จึงรู้ชะตา บ้าคลั่ง มันนั่งหัวเราะเราอยู่ มันยิ้มเย้ยเยาะหัวเราะขำ ระยำชะตากรรมใครสร้าง ณ.เวลานั้นฉันยังเพ้อฝัน คิดสรรค์คิดสร้างหลายอย่าง เหมื่อนโง่เหมือนบ้าไม่รู้ทาง แรมร้างจากสายตาระอาใจ ณ.เวลาหนึ่งจึงรู้เขาใจ ใครคิดอย่างไรช่างเขา ใครยิ้มใครเยาะหัวเราะเรา อาจโงอาจง้าวกว่าเรานั้น บางเวลาก็ยังรู้ว่า ความคิดนั้นหนาช่างเขลา บางคนเขาคิดดีกว่าเรา ยังโงยังง้าวเขลาเกิน คิดแต่ว่ากูนั้นเก่ง ร่องสมองมีไฟแรงพุ่งพลวด โงเง่าเรายังจะโอ้อวด เราหยุดสำรวจตัวเอง
ณ.คลองฉวาง 28 พ.ย. 2551 02:20 น. - ID 120856 
681
0
0
28 พฤศจิกายน 2551 09:57 น. - comment id 918756
กลางสิ่งที่มั่นหมาย คือสายแห่งกระแส ผลักไสให้ผันแปร หรือแค่ความหวั่นไหว โลกดูไม่หยุดนิ่ง แท้จริงเราเคลื่อนไหว วิ่งไล่เวลาไป ก่อนใครจะไล่ทัน รีบเข้าอย่าช้าที หากยังมีความฝัน รีบรุดหยุดมัน ให้ทันกับเวลา
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
