น่าเศร้าจริง ชีวิต ของคนเรา มัวแต่หลง มัวเมา ไม่เข้าท่า เห็นอะไรนิด สกิดหน่อย ไม่เข้าตา คอยแต่ด่า แต่ว่า อยู่ร่ำไป .... ไม่เคยมอง ตัวเอง ก่อนมองเขา ไม่เคยรู้ ตัวเรา เป็นแบบไหน คอบสาปแช่ง คนอื่น ก่อนใคร ๆ แต่ตัวเอง แย่แค่ไหน ไม่รู้ตัว .... ปากก็ว่า ตาขยิบ ไม่เคยรู้ พอดู ๆ แย่กว่าเขา เป็นไหน ๆ มารู้ตัว มันก็สาย เกินแก้ไป บอกว่าทำ ใจได้ แต่อายเกิน .... ก่อนว่าเขา ดูตัวเรา ให้กระจ่าง ก่อนจะอ้าง เหตุผล นะมีไหม ว่าเขาแล้ว ตัวเรา เป็นเช่นไร คงไม่ใช่ เหมือนว่าเขา อิเหนาเป็นเอง .... อารมณ์แบบว่าวันนี้เซ็งจริงๆ เฮ้อ!!!
12 ธันวาคม 2551 08:20 น. - comment id 923327
12 ธันวาคม 2551 08:47 น. - comment id 923337
นั่นนะซิ...
12 ธันวาคม 2551 09:35 น. - comment id 923357
ใจเย็น ๆ นะครับ ..แบบว่า..ความจริงไม่มีอะไรที่ดีที่สุดและก็เลวที่สุด..ขอเราปล่อยวางทุกอย่างก็จะดีเอง ....ตั้งชื่อกลอนได้น่ากลัวมาก...ชื่อคนแต่งก็..บรึ๋ย.....อิอิ...แซวเล่นนะ
12 ธันวาคม 2551 12:31 น. - comment id 923394
เรื่องแบบนี้มันเกิดเป็นประจำ มองขำๆก็คงไม่ปวดหัว เบื่อเหมือนกันพวกว่าเขาไม่มองตัว แต่ถ้ามัวใส่ใจก็เสียเวลา ...ต้องทำใจล่ะเนอะ...
13 ธันวาคม 2551 12:42 น. - comment id 923712
ไปโดนอะไรมา..อย่าเพิ่งเซ็ง ......................... คนเราต่างจิตต่างใจ ฟังก็ต่างเห็นก็ต่าง วางๆเสียบ้างก็ดี