..๏อารมณ์ระทมขื่น อุระฝืนสะอื้นหา ไกลห่างระหว่างตา ระยะพาสะบั้นลง คืนนี้อุราเอ๋ย สละเลยณ ลุ่มหลง เดือนดาวพระจันทร์วง รติคงสว่างใจ๚ ..๏ราตรีมินานยาว ขณะร้าวระงมไห้ อกแทบสลายไป สติไร้พลังแรง เปรยถึงคะนึงหา กุสุมามิอาจแฝง ศรรักสลักแทง ปะทะแกร่งสะท้านทรวง๚ ..๏เอื้อมอาจผงาดฟ้า คณนาถวิลห้วง บ่วงรักตระหนักลวง ผงะท่วงวจีเคย จบสิ้นยุพินเจ้า ขณะเฝ้าระลึกเผย ลาก่อนบ่ย้อนเลย ฤจะเฉยระหว่างเรา ๚ะ๛
16 มกราคม 2552 12:28 น. - comment id 936849
เมื่อไม่สมหวังในรัก ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม มักจะเจ็บปวดเสมอ หากแต่ว่าจะมีใครสักกี่คน ที่จะผ่านพ้นความรู้สึกนั้น และยิ้มรับกับมันได้ พร้อมจะเริ่มชีวิตไหม่ให้สดใสได้อีกครั้ง
16 มกราคม 2552 21:58 น. - comment id 936982
17 มกราคม 2552 00:40 น. - comment id 937034
เพราะมากๆค่ะ ..นานๆจะได้อ่านฉันท์.... ในบ้านกลอนสักครั้ง ..บทนี้เป็นอินทรวิเชียรฉันท์มั๊ยคะ.... ........................................
17 มกราคม 2552 06:34 น. - comment id 937044
เป็นอารมณ์ที่มีความไพเราะจริงๆ แต่ดูเศร้าๆ จัง มาทักทายครับ
17 มกราคม 2552 14:39 น. - comment id 937106
ไพเราะมากค่ะ แวะมาทักทาย สวัสดีค่ะ
17 มกราคม 2552 16:34 น. - comment id 937144
ตอนนี้อารมณ์บ่จอยค่ะ อิอิ ยินดีที่ได้รู้จักอ่ะนะ