ท่ามกลางความวุ่นวายข้าคล้ายเหงา มีอณูความเศร้าเคล้าความฝัน ท่ามดนตรีครื้นเครงข้าเงียบงัน ท่ามผู้คนร้อยพันข้าเดียวดาย ท่ามรอยยิ้มเสียงหัวเราะเสนาะนั้น ข้าก็พลันเห็นร่ำไห้ชวนใจหาย ในสำนึกตรึกตรองเรื่องมากมาย แต่สุดท้ายข้าสรุปเพียงผ่านไป ยามยลฟ้าสดใสไปทั้งฟ้า อนิจจาข้ากลับมองไม่สดใส ในสำนึกเห็นเงามืดไกลแสนไกล ไร้ที่สุด, หลังม่านใสม่านสีฟ้า เห็นผู้คนเดี๋ยวหัวเราะเดี๋ยวร้องไห้ ข้าไม่คล้ายแต่ใคร ๆ เรียกข้า "บ้า" ด้วยที่เห็นล้วนเป็นเรื่องธรรมดา ปรากฏมีทุกเวลาไม่เปลี่ยนแปลง ยามยลแสงสุริยาบนฟ้าโพ้น ข้ากลับเห็นไปโน่นยามลับแสง ยามข้ามองดอกไม้งามระเรื่อแดง ข้ากลับเห็นความเหี่ยวแห้งแฝงไม้งาม หมอก็หายาดีให้ข้าดื่ม ข้าก็ลืมจะเอื้อนเอ่ยออกไปถาม ข้าเป็นปกติดีทุกโมงยาม ใยคุณหมอคนงามให้กินยา หมอไม่ตอบมีแต่ส่งยาให้ กินเข้าไปเถิดนี่เป็นการรักษา ให้ข้ากลับคืนเป็นคนธรรมดา ข้าก็บอก "ไม่ได้บ้า" ข้ายืนยัน หมอส่ายหน้าไปมาว่าอย่าเถียง คุณก็เพียงกินยาก็เท่านั้น ไม่มีโทษเชื่อหมอรับประกัน ไม่กี่วันคุณก็คืนเป็นคนเดิม "เอ๊ะ! ก็บอกไม่ได้บ้านะคุณหมอ" ยังไม่พอหมอก็เรียกคนมาเพิ่ม "คงต้องใช้ยากระตุ้นมากกว่าเดิม" แล้วก็เริ่มสั่งคนลากข้าไปนอน ท่ามกลางเมืองวุ่นวายข้าคล้ายเหงา มีอณูความเศร้าเฝ้าหลอกหลอน "ไม่ได้บ้า" จับกินยา จับมานอน แค่เห็นโลกต่างจาก "ก่อน" ก็เท่านั้น
21 มกราคม 2552 07:38 น. - comment id 938704
ที่ 1 อีกแล้ว..อิอิอิอิอิ
21 มกราคม 2552 08:11 น. - comment id 938710
คนไข้จ๋ากินยาหนอนี่หมอสั่ง จะเสียงดังโวยวายทำไมหนอ ไหนใครว่าใครกล่าวหาว่าบ้าบอ จงเชื่อหมอไม่ได้บ้าอย่ากังวล มากินยาบำรุงก่อนค่อยนอนหลับ พอตื่นปับเดินเล่นกันหมั่นฝึกฝน แล้วเล่นเกมส์ระเบียงหน้าอย่ากังวล อย่าซุกซนอยากไปไหนไปด้วยกัน อยากหัวเราะหัวเราะไปหมอไม่ว่า เรื่องน้ำตาถ้าจะไหลอย่าไปกลั้น แต่ต้องทำทีละอย่างครั้งละวัน ทำพร้อมกันหัวเราะ/ร้อง..ต้องช๊อตไฟ 5555 พอดีเคยอยู่จิตเวช
21 มกราคม 2552 09:00 น. - comment id 938721
ท่ามผู้คนร้อยพันล้วนเดียวดาย แต่ละคนล้วนเดียวดาย จริงๆนะ อ่านไปก็ยิ้มไปนะเนี่ย
21 มกราคม 2552 09:15 น. - comment id 938726
สวัสดีตอนเช้านะคะ นั่นสิคะ การที่เรามองหรือคิดอะไรที่ไม่เหมือนกับคนส่วนใหญ่ บางครั้งก็มองว่าเราแปลกแยกไป ไม่ยอมรับก็มีค่ะ อ่านแล้วยิ้มได้เลยจริงๆ
21 มกราคม 2552 09:37 น. - comment id 938732
21 มกราคม 2552 10:29 น. - comment id 938747
พิมพรรณ โหขนาดต้องช๊อตไฟเลยหรือหมอ แค่กินยาผมก็พอจะรับไหว คำ "ไม่บ้า" ที่ผมเคยพูดออกไป ขอถอนคำได้ไหมกลัวไฟช๊อต แค่เฉียด ๆ กำแพงบ้านสมเด็จเจ้าพระยาเองครับ คุณพิม ก้าวที่...กล้า ทำให้คุณยิ้มได้บ้าง ตัวอักษรแต่ละตัวของกลอนบทนี้ ก็ไม่ไร้ความหมายแล้วครับ อยากให้ยิ้มจริง ๆ krajokngao ก็อยากให้คุณยิ้มจริง ๆ ครับ ความตรึงเครียดในใจจะเบาบางลงไปบ้างถ้าเราได้ยิ้มว่ามั้ย แต่ผมไม่ได้บ้าจริง ๆ นะ อิอิ "ล้น" ใจ กุหลาบสองดอก ดีกว่าธนูสองดอก ขอบคุณครับ
21 มกราคม 2552 12:51 น. - comment id 938826
^______^ "กานต์บ้า" เวลาคิดอะไรไปเรื่อยก็ว่าตัวเองแบบนี้บ่อยๆนะครับนิก ที่จริงเราไม่บ้าสักหน่อยเนอะนิกเนอะ
21 มกราคม 2552 15:01 น. - comment id 938875
กานต์ กานต์ ที่จริงผมก็ยืนยันเสมอว่าไม่บ้า แต่ชอบได้ยินแว่ว ๆ ว่า หมอที่รพ.จิตเวช ทุกท่านจะได้ยินผู้ป่วยแทบทุกราย บอกว่า ตัวเค้าเองอ่ะ ไม่บ้า ตกลงจะบอกว่าบ้าหรือไม่บ้าดี
21 มกราคม 2552 15:08 น. - comment id 938882
บ้าไม่บ้า ก็เท่านั้นใช่ไหมครับ อิอิ แว้บมาป่วน
21 มกราคม 2552 15:20 น. - comment id 938889
กานต์ เรียกว่าตอบได้ไพเราะมากเลยกานต์
21 มกราคม 2552 15:39 น. - comment id 938894
ก็เท่านั้นจริงๆๆค่ะ
21 มกราคม 2552 17:32 น. - comment id 938991
สามเม็ดนี้กินไปเถอะตามหมอสั่ง อย่าได้รั้งได้รอถ้าอยากหาย เม็ดสีขาวกินแล้วหลับสบาย สีฟ้าและแดงไซร้ให้ใจคลายมึนงง พยาบาลอย่าลืมให้คนไข้รับยาทุกวันหลังเที่ยงนะครับ
22 มกราคม 2552 04:55 น. - comment id 939215
Alto2 ก็เท่านั้นจริง ๆ ค้าบ แต่...ผมไม่ได้บ้าจริง ๆ นะ Darkness_Hero โอ ! คุณหมอมาเองเกรงใจยิ่ง อันที่จริง แค่หมอสั่ง ไม่ต้องส่ง อาการไข้ดูมากมายคงลดลง บอกตรง ๆ ยาสามเม็ด เด็ดกว่าช๊อต (ไฟ)