ฉันเป็นเพียง สายเชือก ให้เพื่อนใช้ ผูกสิ่งของ โยงได้ ให้สมหวัง ต่อเมื่อสม ปรารถนา พาเมินชัง เชือกเส้นนั้น พลันหมด ปลดระวาง แต่คงไม่ เสียใจ ในหน้าที่ ที่เรานี้ อาสา ไม่หมองหมาง หมดหน้าที่ มีเรา ถูกปล่อยวาง เจ็บมีบ้าง ช่างเถอะ เชอะช่างมัน
ลุงแทน 11 ธ.ค. 2551 18:15 น. - ID 121233 
834
3
0
11 ธันวาคม 2551 19:50 น. - comment id 923214
เจ้าสายเชือกเส้นนี้มีไรหนา เจ้าอย่าหมายชายตาว่าไม่สม เจ้าเป็นเชือกที่คนเฝ้าเอามาโยง เจ้าอย่าโผงว่าตัวนั้นไม่สำคัญ มีประโยชน์มากมายหลายประเภท มีทั้งคุณปนทั้งเหตุให้ได้สม คุณประโยชน์มากมายใครนิยม โทษเจ้าสมทำให้ตายวายชีวา แม้นมูลเหตุที่เจ้ามีเพียงน้อยนิด ทำเป็นคิดผิดวิสัยให้ใจหาย ช่างน้อยเนื้อต่ำใจในอุบาย คนทั้งหลายคงไม่คิดจิตนี้เลย จงภูมิใจในตัวของเจ้าเถิด แสนดีเลิศเกิดมาดีมีสุขสันต์ หากขาดเจ้าคนคงยุ่งพัลวัน เพราะมัวพันกันไม่ถูกผูกไม่เป็น แต่งไม่เป็นเล่นแต่คำให้ขำขำ หากบางคำทำให้เสื่อมเอือมแล้วเสีย ขออภัยลุงแทนแพ่นฉันที ขอกราบที่ตักน้อยน้อยแล้วค่อยไป
11 ธันวาคม 2551 20:38 น. - comment id 923241
รำพึงรำพัน ท่าจะหนาว
12 ธันวาคม 2551 13:08 น. - comment id 923401
12 ธันวาคม 2551 14:09 น. - comment id 923422
ช่างเถอะเนอะลุงเนอะ.. คุณลงุทำดีแล้ว จากลัวอะไรค่ะ ยังไงก็เป็นเชือกเส้นไหม ที่มีคุณค่านะคะ
24 ธันวาคม 2551 04:44 น. - comment id 928160
ช่างมันบ้างได้ตัวเราก็เบาสบายนะคะคุณลุง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
