บทสุดท้ายแล้วหนอขอลาก่อน จบเขียนกลอนเสียทีหลีกหนีหาย คิดไม่ออกบอกกับใครคงไม่มาย บทสุดท้ายจำใจจากพรากอาลัย เข้าบ้านกลอนมานานใจเป็นสุข ไม่มีทุกข์ให้ยุ่งใจเลยคราไหน แต่วันนี้มันเหลืออดในจิตใจ พูดอะไรคงไม่ไหวใครไม่ฟัง คงเหลือเพียงชื่อไว้ให้คิดถึง กลอนเคยซึ้งหรือระลึกถึงความหลัง จะมาเก็บหายไปใช่ชิงชัง แต่ไม่อาจจะยั้งใครให้ติดตาม ยิ่งนานไปไม่ดีต่อใครแน่ ตอนนี้แย่จบเสียทีมีโดนหยาม อัดอั้นใจเสียนักโดนคุกคาม ขอกราบกรานลาไปก่อนพี่น้องเรา พิมญดาจะจดจำทุกคอมเม้น ทุกเช้าเย็นคอยเฝ้าอ่านไม่เคยเหงา เหนื่อยก็พักบ้านกลอนมานานเนา เหลือเพียงเงาให้เล่าขานตำนานกลอน..... ... ขอบคุณทุกท่านทุกคอมเม้นมีความสุขนะคะ พิมรักทุกคน ... รักครูพิม รักแมวแต้ม รักพี่นรศิริ รักคุณเพียงพริ้ว รักพี่ชายยิปซี รักพี่ชายฤทธิ์ รักคุณเฌอมาลย์ รักคุณยาแก้ปวด รักคุณมณีจันทร์ รักคุณอาราเล่ รักน้องเอจิตรำพัน รักพี่ชายวิทย์ศิริ รักพี่ดอกแก้ว รักพี่พุด รักพี่ประภัสสร รักครูกระดาษทราย รักพี่ฝนโคลอน รักพี่ชายอินสวน รักคุณราชิกา รักพี่ชายก่อกกิก รักพี่สาวไหมไทย รักนางฟ้า รักพี่ชายฝากฝัน รักครูกันนา รักน้องฉางน้อย รักkrajokngao รักคุณล้นใจ รักพี่ชายอรุโณทัย รักน้องAlto2 รักนับถือคูรลิลิต รักนับถือพี่ชายเดี่ยวหมื่นลี้ รักนับถือคุณอัลมิตรา รักคุณwhitelily รักพี่นางสาวใบไม้ รักนับถือพี่กุ้งก้ามกราม รักพี่กุ้งหนามแดง รักนับถือคุณแมวเหลือง รักนับถือพี่ชายธิป คนบนเกาะ รักนับถือคุณลุงแก้วประเสริฐ รักนับถือครูพี่ช่ออักษราลี รักคุณกิตติกานต์ รักคุณพิมพรรณ รักนับถือคูรคอนพูทน รักนับถือคูรเทพญัญธ์ รักนับถือคุณฝนทอง รักคุณสายลมเดือนตุลา รักคุณแจ้น รักนับถือคุณลานเทวา รักนับถือคุณอรุณสุข รักนับถือคุณkitivit รักคุณดอกบัว รักคุณทะเลดาว รักนับถือคุณมนต์กวี รักน้องประทีปดาว และสมาชิกบ้านกลอนทุกคนที่ไม่ได้เอ่ยชื่อนะคะ. มีความสุขทุกเทศกาล ลาก่อนคะ....อยากบอกรักทุกคนเป็นครั้งสุดท้ายคะ ...............รักทุกคนนะคะ... อ่านคอมเม้นเห็นกลอนย้อนความคิด มันสะกิดหัวใจเป็นหนักหนา น้ำตาไหลอาบแก้มแสบอุรา พิมญดาขอบคุณมากซาบซึ้งใจ อ่านกลอนใครคนหนึ่งถึงสองบท ยิ่งสลดหัวจิตคิดไฉน คอมเม้นเพื่อนนิทานเล่าเฝ้าอาลัย แต่ท้อใจขอพักก่อนค่อยย้อนคืน ใช่อ่อนแอแพ้ทางใครใช่สำคัญ แต่ภาพฝันโดนลบจบใจฝืน แต่งกี่ครั้งดูเหมือนมันไร้จุดยืน ใครคนอื่นเขาสวมรอยคอยรำพัน ขอขอบคุณเพื่อนมิตรทั่วทิศบ้าน คงไม่นานจะคืนผ่านบ้านในฝัน บ้านกลอนไทยคือบ้านรักชั่วนิรันดร์ ยังห่มฝันกานท์กลอนอ้อนต่อไป ทุกคอมเม้นขอจดจำจนฝังจิต จากมิ่งมิตรไทยโพเอมสุขสดใส วันหน้ามีจะทดแทนคุณห่วงใย อุ่นหัวใจยิ่งนักรักทุกคน...จุฟฟฟฟจ้า หายเหนื่อยแล้วจะกลับมานะคะ ขอบคุณทุกคอมเม้น ขอบคุณบทกลอนของบางใคร ขอบคุณน้ำใจจากเมล์ที่ส่งให้ ขอบคุณพี่น้องในmsn ของบ้านกลอนไทย แล้วจะกลับป่วนนะเจ้าคะ.......พิมจังจ้า
1752
21
0
15 มกราคม 2552 13:03 น. - comment id 936403
จำคืนวันผ่านมาครามีทุกข์ เพื่อนช่วยปลุกปลอบใจให้หายหม่น ทุกข์และท้อก่อกายหายกังวล เพราะมีคนปลอบขวัญวันร้าวราน ก่อนลงกลอนอ้อนฉันนั้นช่วยอ่าน แม้ติดงานวางไว้ได้ประสาน คราลงภาพทราบมาจากนงคราญ คราร้าวรานรองรับซับน้ำตา เพื่อนทุกข์ใจไหนเลยเฉยอยู่ได้ ส่งเสียงไปปลอบขวัญวันผวา เขียนผลงานกำลังใจส่งให้มา คืนเหว่าว้า..ก็ปลอบกันฉันและเธอ แม้นเพื่อนเหนื่อยหน่ายหนักพักเสียก่อน อย่าลาจรห่างไกลใคร่เสนอ หายเหนื่อยล้ามาบ้านนะเพื่อนเกลอ รักเสมอห่วงเสมอ..เธอเพื่อนกัน วันนั้นลงพจมานฉันต่อสาย ขำมากมายเพื่อนจ๋าข้าขำขัน เราสองคนหัวเราะเพราะภาพมัน สื่อเธอฉัน..ให้รู้ห่วง..นะดวงใจ ยังสับสนจนใจอยากให้เพื่อน แวะเยี่ยมเยือนเหมือนเก่ามิไปไหน คิดถึงกันกลับมาอย่าช้าไย โอบอุ่นไอ..บนลานกลอน...วอนน้ำคำ
15 มกราคม 2552 13:04 น. - comment id 936405
อ่า.....................เดี๊ยวววววววว...พิมฯ เกิดอะไรขึ้นกับน้องสาวที่แสนสดใสกันล่ะนี่พี่ไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ แต่มีคำหนึ่งที่อยากจะบอกกับพิมฯว่า "อย่าให้คนอื่นมีอิทธิพล เปลี่ยนแปลงสิ่งที่เราเคยเป็นหรือเคยทำมากเสียจนสูญเสียความเป็นตัวตนของเราเองไปนะ...น้องสาว" "ทำสิ่งที่ใจรักและรักในสิ่งที่ทำ"
กลับมานะคนดี
15 มกราคม 2552 13:07 น. - comment id 936410
หนูพิม....พี่อินสวนรักหนูนะครับ..
15 มกราคม 2552 13:30 น. - comment id 936419
อยู่ดีดีก็จะหายไปจากเพื่อน ไม่ลืมเลือนแต่ก็ไม่อยากให้หาย มิตรภาพซาบซึ้งตรึงใจกาย ไม่เสื่อมคลายเลยหนาอย่าจากกัน แม้เหนื่อยนักพักผ่อนก่อนเพื่อนจ๋า ให้สบายกายอุราพาสุขสันต์ กลับมาเยือนเพื่อนยาพร้อมหน้าพลัน อยาลืมวันเก่าเก่าของเราเลย อย่าทิ้งเพื่อนๆ นะคะคุณพิมญดา มิตรภาพของเรายังเหมือนเดิมค่ะ เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ
15 มกราคม 2552 13:49 น. - comment id 936421
ถึง..พิมญดา พิมถือว่าเป็นมิตรใหม่ของผมในบ้านกลอนนี้นะครับ..ผมเข้ามาที่นี่แบบไม่รู้จักใครเลย..พิมเข้ามาเป็นเพื่อนผม..ขอบคุณในน้ำใจและไมตรี..ผมรักเชียงใหม่เพิ่มขึ้นอยากบอกตรงๆเพราะพิมญดา..ด้วยนะครับ..ผมบอกคนไกลของผมว่าผมมีเพื่อนที่..แม่อาย..(บอกแบบภูมิใจด้วยนะครับ)คนไกลของผมยังแซวเลยว่า..มาเชียงใหม่เที่ยวนี้จะไปแม่อายหรือเปล่า... พิมครับถ้าวันใดที่พิมรู้สึกดีขึ้นแล้วกลับมานะครับ..ผมจะรอนะครับน้องสาวพิมญดา...ถ้าพิมยังไม่กลับมา..ผมจะไปตามหาที่แม่อายครับ..ไปแบบไม่รู้ข้อมูลนี่แหละ... พิมเอย..พิมญดา กานดา..ผู้น่ารัก น้องรัก...หนีไปไหน เมื่อไหร่..จะกลับมา วอนท่าน...ผู้เมตตา ขอกานดา...คืนบ้านกลอนน้องพิมครับ..แล้วกลับมานะครับ พี่เพื่อนน้องบ้านกลอนนี้รอพิมครับ
15 มกราคม 2552 13:50 น. - comment id 936422
เย้ยปี๋สาวผมหายยย
15 มกราคม 2552 14:01 น. - comment id 936423
พี่พิม ฝ้ายไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้นจึงทำให้พี่พิม ต้องทำถึงขนาดนี้ แต่ในใจของฝ้ายอยากจะ บอกพี่พิมว่า อยากให้พี่พิมอยู่เพื่อมอบความสุขให้กับเพื่อนๆในบ้านกลอนต่อไป แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม พี่พิมอย่าลืมมิตรภาพและความอบอุ่นของเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ในบ้านกลอนนะค่ะ หากวันไหนพี่พิมรู้สึกดีแล้ว ขอให้พี่พิมกลับมานะค่ะ ทุกคนรออยู่ค่ะ รักพี่พิมเสมอค่ะ
15 มกราคม 2552 14:05 น. - comment id 936425
พิมญดาน้องพี่จะไปไหน ใครใจร้ายทำให้เจ้าต้องเศร้า ไม่ไห้ไปที่ไหนหรอกน้องเรา จะตามเจ้ากลับมาหาทุกคน เกิดอะไรระบายเถิดนะน้องรัก หาใช่จักคนอื่นใครที่ไกลพ้น น้องเคยทำให้พี่ลืมสับสน กำลังใจที่ล้นมอบให้กัน น้องพิม....ไม่เอาน่า....มามะ มาให้กอดให้หายหนาว..ไม่ต้องไปไหนหรอกคะ..พี่แบมคิดถึงน้องเสมอนะคะคนดี
15 มกราคม 2552 15:05 น. - comment id 936443
รู้สึกเสียดายนักกลอนที่มีฝีมือคนนี้ถ้า จะห่างหายไป นะครับ เคยได้มีโอกาส ต่อกลอน กันมาหลายครั้งแม้นหลังๆจะ ไม่ค่อยได้เข้ามาบ่อยนักแต่ชื่อ พิมญดา ก็ยังเป็นชื่อแรกๆในหมู่พื่อนเก่าๆหลายคน ยังไงก็ขอให้ทบทวนและใคร่ครวญให้รอบ คอบครับ ก่อนตัดสินใจ ซึ่งจะเป็นประการ ใดก็ขอให้ ทราบว่าบรรดามิตรสหาย ยังนึก ถึงพิมญดาเสมอ ครับ. ด้วยความปรารถนาดี อรุณสุข
15 มกราคม 2552 15:41 น. - comment id 936456
15 มกราคม 2552 15:43 น. - comment id 936457
อาราเล่เห่มาพาต๊กใจ เกิดอะไรกันเล่าเฝ้ากังขา ใครทำเจ้าเศร้าใจให้บอกมา แม่จะพา"ยา""จันทร์"นั้นไปลุย หากรักกันจริงจริงอย่าทิ้งขว้าง ให้อ้างว้างเหว่ว้าทำหน้ามุ่ย ช่วยอยู่ต่อขอเอื้อนมีเพื่อนคุย อย่าดุ่ยดุ่ยทิ้งไปไม่ยอมด้วย เกาะขาเกาะแขนเอาไว้ ไม่ให้ไปนะ เอ้อ อย่าไปเลยน๊าาาา ไหรบอกว่ารักกันงายเจ้าคะ
15 มกราคม 2552 15:50 น. - comment id 936460
เป็นอะไรไปเล่าเจ้าน้องสาว ใครปากยาวปากยื่นคนอื่นไหน มาบอกพี่คนดีพี่จะไป อัดปากให้ชิชะมาว่าพิม บอกมาเลยเตรียมเพื่อนเยือนถล่ม บังอาจข่มน้องเราเอาให้ทิ่ม ชะหนอยแนะเปิดศึกให้ลองชิม เรื่องจุ๋มจิ่มเล็กน้อยอย่ากังวล ไม่ให้ไปอ่ะ มีรายบอกมาเด่วจัดสหายถล่มให้ ห้ามไปเด็ดขาด
15 มกราคม 2552 16:03 น. - comment id 936465
ถึงแม้จะไม่ทราบเหตุผลที่แท้จริง..ทีทำให้คุณพิม คิดจากบ้านกลอนนี้ไป แต่ พี่น้องบ้านกลอนทุก ๆ คน..คงจะเสียดาย นักกลอนดี ๆ ที่น่ารักคนนี้ ..ไม่อยากให้คุณพิม จากไปเลย. .แต่ถ้าเพื่อความสบายใจของคุณพิม..ขออย่าให้ไปลับ..แล้วสักวันหนึ่งขอให้กลับมา(เร็ว ๆ) นะครับ... เข้ามาให้กำลังใจ จากใจจริง
15 มกราคม 2552 16:12 น. - comment id 936470
อ้าว...อย่าไปไหนเลย เหนื่อยก็พัก ...อยากมาก็มา มิตรภาพมากมายมีให้มากกว่าคนที่ชิงชังเรา อย่าไปแคร์ ไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรนะ แต่ก็เป็นกำลังใจให้นะ...คนเรามีท้อแท้กันได้ แต่ต้องกลับมาสู้ใหม่ด้วยใจที่เข้มแข็งกว่าเดิมนะ
15 มกราคม 2552 16:22 น. - comment id 936487
บางค่ำคืนฝืนทนความหม่นหมาง มองแสงจางจากดาวเศร้าเหลือหลาย ปมชีวิตบิดเกลียวไม่เคยคลาย รอยบาดเจ็บมากมายไม่เว้นวัน หาที่พักดวงจิตคลายฤทธิ์โศก เหมือนอับโชคเดือนดับไม่รับขวัญ หยาดน้ำตารินไหลคืนไร้จันทร์ หลุบดวงตาหนีพลันปิดม่านใจ ไขว่คว้าหาความหวังนั่งไขว่คว้า สิ่งภายนอกเข้ามาช่วยแก้ไข ก็ช่วยได้บางหนบนทุกข์ภัย แต่แล้วใจก็คืนรอยพร้อยแผลเดิม อาจหมดหวังไร้พลังในคืนนี้ พักสักนิดนะคนดีเพื่อสร้างเสริม กำลังกายให้เข้มแข็งแรงเพิ่มเติม รอแสงเสริมสุรีย์อาจมีทาง ปล่อยเวลาสักนิดอย่าคิดเครียด ใจถูกเบียดให้ครุ่นคิดจิตยิ่งหมาง ทุกสิ่งมีทางแก้ไขให้ละวาง พักเสียบ้างอย่าเพิ่งท้อต่อเรื่องราวสวัสดีค่ะน้องพิมคนเก่ง อนุญาตให้ไปพักเหนื่อยก่อนได้ค่ะ มีเรี่ยวแรงมีแรงบันดาลใจ มีความคิดถึงกันจนทนไม่ไหวแล้วก็เข้ามาทักถามขีดเขียนกันต่อนะคะ ขอให้มีความสุขมากๆ ขอบคุณในรักจากน้องคนดีค่ะ
15 มกราคม 2552 16:26 น. - comment id 936490
พิมญดา
15 มกราคม 2552 16:29 น. - comment id 936493
คุณพิมคนสวย บอกรักเพียงพลิ้ว แล้วจะหนีกันไปไหนคะ สู้ๆสิคะอย่าท้อนะคะคนเก่ง อยากให้รู้นะคะ ว่าไม่อยากให้ไปไหน
15 มกราคม 2552 16:37 น. - comment id 936506
เกิดอะไรขึ้นหรือคะ.. ถึงเกี่ยงข้องกับบ้านกลอน จนต้องมาเอ่ยลา... อย่าจากไปเลย หากเหนื่อยนักก็พักก่อน. สบายใจแล้วมาพบกันใหม่ อย่างนี้ดีกว่ามั๊ยคะ.... รอนะ...รอคุณพิมญดาอยู่ที่นี่ เป็นกำลังใจให้ค่ะ.. มีรอยยิ้มให้เสมอ..
15 มกราคม 2552 16:50 น. - comment id 936517
อย่าไปไหนเลยนะครับทุกคนคิดถึงครับ
15 มกราคม 2552 16:52 น. - comment id 936520
อะไรกันนี่ อยู่ดีๆพิมญดามาจางหาย ใครหรือทำให้อึดอัดมาก จนไม่อยากย่างกลายสู่บ้านกลอน กลับมาแล้วเจอกลอนบทสุดท้าย ทำเอาใจหายเลย เหนื่อยนักก็พักก่อน มีแรงก็กลับมาดีมั๊ยค่ะ อย่าเพิ่งลาจากกันเลย
15 มกราคม 2552 16:57 น. - comment id 936524
อยู่ด้วยกันก่อน..อีกนานนานนะคะ....
15 มกราคม 2552 17:02 น. - comment id 936527
เวิ้งขอบฟ้าวาดหวังที่กว้างไกล ต้องฟันฝ่าต่อไปอย่าสิ้นหวัง เหนื่อยพักกายเติมไฟเติมพลัง เพิ่มพร้อมพรั่งมาฝันสานสัมพันธ์ จันทร์ดวงงามแย้มพรายมาร่ายโศก ยามจิตเจ้าวิโยคความโศกศัลย์ แววตาจันทร์สาดแสงยิ้มกำนัล ยิ้มทักทายพิมญดาจอมขวัญ อย่าท้อใจ
15 มกราคม 2552 17:24 น. - comment id 936537
ยังไม่อยากให้หายไปไหนเลยนะค่ะ ยังอยากอ่านกลอนเพราะๆๆ ยังอยากมอบกำลังใจให้กันและกันอยู่ค่ะ จะไปแอ่วหาตี่เจียงใหม่ละเน้อ เพราะอยู่ใก้ลๆๆนี่เองหละปูนค่ะ รักและคิดถึงค่ะ
15 มกราคม 2552 18:04 น. - comment id 936562
สวัสดีเจ้า น้องพิมญดา ป้าไม่รู้น้องเป็นอะไรนะ แต่อยากบอกว่า สู้สู้ค่ะ มาแอ่วหละปูนเมื่อใด แวะหาป้าตวยเน้อเจ้า
15 มกราคม 2552 18:30 น. - comment id 936571
ยังอยากอ่านกลอนอยู่นะ สุขอย่าได้สร่าง
15 มกราคม 2552 18:58 น. - comment id 936577
........ ห๋าๆๆ ไหนๆพี่พิมจะจากลาไปไหน ไม่ให้ไปอ่ะ ไม่ๆๆๆๆ
เกิดไรขึ้นกะพี่พิม ไม่ทราบนะคะ แต่ว่า ทำไมต้องหายไปด้วย เพื่อนๆทุกคนที่นี่เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ ดึงๆๆ ดึงไว้ๆๆ ดึงๆๆ ว๊าย ผ้าถุงหลุด อิอิ โป๊ๆ ปิดตาๆๆ กาง 5 นิ้ว อิอิ กลับมาน๊าพี่พิมน๊า
15 มกราคม 2552 19:50 น. - comment id 936585
๐สวัสดีพิมกานดา มาส่งคำอาลัยลา รำลึกถึง มาเขียนคำ ร่ำร้อง คำนึง มาเขียนถ้อย รำพึง รำพัน ๐เขียนมาถึงสาวเจียงใหม่ คิดถึง ก็คงได้ แต่ในฝัน คิดถึง คงไม่ซึ้ง ไม่ถึงกัน หลับตา ก็เท่านั้น แค่หลับตา ๐เอาอย่างนี้ก็ได้ จะมา จะไป ก็ไม่ว่า อยากจะไป อยากจะมา ก็มา ไม่ฝืนไม่ว่า แต่อาลัย ๐ขอให้ไปดี โชคดี จะแอบหนี กลับมา ก็มาได้ ไม่เห็นจะมีพิธีอะไร เพียงแค่มีจิตใจใฝ่เขียนกลอน ---- ก็ยิ้มให้ เจอที่ไหนก็ทักกัน
15 มกราคม 2552 20:05 น. - comment id 936586
..น้องพิมญดา... ทุกอย่างมีสองด้านเสมอ... .มีพบ...ก็มีพราก.. ..มีสุข...ก็มีทุกข์... ...มีรัก..ก็มีเกลียด... ทุกอย่าง..สำคัญที่ใจ...ปรับที่ใจเรา..นะคะ...หากอึดอัดมากในช่วงนี้...พักผ่อนก่อนนะจ๊ะ...ใคร่ครวญให้รอบคอบ...ค่อยๆคิด..ด้วยเหตุและผล.. อยากจะบอกว่า..พี่ราชิกา..รอการกลับมาของ..น้องพิม..เสมอค่ะ...
15 มกราคม 2552 21:05 น. - comment id 936601
อ้าว...พิมจัง เกิดอะไรขึ้น ใจเย็นๆ ลองนึกถึงวันก่อนเข้าบ้านกลอนว่าอารมณ์ตอนนั้นเป็นแบบไหน และจะออกไปด้วยอารมณ์แบบนั้นอีกหรือไงกัน เราเลือกได้นะ ตัดสินใจดีดีครับ
15 มกราคม 2552 21:21 น. - comment id 936609
พิมญดา น้องรักเอย...พี่ไม่รู้หรอกว่าน้องพบกับอะไร .แต่ขอให้น้อง..จงอย่าทดท้อ ท้อถอย ไปกับสิ่งที่น้องเผชิญ..พี่กิ่งโศก คนนี้ เคยผ่านเรื่องแบบนี้ ..เคยหนี ไปที่คิดว่าสุดหล้า..แต่บางอย่าง เราไม่เคยหนีพ้นเลย พิม...ใจเราไง..เราไม่เคยหนีใจตัวเองพ้น.. น้องกลับ.ไปพัก ไปคิด ว่าสิ่งที่ทำให้เรารุ้สึกเช่นนี้นั้น..ว่าเราจะจัดการกับมันเช่นไร อย่าเอาความเสียใจ เศร้าใจ มาตัดสิน เอาหัวใจที่เป็นกลางนี่แหละเข้าไปจัดการกับมัน..อีกอย่าง..เวลาจะช่วยน้องได้..เพราะอารมณ์ ความรุ้สึกมันเหมือนเส้นกร๊าฟ ..ณ เวลาหนึ่งมันขึ้น ๆๆๆ แต่สักพัก มันก้อจะลง..ตามวันเวลาที่สะสมเข้ามา.. ดูแลตัวเองด้วยนะ..พี่ๆ น้อง ๆ เพื่อนๆ หลายคนในบ้านนี้ ยังให้กำลังใจเสมอ..
15 มกราคม 2552 22:10 น. - comment id 936636
คิดจะหนีปัญญาอย่าได้หนี เพราะยังมีทางแก้แม้สับสน ใครกันหนอทำพิษจิตวิกล จึงสุดทนจำลาด้วยอาวรณ์ ปัญหาไม่ได้อยู่ที่เรานะ ทำไมต้องเป็นฝ่ายไปด้วยล่ะ ทำไมใครคนนั้จึงไม่ออกมารับผิดชอบให้สมศักดิ์ศรีที่ลูกผู้ชายพึงกระทำล่ะ
15 มกราคม 2552 22:11 น. - comment id 936638
ชื่นชมด้วยใจจริงทุกครั้งที่อ่านกลอนที่ครู พิมญดาเขียน ทุกครั้งไม่เคยคิดว่าเสียเวลาที่เข้ามาเว้ปนี้ ทุกครั้งได้เรียนรู้สารพัดรูปแบบในลีลาการ เขียนกลอนของแต่ละคน แต่ทุกครั้งผมให้ความชื่นชมในบทกลอนของ ครูมากเป็นพิเศษเพราะมีเนื้อหาที่คาดไม่ถึง ที่ว่าคาดไม่ถึงนั้น มันมีอารมณ์ที่ซุกซ่อนอยู่ ในหลายๆมิติ ทุกครั้งก็สอดแทรกข้อคิด บางครั้งก็ก่อเพื่อติได้อย่าน่าฟัง ที่กล่าวเป็นความรู้สึกและความคิดเห็นแบบ ตรงๆเช่นกันแบบที่คนทุกคนต้องการให้เป็น ทุกคนเคารพในความเป็นปัจเจกชนของแต่ละคน ยอมรับการตัดสินใจโดยดุษฎีเพราะการ ตัดสินใจบางครั้งก็ไม่ต้องการเหตุผลกับตังเองหรืออธิบายผู้อื่น บางครั้งคนเราก็ตัดสินใจบน สัณชาตญาน บางครั้งก็ศักดิ์ศรีอยู่ที่แนวคิด ของแต่ละคน ความรู้สึกอาลัยหรือเสียใจบางครั้งเราก็ตอบตัวเองไม่ได้ทั้งหมดว่ามำไมต้องอย่างนี้ ทำไมไม่ เฃป็นอย่างนั้น อาจจะต้องรอจนกว่าอารมณ์ต่างๆในตกตะกอนแล้วจริงๆ ความชื่นชมในบุคคลิกตัวคุณครูผ่านกลอนที่เขียน ผ่านความเห็นที่อ่าน จะไม่มีวันลืม
15 มกราคม 2552 22:45 น. - comment id 936675
15 มกราคม 2552 23:07 น. - comment id 936695
ไม่ได้เข้ามานานเลย มาเจอพิมลา จะไปไหนคะนี่ เหนื่อยก็พัก หายเหนื่อยก็กลับมานะคะ พี่มินนี่คิดถึงค่ะ (และ งง ด้วยล่ะ)
15 มกราคม 2552 23:31 น. - comment id 936704
ฝันสิ่งใดขอจงได้ในสิ่งฝัน แม้นคืนวันผันผ่านนานแค่ไหน ยังมีเธอติดตรึงในฤทัย อย่าไปไกลไม่เหลือใครฉันยังรอ
16 มกราคม 2552 00:11 น. - comment id 936709
รักพี่นะคะ
16 มกราคม 2552 05:31 น. - comment id 936719
ไม่อยากเอ่ยคำรักสลึกจิต ไม่อยากเอ่ยคิดถึงคะนึงหา ไม่อยากยลยินคำอำลา ไม่อยากกลั้นนำตาที่หลั่งริน พิมจากไปดวงใจแสนมืดหม่น ไร้กมลยลใดไปทั้งสิ้น เคยอ่านกลอนอ้อนหวานนานจนชิน บัดนี้สิ้นแล้วกลอนอ้นน่ารัก ขอน้องพี่มีสุขทุกถิ่นฐาน จงพ้นผ่านผองภัยไร้หน่วงหนัก ลืมทุกสิ่งที่ภิณฑ์พังน่าชังนัก ลืมคำหวานที่พร่ำรักทุกวันวาร ชีวิตเป็นของเจ้าใช่เขาอื่น เขาหยิบยื่นช้ำหม่นหลีกพ้นผ่าน ลบรอยช้ำจากใจให้อันตรธาน กับวันวานให้มันผ่านพ้นไป เกิดเป็นหญิงหยิ่งศักดิ์ศรีย่อมมีค่า หากใครมาหยามหมิ่นจงผลักใส ให้เขารู้น้องพี่คนมีใจ เข้มแข็งกว่าเหล็กไหลทุกวันวาร พี่ไม่ห้ามและไม่รั้งค่ะ ทำใจให้สบายทุกคนฝันเจอสิ่งร้ายๆเหมือนกันพี่ยิ่งหนักกว่าคนอื่นๆหลายล้านเท่ายังงว่าตัวเองอยู่ได้ไง พี่รู้ว่าน้องสาวพี่เข้มแข็ง สักวันเราคงได้พบกัน กัน และโปรดรับรู้พี่สาวคนนี้รอการกกลับมาของน้งสาวอยู่ที่บ้านกลอนค่ะ
16 มกราคม 2552 06:23 น. - comment id 936736
16 มกราคม 2552 08:07 น. - comment id 936749
พิม ... มีเรื่องอะไรเนี่ย โทรมาได้นะ
16 มกราคม 2552 08:56 น. - comment id 936758
ลากิจไปหลบหนาวได้แค่ชั่วคราวนะค่ะคุณพิม แล้วกลับมาส่งภาษากลอนกับเพื่อน ๆ ต่อนะเจ้าค่ะ อย่าไปนานนะเดี๋ยวเขาคิดถึงอ่ะ.....
16 มกราคม 2552 10:13 น. - comment id 936777
16 มกราคม 2552 10:21 น. - comment id 936781
เกิดอะไรขึ้นไม่รู้ งง แต่อยากให้ทบทวนการตัดสินใจอีกทีดีไหม อย่าให้ใครอื่นมามีอิทธิพลเหนือเรา สิ่งไหนทำแล้วเรามีความสุขก็ทำไป เราไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนนี่นา อย่าไปใส่ใจกับใครบางคนเลยค่ะ ถ้าใส่ใจเหมือนเขายังมีความหมาย ให้มองผ่านเลย แบบเปล่ากลวงไม่ดีกว่าเหรอ ตบมือข้างเดียวไม่ดังหรอก เชื่อเฌอมาลย์นะ สบายใจเมื่อไหร่กลับมา แล้วเราจะแกร่งกว่าเดิมแน่ๆ เป็นกำลังใจให้จ้า คิดถึงเสมอ
16 มกราคม 2552 10:41 น. - comment id 936797
กลับมานะคะคุณพิมญดา ทุกคนไม่อยากให้คุณไปคะ อ่านแล้วไม่มีเรื่องร้ายแรงอะไรเลยคะ รักมากคะ
16 มกราคม 2552 12:50 น. - comment id 936860
ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างเลยไม่ได้เข้ามา แต่เข้ามาทีไรก็อ่านผลงานของคุณทุกครั้ง แต่ครั้งนี้ งง ค่ะ เกิดอะไรขึ้น ไม่อยากให้คุณจากไปแบบนี้ .........เมื่อไหร่สบายใจแล้วแวะมาที่นี้นะค่ะ รออ่านผลงานและเป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ
16 มกราคม 2552 13:33 น. - comment id 936864
น้องพิม เป็นอะไรเหรอครับ อย่าเพิ่งหนีกันไปเลยนะครับ
16 มกราคม 2552 14:52 น. - comment id 936893
สวัสดีค่ะพี่พิมจังมามะ มามะ มาซุกอก ร้องไห้กะน้องเอดีก่า ใครมันรังแก บอกน้องเอเลย เดี๋ยวน้องเอจัดการให้
ใครทำให้ไม่สบายใจก็อย่าไปสนใจเขาเลยค่ะ เพื่อนๆเราเยอะแยะ แค่ไม่กี่คนทำให้รำคาญก็อย่าสนเลยค่ะ
16 มกราคม 2552 16:52 น. - comment id 936911
เฮาว่า..มันตึงมีหยังฮั้นอย่างง่ะ...ปิ๊กบ้านเตอะน้อง..บ่ถ้าไปกึดอะหยังนั่ก
16 มกราคม 2552 17:20 น. - comment id 936923
มาเป็นกำลังใจให้คะ อย่าไปไหนเลยนะคะ
16 มกราคม 2552 18:16 น. - comment id 936943
16 มกราคม 2552 21:55 น. - comment id 936980
คุณพิม จะไปไหน จะกลับมาเขียนกลอนเพราะๆให้พิมแก้วอ่านอีกไหม อย่าไปนานนะ คิดถึงมากรู้ไหม แอบ เป้นแฟนกลอนคุณพิม มานนานแล้วนะ ยังไงอย่าหายไปนานนะ คิดถึงมากๆ ค่ะ
16 มกราคม 2552 22:41 น. - comment id 937000
หน้าส่วนตัว
เพิ่งเข้ามาเป็นครั้งแรกอ่านแล้วก็เศร้า
ก.วัฒนา
16 มกราคม 2552 22:46 น. - comment id 937003
เหนื่อยนักพักก่อน ค่อยมาเขียนกลอนใหม่นะครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ
16 มกราคม 2552 23:35 น. - comment id 937026
มาหาพี่นกยูงน๊า...จาพาไปเที่ยว
17 มกราคม 2552 05:25 น. - comment id 937043
ไม่ทราบว่าเ"ป็นเพราะอะไร" แต่เป็นกำลังใจให้พี่พิมเสมองคะ ^^
17 มกราคม 2552 10:21 น. - comment id 937079
อ้าว! ไม่มีชื่อผมนี่ครับ สงสัยหายหัว ไม่ได้เข้ามานาน ถ้าเจ้าของกลอนหวานหายไป บ้านกลอนไทยดีกรีความหวานคงลดลงไปเยอะ อยากอยู่ร่วมหรือไปใครสุดห้าม เรื่องดีงามความย่ำแย่เราแก้ไข สี่เท้าพลาดนักปราชญ์พลั้งควรชั่งใจ ไม่มีใครสมบูรณ์แบบทุกบทตอน มีงานเลี้ยงต้องเลิกราคราครั้งหนึ่ง มาถึงกายไปหรืออยู่คิดดูก่อน ควรหันหน้าหากันเกื้ออาทร โลกละครมีดีร้ายผูกไมตรี อย่าสันสนคนรักเท่าผืนหนัง ส่วนคนชังเท่าผืนเสื่อมากเหลือที่ เหมือนเพชรแท้มิท้อถูกขัดตี เปล่งแสงสีงามตาคราพานพบ เจอปัญหาปัญญามีคลี่คลายไข หลีกหนีไกลใช่ทางออกบอกจุดจบ แพ้ศึกอื่นหมื่นแสนแดนพิภพ แต่ศึกรบในใจคว้าชัยมา ดีแล้วครับที่หายไปชั่วคราว กลับมาจะได้ยกเครื่องใหม่พุ่งให้กระฉูดไปเลย
17 มกราคม 2552 20:55 น. - comment id 937198
น้องพิมจ๋า พี่ติดตามงานของน้องมานานแล้วนะ น้องเป็นคนดีมีฝีมือ คนนึง ที่จะจากไปนี้ เอ๊ะ ไปด้วยน้ำมือ ขาประจำด้วยหรือไม่นี่ พี่สาวขอเป็นกำลังใจนะ พี่เอง เป็นขาจรแต่อ่านประจำ โดยเฉพาะ งานของ ท่านผู้ยิ่งใหญ่ท่านหนึ่ง ที่นี่ เห็นมีหลายคนโดนชะตากรรมและออกมา พ้อเช่นพิมนี้หลายคน พี่สาว ก็อดนึก ไม่ได้ว่า จะใช่คนเดียวกันมั้ย เพราะคนคนนี้ เอียงกระเท่เล่น่ะน้อง จะเอาเป็นหลักไม่ได้เลย เฮ้อ แบบนี้แหละสังคม ออนไลน์นี้ เฟค กันสุสุด อ่ะเนอะ น้องจ๋า หากเป็นเรื่อง บุรุษเพศ น้องพิมทำใจเสียเถอะ ตั้งแต่ปุราณ นานมานั้น เรื่องนี้ มีปัญหามานักแล้ว ที่พี่สาวเข้ามาเพราะอยากเตือนสติให้น้องพิมสู้สู้ๆน่ะจ้ะ อย่าท้อ ต่อปัญหา หากแพ้จะแพ้ตลอดไปนะคะ กลับมานะ แต่กลับมาแล้ว ระวังหลังให้ดี คนใหญ่คนโต หัวสี่เหลี่ยม นั่งขวางคลองอยู่ น่ะ พิมจ๋า มาเถอะนะ พี่สาวขอให้กำลัง ใจนะคะ
19 มกราคม 2552 09:15 น. - comment id 937621
พิมจ๋าพิมเป็นอะไรไปเนี่ยะ ไม่ได้คุยกันซะนานผ่านมาอีกครั้งทำไมเป็นแบบนี้ได้ อยากให้รู้นะว่าทุกคนในบ้านกลอน เป็นห่วงพิม จุ๋มเองก็เป็นห่วงเหมือนกันนะไม่ได้คุยกันซะนานเลยน่ะ
19 มกราคม 2552 20:31 น. - comment id 937975
รักซ้อพิม รักpad รักทุกคนครับ
21 มกราคม 2552 07:41 น. - comment id 938705
คำติฉินนินทาภาษามนุษย์ ดังอาวุธศาสตราคราเล่นลิ้น เหมือนน้ำกลิ้งบนใบบอนยอกย้อนจินต์ มิสุดสิ้นวาจาว่าร้ายกัน แต่ยังมีที่รักสมัครสมาน ซึ่งขับขานกานท์กวีที่หฤหรรษ์ บ้างปลอบโยนโอบเอื้อเกื้อกูลกัน สานสัมพันธ์สมานมิตรจิตอาทร คืนสู่เหย้าเราก่อนยามอ่อนล้า แล้วพักกายสายตาคราเหนื่อยอ่อน ลืมเรื่องร้ายนั้นหนาอย่าอาวรณ์ เถิดคนดีเอนหลังก่อนนอนพักใจ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
