เสพฝันสู่ฝั่งฝัน ร้อยจำนรรจ์สรรค์สำเนียง จำถ้อยร้อยจำเรียง จำรัสใจในใจจำ ทุกข์เถิดถ้าอยากทุกข์ เราจะสุขซึ้งในคำ เมืองรกอันหมกดำ ซึ่งแสงธรรมจักส่องทาง มืดเถิดถ้าโลกมืด ดาวจะจืดเดือนจะจาง หิ่งห้อยจักสว่าง กระจ่างแสงแข่งคืนทราม แสงสีจักกี่สี หมื่นล้านมีไม่ครั่นขาม ทุ่งทองจักงดงาม แม้ยามไร้ในแสงทอง ทุ่งเมืองแม้เรืองแสง ล้วนแต่งแต้มตนสนอง มายามาครอบครอง ประเมินค่าในคุณคน กระแสล้านกระแส จักไม่แพ้จักทานทน ข้าวทุ่งทุกมณฑล จักออกผลเพื่อประชา หนึ่งตีนแม้ติดตม จักชื่นชมตีนชาวนา ตีนนี้มีคุณค่า ก้าวนำไทยให้เจริญ ตีนแดงโดยสันดาน เพราะเกียจคร้านในการเดิน เมามัวมันเมาเมิน ไร้คุณค่ากว่าตีนควาย
28 มกราคม 2552 16:18 น. - comment id 942151
แวะมาทักทายนะคะ
28 มกราคม 2552 16:26 น. - comment id 942155
บาทาหากก้าวเป็น ก็ดูเด่นเห็นถนัด ไม่เดินเที่ยวเลาะลัด คอยขจัดทางขวากหนาม บาทาหลายประโยชน์ หามีโทษสง่างาม หากไร้บาทาตาม แม้คนงามก็ไร้เดิน สวัสดีค่ะ หายไปนานเลยนะคะ สบายดีนะคะ
28 มกราคม 2552 19:14 น. - comment id 942211
ปัญญายอดปัญญา ซึ้งคุณค่าลูกผู้ชาย ถักถ้อยร่วมทักทาย กวีน้อยคอยหนุนนำ ความคิดใส่คำคม น่าชื่นชมในคมคำ สืบสานสิ่งชอบธรรม สุนทรภู่ครูกวี ชื่นชมค่ะ น้องเฮาชาวดอย
28 มกราคม 2552 20:21 น. - comment id 942232
อยู่ดอยไหนเจ้วววววววว.....ค่ะ
28 มกราคม 2552 21:05 น. - comment id 942261
กราบขอบพระคุณsomebody ครับ ขอบคุณคำทักทาย ร่วมสืบสายสร้างสรรค์กลอน จารไว้ในนาคร ให้ควรคู่ความเป็นไทย
28 มกราคม 2552 21:12 น. - comment id 942265
กราบขอบพระคุณ คุณแก้วประภัสสร ครับ เมื่อการงานถาโถมโหมกระหน่ำ เหนื่อยเกินนำเวลาจักมาเขียน อีกการบ้านงานกลอนที่โรงเรียน เล่นจนเวียนเหนื่อยบ้างในบางครา
28 มกราคม 2552 21:16 น. - comment id 942269
กราบขอบพระคุณ คุณครูนิลวรรณครับ ขอบคุณในคำชม ชื่นในใจเสมอมา ปณิธารอันหาญกล้า ต้องแกร่งกร้าวกว่าก้อนดิน
28 มกราคม 2552 21:21 น. - comment id 942272
กราบขอบพระคุณคุณพิมพรรณครับ อยู่ดอย ณ แดนใด จะอยู่ใกล้คู่คนจน แม้นทุกข์จักทุกข์ทน ไม่ทดท้อจักทนทาน อยู่ข้างคนจนครับ
28 มกราคม 2552 22:05 น. - comment id 942305
เกิดมาเพียงชาติเดียว อย่าคิดเที่ยวเลี้ยวเสาะหา สิ่งใดไร้ราคา หมดคุณค่าอย่าคิดทำ
29 มกราคม 2552 00:58 น. - comment id 942374
ลึกซึ้งค่ะ อยู่ข้างๆด้วยคน เลือกข้างคนจนค่ะ ดูแลตัวเองนะคะ
30 มกราคม 2552 16:58 น. - comment id 943162
เติบโตมาได้ด้วยตีนแตกเหี่ยวๆของพ่อแม่ชาวนานี่แหละค่ะ