ในอ้อมกอดของความขลาดเขลา วันวานของเราหลงพับหลับไหล เธอคือฉัน ฉันคือเธอ บานใบ คือใบไม้ชรา ร่วงซบดิน แย้มยิ้มของทาริกา ดั่งดวงดารา ณ จักรวาลถิ่น วูบวับแสงดาวระพินทร์ จูบฟ้าสั่งสิ้นลมหายใจ หยาดน้ำฟ้าไอหนาวยะเยือก ผลึกเทือกผาท้าสวรรค์ไสว ลมฤดูกรีดแต้มกลางดวงใจ จารึกไว้ให้รำลึกถึงกัน ในอ้อมกอดของความจริง วันวานหยุดนิ่งสงบงัน ดินน้ำลมไฟคือเธอคือฉัน รู้เท่าทัน รู้สึก รู้สาใจ ******** พยายามจะรู้สึกตัว
เทพระวี 27 ธ.ค. 2551 09:59 น. - ID 121765 
1540
7
0
27 ธันวาคม 2551 10:17 น. - comment id 929683
รู้สึก...ทำให้เราไม่ประมาทค่ะ..
27 ธันวาคม 2551 10:30 น. - comment id 929702
ต้องมีสติตลอดเวลาสินะคะ
27 ธันวาคม 2551 10:51 น. - comment id 929720
รู้สึก และรู้สึกแล้วรู้สึก ครับ ตลอดหรือไม่ตลอด กระผมก็ไม่ทราบเหมือนกันครับ ท่านอาจารย์ท่านบอกสอนว่า ให้รู้สึกตัว บ่อยๆ ขอรับกระผม
27 ธันวาคม 2551 12:04 น. - comment id 929757
รู้สึก รู้ชัด สัมผัสได้ ใบไม้ ต้องลม ผสมผสาน ชีวิต คิดไป ใยเนิ่นนาน วันวาน วันนี้ อีกกี่วัน มันคือ เส้นทาง การต่อสู้ ใครรู้ ใครลิขิต ชีวิตฉัน ต่างคน ต่างมา และต่างกัน ปลายฝัน นั่นแสงเพลิง...เชิงตะกอน.. เข้ามาร่วมแสดงความรู้สึกกับคุณเทพระวีครับ..
27 ธันวาคม 2551 19:34 น. - comment id 929870
ความรู้สึก ที่สัมผัสได้ค่ะ
27 ธันวาคม 2551 21:52 น. - comment id 929916
..มาเรียนรู้การรู้เท่าทันใจค่ะ....
28 ธันวาคม 2551 14:00 น. - comment id 930115
ตกลงครับ อินสวนมักลืมตัวบ่อยๆอ่ะครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
