มิเหลือสิ่งอื่นใดจะให้หวัง มุ่งมั่นตั้งจิตต่อพออยู่ได้ กับหน้าที่การงานเรียนรู้ไว้ มิมีใครก็อยู่ดูแลตน ก้าวมาเถิดความเหงาก้าวมาเพื่อน คอยย้ำเตือนจิตนี้ที่หมองหม่น เพียงลำพังย่างผ่านกาลมืดมน สาละวนกับงานผ่านเข้ามา เริ่มปีใหม่ใจเก่ายังเหงาอยู่ แต่พอสู้ทนได้ในคุณค่า ก้าวต่อไปในฝันผ่านมรรคา ดั้นด้นมาแสนไกลใจต้องตรง จะอ่อนแอแค่ไหนก็ให้สู้ ก้าวไปสู่เส้นทางบ้างพลัดหลง เมื่อตรองตรึกนึกได้ตั้งใจจง จากนี้คงจะมั่นมิสั่นคลอน ฝากความหวังกำลังใจมอบให้หมด เหลือภาพพจน์ความหลังต่างหลอกหลอน แต่ก็ดีที่รู้จักรักบางตอน ดุจละครร้อยเล่ห์เพทุบาย วันคืนผ่านนานเนิ่นเกินปีแล้ว อาจเปลี่ยนแววความหวังเพราะห่างหาย เคยฝากจิตฝากรักฝากมากมาย สิ่งสุดท้ายเพียงฝันอันลอยลม บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก ๑๙ มกราคม ๒๕๕๒
20 มกราคม 2552 08:26 น. - comment id 938172
เหลืออะไรในชีวิตพินิจหนัก ผ่านความรักผ่านโลกผ่านโศกเศร้า คล้ายชัดเจนมินานเลื่อนเลือนเป็นเงา เหลือเพียงเราให้คิดถึงเพียงหนึ่งเดียว สวัสดีปีใหม่ค่ะ ขอให้มีความสุขตลอดไปเด้อค่ะ
20 มกราคม 2552 11:35 น. - comment id 938266
เหลืออะไรมีหัวใจกับตัวอยู่ อยากให้รู้อย่าสิ้นหวังจะได้ไหม แม้บางอย่างกาลเวลาอาจเปลี่ยนไป ไม่เป็นไรเพียงก้าวไปเพื่อตัวเอง เกิดมาเพียงครั้งต้องหวังให้สูงค่า เพื่อรักษาชีวิตไร้ใครข่มเหง เกิดเป็นคนหากมีใครหวั่นเกรง เป็นคนเก่งคนกล้าท้าทายกรรม อย่าเพิ่งท้ออ่อนแอและหวั่นไหว อย่าถอดใจแม้ไม่เคยสุขสม ก้าวออกมาเถอะนะจากระทม เร่งเพาะบ่มกำลังใจเพื่อก้าวเดิน .................... ร่วมแจมค่ะ ชีวิตเป็นของเรานะคะ
20 มกราคม 2552 12:20 น. - comment id 938276
แวะมาทักทายพี่พล... เอาใจช่วยน่ะ สู้ๆน่ะค่ะ
20 มกราคม 2552 12:34 น. - comment id 938284
สวัสดีปีใหม่ค่ะ ขอให้ร่ำรวยความสุขมากๆนะคะ หายไปนานเชียวเนาะ
20 มกราคม 2552 13:07 น. - comment id 938304
กลอนเพราะจังเลย แวะมาอ่านก่อนท่นข้าวจ้า มีความสุขนะคะ
20 มกราคม 2552 23:39 น. - comment id 938658
จะอ่อนแอแค่ไหนก็ให้สู้ ก้าวไปสู่เส้นทางบ้างพลัดหลง เมื่อตรองตรึกนึกได้ตั้งใจจง จากนี้คงจะมั่นมิสั่นคลอน วรรคนี้ งดงามและยิ่งความหมาย..ครับ..