุ้งหนามแดง

    31 มกราคม 2552 07:57 น. - comment id 943464

    นายวิกเตอร์
    
    ส่วนมากมักจะตายตรงที่คำว่านายไม่กล้าใช่ไหม...  
    
    บทพิสูจน์ความกล้าเลยแพงไปนิด...

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน