ขอพร...ปีศาจ..ในขวดแก้ว

กิตติเวทย์

มีเรื่องเล่าถึงตะเกียงวิเศษ
มีเจ้ายักษ์มากเดชถูกเขตขัง
อยู่ในขวดด้วยมนต์พ้นพลัง
ดังถูกฝังทั้งเป็นสุดเข็ญใจ
ชายคนหนึ่งพบขวดจึงเปิดฝา
เจ้ายักษาออกมาหน้าสดใส
กล่าวขอบคุณชายหนุ่มยกเป็นนาย
เอาอะไรก็บอกมาจะเสกให้
ชายหนุ่มนั้นจึงโชคดีมีพรช่วย
เร่งอำนวยช่วยพบดีราศีใส
หลายคนอยากพบบ้างสร้างอำไพ
จักขอให้ยักษ์นั้นพลันช่วยตน
มีชายหนึ่งยามเช้าเขาเดินเล่น
รับความเย็นหาดทรายใกล้ถนน
เวลานั้นห่างหายไร้ผู้คน
อาจเพราะคล้ายว่าฝนจะหลั่งริน
เขารอใครอย่างไรก็ไม่ทราบ
หรือหวังอาบน้ำเย็นเล่นโขดหิน
หรือว่ารอพุ่มพวงในดวงจินต์
คอยยุพินเล่นน้ำใสในทะเล
ในทันใดสายตาก็เหลือบเห็น
ขวดสวยเด่นลวดลายไม่ส่ายเฉ
มีฝาปิดชิดไว้ไม่รวนเร
ลอยเล่นน้ำทะเลผลุบโผล่จม
เขามองเห็นขวดงามวับวามสี
ข้างในมีควันขาวพราวผสม
ดูสัณฐานสวยงามเล็กสั้นกลม
จึงหยิบขึ้นมาชมเพราะแปลกตา
จับพลิกขวามาซ้ายส่ายหมุนรอบ
ดูรอบคอบชอบใจใฝ่ศึกษา
จึงจับจุกรุกเปิดหมุนไปมา
จนจุกฝาหลุดพรากจากขวดกลม
ทันใดนั้นปรากฏควันลอยฟุ้ง
ดังสายรุ้งหลากสีมีผสม
เขาได้ยินสำเนียงเสียงแหลมคม
“ขอบคุณท่านที่ไขปมคำสาปมนต์”
เขามองหาที่มาของถ้อยคำ
จึงได้เห็นปีศาจดำทำสับสน
มันจึงบอกอย่ากลัวมัวลุกลน
ท่านคือผู้ให้พ้นกลกรรมเกลียว
บอกมาเถิดอยากได้อะไรบ้าง
เราจะสร้างเสกมนตราพาเก็บเกี่ยว
แต่ข้อแม้ขอได้เพียงครั้งเดียว
ณ บัดเดี๋ยวนี้ท่านวานขอมา
เขานิ่งไปชั่วครู่ดูตรองตรึก
ใจคิดนึกอยากได้สิ่งใดหนา
จึงคิดว่าอยากจะให้เจ้าโลกา
ยาวกว่าใครในหล้าพาสุขใจ
“จงทำให้องคชาติของข้านี้
จรดพื้นปฐพีไม่มีไหน
หาคนเทียบไม่มีที่ใกล้ไกล
จงให้ข้าสมใฝ่ดังใจปอง”
เจ้าปีศาจวาดยิ้มริมฝีปาก
หากท่านอยากสมใจไม่เป็นสอง
ข้าจักทำให้ท่านได้ครอบครอง
ท่านอย่ามองจงหลับตาถ้าต้องการ
ทันใดนั้นมันชักดาบคมวาบวับ
แล้วฟันฉับอย่างแรงเลือดแดงฉาน
สองขาขาดองคชาติที่ต้องการ
จรดฐานปฐพีทันทีเอยฯ