รอรัก....รักรอ...
มาเรียณัฐ
ตื่นแต่เช้าเดียวดายอยู่ตรงนี้
รีบเร่งรี่เดินเล่นเห็นธรรมชาติ
เสียงนกร้องจิ๊บจิ๊บไม่เคยขาด
ทำให้วาดความฝันที่ผ่านมา
เคยมีคนของใจไว้ตรงนี้
ตื่นเช้ามีคนเคียงข้างสุดหรรษา
ชมดอกไม้พรรณงามนานา
นกร้องว่าเราสองครองรักกัน
เธอห่างไกลด้วยหน้าที่
ฉันคนนี้จึงเงียบเหงาหวาดหวั่น
ตื่นมาชมนกชมไม้สารพัน
แต่เงียบงันเหงานักรักห่างไกล
รอเวลาไม่นานนี้
เธอจะมีเวลามาหาไหม
อย่าทิ้งร้างห่างไป
เพราะหัวใจฉันเหงาคิดถึงเธอ
รอตรงนี้ใต้ต้นรัก
รอด้วยใจภักดีนี้เสมอ
คงไม่เก้อเพราะรอรักสัครมั่น
เหลือเพียงอีกสองสามวัน...รักดวงนั้นจะกลับมา..