ปริญญามหาลวง

จักรพรรดิหยก

มหาลัย     งมอะไร    ในความคิด
สอนคน    ถูกหรือผิด      ในความหมาย
     กระดาษบาง    ต่างงม     เฉกตมควาย
มุ่งชนะ    เห็นแก่ได้     ปริญญา
      
       จะหางาน   คนเป็นล้าน    ที่เรียนจบ
ตามระบบ    บัณฑิต     ผู้ใฝ่หา
      เขาไม่เอา    เส้นไม่มี     ตีราคา
เหมือนผักปลา     เลือกได้      ก็เลือกกัน
       ปริญญา     คุณค่า    อยู่หนใด
มหาลัย     อยู่ใหน    โปรดช่วยฉัน
      มหาหลอก     งมงาย    เพื่อใครกัน
มหาลวง     บ่วงขวั้น    พันทวี
      เหนื่อยกายา    กินมาม่า    น้ำตาใหล
ศาลาวัด     พักใจ    ทุกวันวี่
      ข้าวก้นบาตร    ร้องท้อง   ยังพอมี
 เงินค่ารถ     ตอนนี้    เหลือร้อยเดียว				
comments powered by Disqus
  • krajokngao

    17 ธันวาคม 2551 16:32 น. - comment id 925184

    มันอยู่ที่ตัวเราเองนะคะ
    มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ
    6.gif6.gif6.gif
  • แมวเหลือง

    18 ธันวาคม 2551 00:20 น. - comment id 925430

    ใครทันอ่านกลอนของ วิทยากร เชียงกูล คงได้ความรู้สึกทำนองเดียวกันนี้นะครับ แม้ยุคสมัยจะห่างกัน แต่คำถามว่ามหาวิทยาลัยให้อะไรบ้างก็ยังคงค้างอยู่ในใจหลายคน
    
    ดอกหาง นกยูง สีแดง ฉาน                                     บานอยู่เต็มฟากสวรรค์ 
    
    คนเดินผ่าน ไปมากัน                                             เขาด้นดั้น หาสิ่งใด 
    
     
    
    ปัญญา มีขาย ที่นี่หรือ                                             จะแย่งซื้อ ได้ที่ไหน 
    
    อย่างที่โก้ หรูหรา ราคาเท่าใด                                 จะให้พ่อ ขายนา มาแลกเอา 
    
     
    
    ฉันมา ฉันเห็น ฉันแพ้                                            ยินแต่ เสียงด่า ว่าโง่เง่า 
    
    เพลงที่นี่ ไม่หวาน เหมือนบ้านเรา                        ใครไม่เข้า ถึงพอ เขาเยาะเย้ย 
    
     
    
    นี่จะให้ อะไร กันบ้างไหม                                     มหาวิทยาลัย ใหญ่โตเหวย 
    
    แม้นท่าน มิอาจให้ อะไรเลย                                  วานนิ่งเฉย อย่าบ่นอย่าโวยวาย 
    
     
    
    ฉันเยาว์ ฉันเขลา ฉันทึ่ง                                         ฉันจึง มาหา ความหมาย 
    
    ฉันหวัง เก็บอะไร ไปมากมาย                                สุดท้ายให้กระดาษฉันแผ่นเดียว 
    
     
    
    มืดจริงหนอ สถาบัน อันกว้างขวาง                        ปล่อยฉัน อ้างว้าง ขับเคี่ยว 
    
    เดินหา ซื้อปัญญา จนหน้าเซียว                             เทียวมา เทียวไป ไม่รู้วัน 
    
     
    
    ดอกหางนกยูง สีแดงฉาน                                       บานอยู่เต็ม ฟากสวรรค์ 
    
    เกินพอ ให้เจ้าแบ่งปัน                                            จงเก็บกัน อย่าเดิน ผ่านเลยไป
    
    แมวเหลืองอายุน้อยกว่าคุณวิทยากร แต่ชอบบทกลอนนี้มาก  สะท้อนใจทุกครั้งที่ได้อ่าน
    
    
    
    39.gif41.gif29.gif
  • วาสุกรี

    18 ธันวาคม 2551 09:26 น. - comment id 925522

    ดอกหางนกยูง สีแดงฉาน                                       บานอยู่เต็ม ฟากสวรรค์ 
    
    เกินพอ ให้เจ้าแบ่งปัน                                            จงเก็บกัน อย่าเดิน ผ่านเลยไป
    
    ชอบท่อนนี้จัง
    กลอนนายยังงามเหมือนเดิมนะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน