หลบอยู่ที่หนึ่งในซอกมุมหนึ่ง ไม่เคยมุ่งหวังหรือเรียกร้องอะไร ไม่รู้ว่าใครโกรธเกลียดกันไม่รับฟัง อยู่คนเดียวไม่เอาทุกใครมาใส่หัว ใครจะเห็นไม่เห็นใครเรื่องของเขา ใครจะเห็นไม่เห็นเราชั่งเขาไป ฉันรู้เพียงแต่ฉันเกลียดความวุ่นวาย บางครั้งไม่รับรู้อะไรมันก็ดี ไม่อยากรับฟังความรู้สึกของใคร ไม่อยากรับฟังปัญหาที่ไม่ได้สร้างมา ทำไมต้องรับรู้รับฟังอยู่เรื่อยมา ทั้งที่เอือมระอา สุดจะทน บางครั้งไม่อยากปรับตัวเข้าหาใคร ไม่อยากเกรงใจเรื่องโง่ๆ ไม่อยากเห็นในบางอย่างที่ไม่อยากเห็น ไม่อยากรับฟังในสิ่งที่ไม่อยากฟัง บางครั้งความสนุกสนานทำให้ฉันรู้สึกวุ่นวาย และบางครั้งความวุนวายทำให้รู้สึกถึงความเงียบ บางครั้งความเงียบทำให้ฉันมีความสุข แต่บางครั้งความเงียบทำให้ฉันหวาดกลัว บางครั้งอยู่คนเดียวทำให้ฉันรู้สึกถึงอิสระ หลายครั้งเหมือนอยู่ที่กักขัง บางครั้งรู้สึกเบื่อและวุ่นวาย ไม่รู้ว่าในใต้สำนึกมันต้องการอะไร แน่
21 มกราคม 2552 16:14 น. - comment id 938915
ปล่อยวางและอยู่ในโลกส่วนตัว กับตัวเองสินะคะ ให้เวลากับตัวเองบ้าง อยู่กับตัวเองบ้าง ความวุ่นวายต่างๆ ก็จะลบเลือนค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
21 มกราคม 2552 17:04 น. - comment id 938963
... อามิตตาพุทธ หวัดดีค่ะ..
21 มกราคม 2552 20:50 น. - comment id 939098
ดีแล้วล่ะครับ..มาระบาย ค่อยๆ คิดน้อ..
21 มกราคม 2552 22:23 น. - comment id 939158
ปัญหาบางอย่างที่มาเกี่ยวข้องกับเราบางที่เราก็ไม่สามารถแก้ไขอะไรได้ ต้องให้เจ้าของเรื่องเค้าเป็นคนแก้ไข อย่ารับปัญหามาไว้กับตัวเองเพียงคนเดียวเพราะจะเหมือนเราแบกโลกไว้ทั้งโลก เราต้องปล่อยวางบ้างนะค่ะ