ช่ออักษราลี

8 พฤศจิกายน 2551 14:21 น. - comment id 911657

สวัสดีค่ะคุณครูแก้ว

ยิ้มออกตอนจบค่ะ คุณครูแก้ว
ภาพเด็ดขาดจริงๆค่ะ

วิทย์ ศิริ

8 พฤศจิกายน 2551 15:46 น. - comment id 911698

ยิ้มออกตอนจบเช่นกันคับ คุณครูแก้ว

ครูพิม

8 พฤศจิกายน 2551 15:57 น. - comment id 911704

มาอ่านกลอน..แต่พิมชอบภาพข้างล่างค่ะ
ทำให้ชีวิตมีชีวาค่ะ..

ลุงสบายดีไหมคะ

การัณยภาส

8 พฤศจิกายน 2551 16:11 น. - comment id 911708

สวัสดีค่ะ คุณครูแก้วประเสริฐ
แวะเข้ามาอ่านกลอนไพเราะๆอีกครั้งค่ะ ทั้งเศร้าทั้งหวาน จับใจมากค่ะ

แก้วประภัสสร

8 พฤศจิกายน 2551 17:11 น. - comment id 911720

สวัสดีค่ะคุณลุง
แวะมาอ่านกลอนคุณลุงค่ะ 

จะกี่บทกี่บทงดงามยิ่ง
ใจประวิงหมายมั่นด้วยสรรหา
ถ้อยคำพลิ้วปลิวอ่อนให้ตรึงตรา
ด้วยวาจาเพราะล้ำคำบรรยาย

หลั่งกวีกลั่นกลอนสอนลูกหลาน
ให้ชำนาญฝึกฝนจนเก่งไว้
ขอจดจำทำนองไว้ขึ้นใจ
ขอหมั่นเพียรเขียนไปตามครูกลอน

แม้พลาดพลั้งยังติเพื่อให้ดี
หลานจดจำคำที่ลุงเคยสอน
อาจจะลืมไปบ้างอย่าเง้างอน
ขอบคุณครูเขียนกลอนวอนเมตตา

สวัสดีค่ะคุณลุง 
ขอให้คุณลุงสุภาพแข็งแรงนะคะ
แค่เห็นภาพด้านล่างก็รู้สึกสุขใจแล้วค่ะ


 

ครูกระดาษทราย

8 พฤศจิกายน 2551 17:18 น. - comment id 911723

"ภาพแรกเห็นร้องไห้ใจจะขาด
ภาพหลังปาดเขามามองเต้นหยองแหยง
เต้นเต้นไปทำท่าจะหมดแรง
เลยรีบแบ่งอาหารจานโปรดมา"

สวัสดีค่ะคุณครู แก้วประเสริฐ หิวยังคะ

ไร้อันดับ

8 พฤศจิกายน 2551 20:39 น. - comment id 911773

วันนี้โชคดี ได้ลงกลอนใกล้กับ
คุณลุงแก้ว เลยถือโอกาสมาทักทายครับ
สบายดีนะครับ

ดูแลสุขภาพด้วย 

ไหมไทย

8 พฤศจิกายน 2551 21:58 น. - comment id 911811

อ่านกลอนมองภาพน่าเศร้า
ไงรูปกลับให้คึกๆคักๆน่ากลัวเอวเคล็ด

อิอิ....

ไหมแก้วสีฟ้าคราม

9 พฤศจิกายน 2551 08:50 น. - comment id 911855

แด่  อาจารย์แก้วประเสริฐ
       ไม่ได้แวะมานานค่ะ
       ด้วยต้องแย่งคอมฯกับลูกๆ
       ยังไพเราะเหมือนเดิมค่ะ
       ชอบรูปข้างล่าง
       ยั่วยวนน่าดู

rain..

9 พฤศจิกายน 2551 09:35 น. - comment id 911864

   ..........
  เรนคิดถึงตุณลุงแก้วฯนะคะ..

กันนา

9 พฤศจิกายน 2551 10:52 น. - comment id 911883

มาอ่านกลอน
ประกายไร้เสน่หา
แปลว่า สวยไม่ซึ้งใจ
ท่านอาจารย์แน่เลยนิ

กิ่งโศก

9 พฤศจิกายน 2551 11:04 น. - comment id 911890

ต่อนี้ไปใครเล่าเฝ้าเพียรสร้าง
หวังลบล้างเพลิงไหม้จินต์ใกล้สลาย
แสงเรืองรองเสน่หามาไร้ประกาย
สิ้นทั้งหลายไร้ถิ่นแผ่นดินทอง.
...................................................

ชอบท่อนนี้นะครับครูแก้ว..
รักษาสุขภาพด้วยครับ...

สายลมเดือนตุลา

9 พฤศจิกายน 2551 12:55 น. - comment id 911931

สวัสดีค่ะ..
เข้ามาอ่าน ซึบซับความไพเราะเพราะพริ้งของบทกวีค่ะ

แก้วประเสริฐ

9 พฤศจิกายน 2551 13:46 น. - comment id 911933

คุณ ช่ออักษราลี

    ศิษย์ที่รัก...บทกลอนบทนี้เป็นเรื่องราวใน
ปัจจุบันนี้เอง ครูเขียนแฝงนัยให้คนอ่านได้คิด
เอาเองว่าสิ่งใดควรหรือไม่ให้พิจารณากัน ส่วนภาพ
บนนั้นหมายถึงเหตุการณ์ในปัจจุบัน ภาพท้ายสุด
เป็นภาพหมายถึงในอดีตเก่าก่อน ทุกบทความนั้น
จะแฝงไว้เสมอๆ รักและคิดถึงเสมอๆ

      แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

9 พฤศจิกายน 2551 13:51 น. - comment id 911934

คุณ วิทย์ ศิริ

     ครับที่บทความแต่ละขั้นตอนผมแฝงนัยไว้
ตลอดภาพก็เหมือนกันดังที่แจ้งข้างบนนั่นแหละครับ หากจะเขียนให้ลึกๆกว่านี้เกรงว่าคนจะอ่าน
ไม่เข้าใจ จึงได้ทำเป็นแบบแอบแฝงไว้อ่านง่ายๆ
ขอบคุณครับ

        แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

9 พฤศจิกายน 2551 13:53 น. - comment id 911936

คุณ ครูพิม

   เป็นกลอนเปรียบเทียบแฝงนัยไว้ทุกๆขั้นตอน
ภาพนั้นก็เหมือนกันครับ ขอบคุณ

      แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

9 พฤศจิกายน 2551 13:57 น. - comment id 911937

คุณ การัณยภาส

    สวัสดีครับดังที่กล่าวไว้ข้างบนนั้นแหละครับ
ส่วนกลอนนั้นจะไพเราะพลิ้วอยู่ที่การจัดทำนองให้
เหมาะเจาะกับอักษรที่เราใช้มันนั่นแหละ ขอบคุณ
ที่แวะมาเยี่ยมคนแก่ครับ รักเสมอ

    แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

9 พฤศจิกายน 2551 14:04 น. - comment id 911938

คุณ แก้วประภัสสร

   กลอนนั้นจะไพเราะได้ก็ด้วยทำนองสอดคล้อง
ประสานกับอักษรที่เราเขียนตามแต่ใจเราจะมุ่งทำ
ขอเพียงอยู่ในกฏกรอบที่เขากำหนดไว้ ผมเองก็
เขียนแบบวัยรุ่นได้แต่ไม่ทำเพราะอายแก่ใจตัวเอง
จึงเขียนในลักษณะนี้ครับ กลอนบทนี้แฝงความ
หมายลึกซึ้งหากคนอ่านรู้จักเปรียบเทียบก็จะทำให้
เข้าใจถึงสภาวะการณ์ต่างๆได้ดีสานกับทำนอง
ผมเองแก่แล้วนอกจากเขียนกลอนเพื่อฝึกสมอง
ใช้เสมอมิให้ฝ่อเท่านั้นเอง นอกนั้นเป็นไปโดย
ธรรมชาติครับ ขอบคุณรักเสมอ

     แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

9 พฤศจิกายน 2551 14:08 น. - comment id 911939

คุณ ครูกระดาษทราย

    สวัสดีจ้า ตอบกระทู้นี้พึ่งทานข้าวเสร็จตอน
เที่ยงนี้แต่มาทานเอาเกือบบ่ายสองโมงเอง ขอบใจ
ในความหวังดีมาก ความหมายภาพแรกคือเหตุการณ์
ปัจจุบัน ส่วนภาพด้านล่างเป็นเหตุการณ์ในอดีตจ้า
รักเสมอๆ

        แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

9 พฤศจิกายน 2551 14:14 น. - comment id 911940

คุณ ไร้อันดับ

   ผมเองเข้าไปอ่านงานคุณเสมอเพียงไม่ได้
คอมเม้นท์เท่านั้น เพราะงานเขียนคุณดีอยู่แล้ว
อีกอย่างหนึ่ง ผมเองเขียนกลอนนี้เพื่อฝึกสมองผม
ไว้เท่านั้นมิได้คิดประการใดๆทั้งสิ้น น้อยครั้งนัก
ที่ผมจะเข้าไปคอมเม้นท์งานอื่นๆด้วยแก่แล้วนั่น
แหละเป็นปัจจัยอย่างหนึ่ง จึงวางเสียบางสิ่งบาง
อย่างแม้กระทั้งตอบกระทู้ หากไม่เร่งด่วนแล้วบาง
ที่ก็สองวันส่วนมากจะเป็นวันรุ่งขึ้นครับ ความสบาย
นั้นยากเสียแล้วนอกจากเป็นบางครั้งครับ 
ขอบคุณมากครับ

        แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

9 พฤศจิกายน 2551 14:17 น. - comment id 911941

คุณ ไหมไทย

    กลอนบทนี้ผมแฝงนัยไว้เกือบหมดบทกลอน
แม้กระทั่งชื่อกลอนก็เหมือนกัน ภาพนั้นก็เหมือน
กันอีกแหละ ภาพบนหมายถึงปัจจุบัน ภาพด้านล่าง
หมายถึงอดีตที่ผ่านมาครับ ขอบคุณครับ

      แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

9 พฤศจิกายน 2551 14:25 น. - comment id 911944

คุณ ไหมแก้วสีฟ้าคราม

    การเขียนกลอนเขียนได้หลายรูปแบบอยู่ที่เรา
จะต้องการแต่หากจะให้พลิ้วต้องให้ทำนองประสาน
กับอักษร ดังที่ผมเคยแจ้งไว้ให้คุณทราบแล้วนั่น
แหละ แต่กลอนบทนี้ผมเองเขียนแฝงนัยไว้ทั้ง
ขื่อเรื่องและบทความตลอดทุกๆขั้นตอน ภาพก็
เหมือนกันอีกหมายถึงปัจจุบันและในอดีตครับ
ยิ่งแก่ยิ่งขี้เกียจผมเองก็ไม่ค่อยจะเข้ามาเหมือนกัน
นอกจากนึกอยากจะเขียนก็เขียนเลยครับ
เขียนเสร็จก็ส่งแล้วก็หายไป การทำจิตให้เป็น
กลอน และกลอนเป็นจิตก็เหมือนกับว่ายน้ำเป็น
นั่นแหละถึงไม่เคยว่ายเลยสักหลายๆปี แต่ยาม
ที่ลงน้ำก็สามารถว่ายได้ครับ รักเสมอ

    แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

9 พฤศจิกายน 2551 14:36 น. - comment id 911948

คุณ rain  

    ลุงเองเห็นชื่อหลานครั้งใดให้นึกถึง "ผู้เฒ่า"
ทุกๆทีคิดถึงอยู่เสมอๆ นึกถึงวันที่เรานั่งสนทนาทาน
น้ำชาแลกเปลี่ยนความคิดอ่านกัน ณ ที่นั้นเคย
แต่งกลอนสด มีลุง ผู้เฒ่า และจอมยุทธขี้เมา
ต่างร่ายมนต์เกี่ยวกับท้องทะเล เขาบอกว่าลุงแต่ง
ได้รวดเร็วมาก ซึ่งมันเกิดจากการฝึกฝนจิตให้เป็น
กลอน กลอนเป็นจิตจนคล่องชำนาญจ้า ใคร
จะสนหรือไม่หาใช่เหตุใดไม่ ลุงเองก็คิดแบบ
เธอนี้แหละไม่ใช่ถือตนนะหรือตามใจตนเอง
เพราะเหตุแก่ก็ตาม ปกตินิสัยมันเป็นมาตั้ง
แต่หนุ่มๆแล้วล่ะ ชอบวางตัวเฉยสมถะเฉพาะ
สิ่งเกิดแก่เราเป็นสำคัญมานมนานแล้วล่ะจ้า
หากเราดีนะเขาสนใจเองแหละ หากเราชั่วเขา
ก็สนใจเหมือนกันแต่คนละแบบอย่างจ้า 
รักหลานรักเสมอๆจ้า

       แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

9 พฤศจิกายน 2551 14:41 น. - comment id 911949

คุณ กันนาเทวี

    จะว่าอย่างนั้นก็ได้ครับ แต่บทกลอนบทนี้มัน
แฝงนัยปัจจุบันไว้ให้พิจารณาอย่างลึกซึ้งก็จะมอง
ภาพนั้นออกเองทุกๆอักษรมีความหมายทั้งสิ้นครับ
หากจะเขียนตรงๆไปก็ไม่ดีเป็นภัยตัวเอง ภาพนั้น
ก็เหมือนกันครับ ภาพแห่งปัจจุบันและในอดีตที่
ผ่านมาครับ รักเสมอ

     แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

9 พฤศจิกายน 2551 14:47 น. - comment id 911953

คุณ กิ่งโศก

    กลอนบทนี้แม้แต่ชื่อและบทความผมแฝงนัย
ไว้ทั้งสิ้น หากอ่านอย่างลึกๆก็จะมองภาพออกครับ
รวมความหมายถึงภาพประกอบด้วยครับ อยู่ที่ว่า
ใครจะมองในมุมมองใดครับ  รักเสมอ

         แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

9 พฤศจิกายน 2551 14:54 น. - comment id 911959

คุณ สายลมเดือนตุลา

  อย่าเรียกบทกวีเลยครับยังไม่ถึงหรอกครับเพียง
แค่บทกลอนธรรมดาที่ผมเองปรุงแต่งเท่านั้นครับ
เพื่อฝึกสมองผมไว้และให้ความสนุกๆไปวันๆเท่านั้น
เองครับ แต่กลอนบทนี้ผมได้แฝงนัยตั้งแต่ภาพ
ชื่อกลอนและบทกลอนไว้อย่างมีนัย แล้วแต่คน
อ่านจะมีวิจารณญานอย่างใดๆครับ ขอบคุณที่มา
แวะเยี่ยมเยียน หวังว่าโอกาสหน้าคงไม่ลืม
นะครับ ขอบคุณครับ

      แก้วประเสริฐ.

ยาแก้ปวด

9 พฤศจิกายน 2551 20:43 น. - comment id 912055

อ่านแล้วเศร้าจริงค่ะลุงแก้ว
เฮ้อ..อยากถอนใจหลายๆเฮือก
แผ่นดินทองนี้
เมื่อไหร่น้ำจะมาลูบให้เย็นลงเสียที

เฌอมาลย์

10 พฤศจิกายน 2551 07:14 น. - comment id 912121

ภาพแรกกับภาพหลัง อารมณ์ช่างแตกต่างกันเหลือเกินเลยอ่ะ

เกิดอาการเง็ง แล้วก็เง็ง อิอิ

แก้วประเสริฐ

10 พฤศจิกายน 2551 11:05 น. - comment id 912170

คุณ ยาแก้ปวด

      ใช่จ๊ะผมเองก็ยังทอดถอนใจยามใดคิดถึง
แผ่นดินแม่ ทำไมหนอช่างวุ่นวายตลอด ในวันที่
14 ตค.ก็เคยไปร่วมแต่ต้องรีบกลับมาเข้าเวรแต่
ก็ติดตามผลเสมอ พอกลับได้ไม่ทันเท่าไหร่ทหาร
ก็เข้ามาคุมหน้าห้องและในที่ทำการเลยล่ะ เพราะ
ผมเองทำงานเกี่ยวกับด้านโทรคมนาคม สมัยก่อน
นั้นเป็นจุดสำคัญมากของประเทศจ๊ะ มาสมัยนี้ยุค
ไฮเท็คจึงขาดความสำคัญไปแต่จะเหลือก็เพียงส่วน
น้อยเท่านั้นเอง ครับทุกคนรักชาติ ศาสตร์
กษัตริย์ ที่ทำกันไปนั้นมุ่งหวังผลประโยชน์
ส่วนตัวเป็นสำคัญไม่คำนึงถึงชาติเราเลยจึง
เกิดความวุ่นวายไม่รู้จบ ผมภาวนาเสมอๆขอให้
จบเสียที ก่อนนั้นเด็กเกิดมาพอร้องได้ก็เป็น
หนี้สิ้นแล้ว แต่พอมีคนมาปลดปล่อยเป็นอิสระ
ไม่ต้องเป็นหนี้เขาก็ต้องมีอันเป็นไป นี่แหละ
เหมือนสมัยเก่าๆที่เสียกรุงเชียวล่ะจ๊ะ เฮ่อๆๆ
อนาถจริงๆครับ ผมเคยเขียนกลอนไว้ก่อน
จะวุ่นวายขนาดนี้ไว้ สามเรื่องคงจำได้นะ
เรื่องแรกก่อนเกิดเรื่องไม่เท่าไหร่ เรื่องกบเลือก
นาย อัปปรีดิ์จัญไร และ จะสิ้นชาติฤา รักเสมอ

        แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

10 พฤศจิกายน 2551 11:10 น. - comment id 912172

คุณ เฌอมาลย์

     ทั้งภาพและบทกลอนล้วนแล้วแต่ความหมาย
ทั้งสิ้น ภาพแรกประกอบกลอน ภาพหลังนั้นหมาย
ถึงอนาคตจ๊ะเจ้าหญิง อยากให้เป็นเช่นนั้นจริงๆ
รักเจ้าหญิงเสมอ

         แก้วประเสริฐ.

เพียงพลิ้ว

10 พฤศจิกายน 2551 13:57 น. - comment id 912224

โคลอน

10 พฤศจิกายน 2551 17:11 น. - comment id 912341

คิดถึงคำนี้นะคะ

"แผ่นดินธรรม แผ่นดินทอง"



ปล.สาวๆข้างล่าง ยิ้มสวยนะคะ

แก้วประเสริฐ

10 พฤศจิกายน 2551 18:08 น. - comment id 912368

คุณ เพียงพลิ้ว

     ขอบใจมากจ้าหลานกานต์ที่น่ารัก รักเสมอ

           แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

10 พฤศจิกายน 2551 18:22 น. - comment id 912372

คุณ โคลอน

    คำๆนี้ความหมายลึกซึ้งยิ่งนัก หากจำไม่ผิด
เป็นคำที่รจนาจากปราชญ์กวีแห่งไชยา ความหมาย
แผ่นดินใดที่มีธรรมเจริญรุ่งเรือง แผ่นดินนั้นย่อม
บังเกิดความสงบสุขร่มเย็น เพราะพร้อมด้วย
เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขาของผองชนทั้งหลาย
รู้จักให้อภัยซึ่งกันและกัน ปราศจากการแก่งแย่ง
ชิงดีกันและกันครับ  ภาพด้านล่างคงจะพอ
กร๊อมแกร้มได้นะครับ ขอบคุณครับ คิดถึงเสมอ

       แก้วประเสริฐ.