ด้วยรู้ศักดิ์ รักนี้ ไม่มีสิทธิ จึงไม่คิด หึงหวง และทวงหา เจอกันเมื่อ สายไปแล้ว นะแก้วตา ถ้อยสัญญา ใดใด จึ่งไม่มี พบไม้งาม ยามขวานบิ่น ใช่สิ้นท่า พบแววตา ท่วงจริต อยากคิดหนี แม้นขวานบิ่น อย่าหมิ่นนัก เตือนสักที มันพร้อมที่ จะทุบเจ้า แล้วเข้านอน เฮ้อ.......
วาสุกรี 16 พ.ย. 2551 16:53 น. - ID 120509 
1481
5
0
16 พฤศจิกายน 2551 18:34 น. - comment id 914221
.....ไม่เห็นกระรอก อย่าโก่งหน้าไม้
..... อ๊าววว... เกี่ยวกันไหมเนี่ยะเรา อิอิ
16 พฤศจิกายน 2551 21:14 น. - comment id 914289
ไม่เสี่ยงจ้า ไม่เสี่ยงแน่นอนเลย อิอิ
16 พฤศจิกายน 2551 22:32 น. - comment id 914360
เรื่องแบบนี้เสี่ยงแล้วไม่คุ้มมั้งค่ะ.. อย่าเสี่ยงเลยเนาะ..
17 พฤศจิกายน 2551 10:10 น. - comment id 914482
หวัดดีคับ คุณ"วาสุกรี" ขึ้นแบบทอดถอน....จบจะฆาตกรรมซะแระ.... นายแน่มาก....อิอิ อารมณ์ไหนเนี๊ยะ....ครับคุณท่าน
17 พฤศจิกายน 2551 14:56 น. - comment id 914599
แม้ขวานบิ่นสิ้นคม แต่ยังใช้ทุบได้ ฮ่าๆ แวะมาทักทายครับพี่
17 พฤศจิกายน 2551 17:37 น. - comment id 914636
ขอบคุณคุณฉางน้อย ผู้หญิงไร้เงา ครูพิมพ์ ครับ กลอนออกจะดูเหี้ยมไปนิด แต่เป็นชีวิตจริงครับ
17 พฤศจิกายน 2551 17:42 น. - comment id 914639
คุณKIRATIครับ อารมณ์ที่เป็นอยู่มันเป็นอารมณ์นี้จริงๆๆครับ คุณเทพธัญญ์ เข้าใจถูกต้องแล้วครับ แม้ขวานบิ่นสิ้นคม แต่ยังใช้ทุบได้ ขอบคุณครับที่เข้ามาทักทาย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
