ครูกระดาษทราย

6 พฤศจิกายน 2551 11:36 น. - comment id 910944

"เคยฟังเสียงจากเปลือกหอยเมื่อน้อยอยู่
มาเป็นครูยินเสียงเจ้าเฝ้าหลงใหล
กระดาษทรายอยากเป็นครูอยู่ดอยไกล
เพียงส่งใจมาช่วยสอนก่อนเด็กดี"

ภาพเด็กน้อยน่ารักจังเลย
อยากมาสอนเด็กบนดอย 
แต่ต้องย้ายกลับ กทม. ดูแลพ่อแม่ค่ะ
อนาคตไม่แน่ อาจจะย้ายมาสอนบนดอยค่ะ
แต่ว่าวันนี้ มีอะไรทานเที่ยงคะ คุณพิมญดา

แก้วประภัสสร

6 พฤศจิกายน 2551 11:40 น. - comment id 910945

ขอชื่นชมครูบนดอยค่ะ ที่เสียสละ ความสุขสบายส่วนตัวเพื่อไปสอนเด็กบนดอย
แต่ภาพเด็กน่ารักมากค่ะคุณพิม..

หนุ่มน้อย

6 พฤศจิกายน 2551 12:17 น. - comment id 910948

ชีวิตจริงผ่านการเขียนการเรียนรู้
อาศัยครูชี้นำตามวิสัย
อนาคตเล็กเล็กของเด็กไทย
ถิ่นแดนไกลป่าดงดอยยังคอยครู

พิมญดาหญิงเก่งกล้าปัญญาเลิศ
เธอทูนเทิดอุดมการณ์สานงานอยู่
กลอนที่เขียนเธอเห็นเคยเป็นครู
จึงมาชูปัญหาการศึกษาไทย

จันทร์ไร้เงา

6 พฤศจิกายน 2551 12:54 น. - comment id 910953

ฟังแต่เสียงนกกระจาบพร่ำรำพัน
ว่าโศกสันต์ชายคนรักไม่สัตย์ซื่อ
เรียนเป็นนอนสอนเป็นเล่นครูไม่ถือ
เป็นเด็กดื้อสอบไม่ตกก็จบไป
        เด็กดีๆว่าง่ายเคยหรือเปล่า
กลับไปกราบครูคนเก่าให้ชื่นใจ
หรือมีแต่เด็กดื้อที่จำได้
ที่ไม่เป็นสองรองใคร คนผู้ใดได้สอนมา

ถึงแม้ไม่สละสรวยมาเท่าไหร่แต่ก็เขียนออกมาจากก้นบึ้งหัวใจนะจ๊ะ

พิมญดา

6 พฤศจิกายน 2551 13:01 น. - comment id 910954

ดีคะคุณครูกระดาษทราย

เป้นคุณครูท่านแรกที่เข้ามาเม้น

สักครั้งตอนปิดเทอมระยะสั้นๆๆก็ได้นะคะ

หากมีโอกาศ..ฝันคูครูจะเป็นจริงคะ

เห้ฯภาพนี้แล้วอดคิดถึงตอนที่ตะลอนไปสอนมิได้คะสะท้อนใจมากๆ

แต่มีความสุขนะคะชีวิตนี้ครั้งหนึ่งได้สัมผัสกับเด็กๆใสมากจริงๆกับการดำรงอยู่กับ
ประเพณีวัฒนธรรมที่ต่างจากเรา

เชื่อไหมคะ..เวลาพิมเล่านิทานเรื่องหนึ่งต้องแปลจากภาษไทย-ชนเผ่า
กว่าจะเข้าใจทั้งคณูและเด็กก้เรียนรู้ภาษของกันและกันไปโดยมิรู้ตัวเลยคะ
ชอบหน้าหนาวมากๆๆจะเห้นพวงแก้มแดงๆๆที่มีผิวแก้มแดงด้วยอากาศหนาว
เพราะบนดอยช่วงหนาวหนาวจริงๆๆคะ
พิมนะเสื้อกันหนาวสองชั้น ผ้าห่มคลุมทับ
ชาวบ้านช่วนกันก่อกองไฟคลายหนาว
พอพบลค่ำอะคะเด็กๆๆจะมานั่งล้อมวงร้องเพลงชนเผ่าให้ฟัง..มีความสุขมากคะ


ปลายปีนี้จัดผ้าป่ากันหนาวให้เด็กชาวเขาคะ

สวัสดีคุณครูกระดาษทรายคะ

พิมญดา

6 พฤศจิกายน 2551 13:30 น. - comment id 910959

2...สงวัสดีคะคุณแก้วประภัสสร

คะภาพน่ารักเลยสลักใจครูดอยอะคะ..อิอิ

หนาวนี้มีโอกาสแบ่งปันเสื้อกันหนาวให้เด็กๆๆบนดอยด้วยนะคะ

ขอบคุณคะ

พิมญดา

6 พฤศจิกายน 2551 13:32 น. - comment id 910960

3...ดีเจ้าคะคุณวัฒน์

หนาวนี้ที่บนดอย

มีอีกหลายชีวิตน้อยๆที่ด้อยโอกาสและ
ต้องการเครื่องนุ่งห่มอยู่คะ
จะเป้นผ้าห่มใครมีโอกาสก็เชิญได้คะปีนี้
หิมะตกเชียงราย-เชียงใหม่
เห้นว่านะคะคงหนาวมากขึ้นเท่าตัว

ขอบคุณคะ..

พิมญดา

6 พฤศจิกายน 2551 13:36 น. - comment id 910961

4..สวัสดีคะคุณจันทร์ไร้เงา


บทกลอนอ่านแล้วความรู้สึกดีจริงๆๆคะ

สบายดีนะคะ..

หนาวแล้วอยู่บนดอยก็หนาวจับใจแระคะ

ถ้าหนาวนี้พิมขี้หนาวจริงๆๆคะที่บนดอยที่พิมสอน..อุหณภูมิเคย -7 อะคะหนาวจนสั่นๆ

กิตติเวทย์

6 พฤศจิกายน 2551 14:21 น. - comment id 910970

น่าชื่นชมคุณครูผู้เสียสละ
ต้องลดละความสบายในวิถี
ต้องทนหนาวผ่าวร้อนฝนราวี
เพื่อสิ่งนี้คือสอนเด็กในดงดอย

ขอเชิดชูคุณครูผู้ยิ่งใหญ่
ด้วยศรัทธาจากใจไม่ถดถอย
เสียสละเพื่อเด็กตัวน้อยน้อย
ผู้รอคอยความรู้จากครูงามฯฯ

เชิดชู...ให้กำลังใจ..
ครับ..

เทพธัญญ์

6 พฤศจิกายน 2551 14:25 น. - comment id 910972

เทพธัญญ์ขอมอบกลอนบทนี้ ให้พิมญดา เพื่อเทิดทูน พระคุณของครู และหวังว่าจะมีครูที่เสียสละแบบนี้เยอะๆๆนะครับ

                ครูดอย 

   ดั่งต้นไม้ ในดินแดน แสนลำบาก
ที่แผ่ราก ฝากกิ่งใบ ในป่าเขา
ตะง่านสู้ คู่พงไพร ให้ร่มเงา
บังแดดเผา ให้เงาร่ม ห่มป่าดอย  
   อยู่ชายแดน แสนลำบาก ตรากตรำนัก
อุปสรรค หนักปานใด ไม่ท้อถอย
สู้ฟันฝ่า มาเป็นครู อยู่บนดอย
เพื่อเด็กน้อย บนดอยใหญ่ ได้ตำรา
   ทิ้งสีสัน อันรุ่งเรือง ในเมืองใหญ่
ทิ้งแสงไฟ ในเมืองกรุง มุ่งไปหา
อุดมการณ์ ผสานใจ ให้นำพา
ด้วยจรรยา วิชาครู อยู่เต็มใจ  
   ละทุกสิ่ง ทิ้งลาภยศ ลดทิฐิ
ด้วยไมตรี ที่คงมั่น ไม่หวั่นไหว
นำวิชา มาตอบแทน แผ่นดินไทย
ด้วยฝังใจ ในหน้าที่ นี่คือครู  
   จึงมุ่งหน้า มาแดนไกล ด้วยใจมั่น
มีความฝัน อันน้อยน้อย รอคอยอยู่
มีหลายคน อยู่บนดอย รอคอยครู 
นำความรู้ สู่แดนไกล ให้พบพลัน
   ขอเชิดชู ครูบนดอย ที่น้อยนิด
ทุ่มชีวิต จิตของครู ปูทางฝัน
ให้เด็กน้อย บนดอยใหญ่ ได้พบวัน
สานความฝัน อันยิ่งใหญ่ ให้ชาวดอย

โคลอน

6 พฤศจิกายน 2551 14:38 น. - comment id 910977

ขอบคุณครูบนดอยทุกท่านค่ะ


อ่านจบพี่อยากพูดคำนี้เลยนะ พิมฯ

พิมญดา

6 พฤศจิกายน 2551 16:22 น. - comment id 911026

9-10...สวัสดีเจ้าคุณเทพธัญญ์

อยู่ดงดอยสอนเด็กน้อยคอยเขียนอ่าน
อยู่กันดารแค่ไหนใจพร้อมสู้
เป็นนางฟ้าของเด้กดอยที่คอยครู
จะขออยู่สู้ด้วยแสงแห่งศรัทธา

มีแต่ฟ้ามีแต่นกโผผกผิน
หนาวอาจิณใจกายใช่เหนื่อยล้า
มือถือชอกร์เขียนอ่านงานจรรยา
การศึกษาช่วยเด็กดอยที่คอยครู


นะคะ...บางทีนะคะฝนตกเอารถ(มอไซด์)ขึ้นไม่ได้...
ก็ต้องเดินขึ้นภูเขาสองลุก..เลยคะ  น่องโป่งเลยแระ..อิอิ  แต่ก็สนุกดี  เด็กๆๆจะรู้ว่าครูมาก็จะไปรอที่ทางขึ้นดอยแต่เช้า  ฤดูฝนจึงเป็นอะไรที่ลำบากมากๆๆ..ข้าวของในเป้เปียกหมด
แต่ก็สละไม่ได้เพราะในเป้คือขนมและหนังสืออ่านที่เอาไปฝากพวกเด็กๆๆคะ


กลางคือฤดูหนาวก็นั่งนับดาวก่อกองไฟ
ห่มผ้าแก้มคณุกะนักเรียนแดงพอกันเลยคะ
เพราะความร้อนของเปรวไฟที่ก่อผิงคลายหนาว...พอรุ่งเช้าแสงแดดอุ่น...ทุกคนก็ยกโต๊ะเก้าอี้ออกมาเรียนนอกห้อง  อากาศันหนาวมาก..เลยได้เรียนนอกห้องเรียนกันบ่อยมากช่วงฤดูหนาวมือไม้แข็งอะจับดินสอไม่ได้...สนุกดีคะ..ยังมีเรื่องราวประทับใจอีกมากมายเลยคะที่อยากเล่าให้ฟัง

พิมญดา

6 พฤศจิกายน 2551 16:30 น. - comment id 911030

11..สวัสดีเจ้าปี้ฝน

ขอบคุณเจ้าแทนคครูดอยทุกท่านเลยเจ้า


ละอ่อนบนดอยหนาเจ้าปี้ฝน
เปิ้นน่าฮักแต้เจ้า..บางทีอะหยังตี้บ่ฮุ้จักเปิ้นจะถาม...ประเพณีและความเป๋นอยู่ตางจากบ้านเฮา
พิมก็ต้องถึดกอยผสมผสานเอานะเจ้า
หลักสูตรของกระทรวงเปิ้นบางทีใช้ไม่ได้เหมือนละอ่อนตางลุ่มเจ้า..ต้องประยุตถ์เอา
กว่าจะแปล. ได้..และเปิ้นซนแต่นัก
อู้กั๋นกว่าจะได้เนอะ...แหมเรื่องก้อเรื่องสุขภาพโหยตอนพิมไปใหม่ๆๆ
ละอ่อนมีแต่เหา(พิมยังติดเหากะละอ่อนเลยอะกึดดูเจ้า)  พอช่วงบ่ายเป็นวิชาหมักเหาทั้งโรงเรียน555555+..(ไปขอยาหมักเหาตี้อนามัยมาอะเจ้า.เข้าแถวเลยดูแล้วก่อม่วนดี..แต่บ่ม่วนตอนเหามันไปไต่บนหัวพิมเนี้ย..55555+    ...ม่วนดีเจ้าแล้วกึดหยังได้จะมาเล่าหื้อฟังแหมเจ้า

พิมญดา

6 พฤศจิกายน 2551 16:46 น. - comment id 911039

9..สวัสดีคะคุณกิตติเวทย์

จากน้ำใจใสรินถิ่นดงดอย
เหล่าเด็กน้อยรอคอยความเมตตา
อยากเขียนอ่านพากเพรียเรียนภาษา
อ่านก.กา  ก.ไก่  ให้ชัดเจน


ขอบคุณบทกลอนที่ดีงามและกำลังใจให้ครูดอยคะ

พี่ดอกแก้ว

6 พฤศจิกายน 2551 17:43 น. - comment id 911080

ฟังเสียงจากกล่องน้อยคอยความหวัง
น่าสงสารเสียจังเด็กดอยเอ๋ย
ค่านิยมเปลี่ยนไปไม่เหมือนเคย
ครูอาสาก็เลยไม่ขึ้นดอย

สวัสดีค่ะน้องพิม
เป็นความเรียงที่เสียงเศร้ามากเลยนะคะ..

พิมญดา

6 พฤศจิกายน 2551 18:02 น. - comment id 911089

15...เรียงความเศร้าเจ้ากล่องเสียงเพียงรอครู
หนูคอยอยู่ในโรงเรียนร้างเลยหนา
ไม่มีครูไม่มีใครคอยนำพา
ครูมาลาลงดอยคอยครูกลับ

เศร้าคะพี่ดอกแก้ว

แต่จะทำไงได้เนอะพิมก็ทำเท่าที่จะทำได้
ไม่ทำสังคมก็คงแย่มากกว่านี้ใช่ไหมคะ
ช่วยกันทำสังคมให้ดีขึ้นคนละไม้ละมือ
สังวันสังคมก็น่าอยู่ขึ้น

เมตตาธรรมค้ำจุนโลก..ยังศักดิ์สิทธิ์เสมอคะ
พิมเชื่อแบบนั้น..

ฝนทอง

6 พฤศจิกายน 2551 20:04 น. - comment id 911112

เข้ามาอ่านเรียงความที่มีความหมายครับ

อรุโณทัย

6 พฤศจิกายน 2551 20:23 น. - comment id 911121

เดี๋ยวนี้คงหายากเต็มทีแล้วล่ะครับ ครูที่มีอุดมการณ์

วิทย์ ศิริ

6 พฤศจิกายน 2551 21:58 น. - comment id 911142

ครูที่เสียสละอย่างคุณครูพิมนั้นหายาก คงไม่มี
ปฎิเสธ  เฉกเช่นนักการเมืองไทยที่ทำเพื่อประเทศชาตินั้นแทบจะพลิกแผ่นดินหาคับ

ความตั้งใจในการทำสิ่งใด
ทำด้วยใจไขว่คว้าหาความดี
ทำด้วยรักประจักษ์รักเปรมปรีด์
เป็นผลดีแด่ผู้รู้คุณธรรม

ชื่นชมครูพิมคับ  จากใจจริง

รัมณีย์

6 พฤศจิกายน 2551 22:18 น. - comment id 911149

ฉางน้อย

7 พฤศจิกายน 2551 04:27 น. - comment id 911173

  

พี่พิมเก่งจัง อยากเก่ง อย่างคุณครูพิมบ้างคะ

ไม่เคยไปเที่ยวทางเหนือเลยคะ มีแต่ล่องใต้ อิอิ

ไว้มีโอกาสนะคะพี่พิม.....

อ่านประสบการณ์ที่พี่เล่ามาน่ารักจังคะ

กิ่งโศก

7 พฤศจิกายน 2551 07:34 น. - comment id 911196

ยอดเยี่ยมเลยน้องพิมญดา..คนงาม..

ชอบเพลง   กลอนเพราะ..

ลูกกลิ้ง

7 พฤศจิกายน 2551 07:41 น. - comment id 911202

กล่องเสียงน้อยคอยครูอยู่บนดอย
เจริญรอยตามผู้รู้ศึกษา
เด็กชาวเขาเฝ้าดูครูจะมา
ได้นำพาสิ่งดีมีติดตัว

สวัสดียามเช้าครับและขอให้มีความสุขกับการทำงานครับ 

บุรีรมย์

7 พฤศจิกายน 2551 07:44 น. - comment id 911204

ติดตามอ่านเป็นแฟนคลับมาตั้งนาน
เคยทราบว่าคุณพิมเคยเป็นคุณครูมาก่อน
นึกภาพตอนคุณเป็นคุณครูก็ศรัทธามากคะ
ยามเป็นคุณครูคุณก็เป็นได้ดีนะคะ
อุทิศใจกายให้กับงานการศึกษาด้วยความเสียสละ

โคลอน

7 พฤศจิกายน 2551 08:54 น. - comment id 911219

พกวิตามินซีไปด้วยนะพิมฯ บนดอยอากาศคงหนาวสุดๆไปเลย

วิตามินซีช่วยบรรเทาอาการหวัดได้จ๊ะ

โคลอน

7 พฤศจิกายน 2551 09:06 น. - comment id 911223

เป๋นกำลังใจ๋หื้อน้องสาว.....สู้ๆเน้อ

คนบนดอยนิสัยน่าฮักเนาะ

( No Sub )

ปี้ฝนมีเพลงกำเมืองมาฝาก

"บ้านบนดอย" จรัล มโนเพ็ชร"

http://www.chiangmailink.com/song/song04.asp

บ้านข้าอยู่บนดอย เมฆหมอกลอยเต๋มฟ้า 

อยู่กลางพงพนา อยู่ตามประสาคนดอย 

ข้าบ่รวย บ่จน บ่เป็นคนสำออย 

เกิดเป็นคนบนดอย บ่ต้องคอยง้อใคร 

บ้านสูอยู่ในเมือง มุงกระเบื้องสีใส 

บ้านข้าอยู่กลางไพร มุงด้วยใบตองตึง 

สูซอบเพลงฝรั่ง ข้าซอบฟังเสียงซึง 

เอ๊า...ตึง ตึง ต๊ะ ติด ตึง ข้าดีดซึงก้องป่า 

บ้านบนดอยบ่มีแสงสี บ่มีทีวี บ่มีน้ำประปา 

บ่มีโฮงหนัง โฮงนวด คลับบาร์ บ่มีโคลา แฟนต้า เป๊ปซี 

บ่มีเนื้อสันผัดน้ำมันหอย คนบนดอยซอบกิ๋นข้าวจี่ 

บ่มีน้ำหอม น้ำปรุงอย่างดี แต่หมู่เฮามี.......ฮึม.......มีน้ำใจ๋ 

ถ้าสูอยากกิ๋นข้าว สูต้องไปไถนา 

ถ้าสูอยากกิ๋นปลา ก่ต้องไปหาในห้วย 

ถ้าสูปลูกดอกฝ้าย สูได้ใส่เสื้อสวย 

แต่ถ้าสูอยากถูกหวย ก่เสียใจด้วยคน


 

พิมญดา

7 พฤศจิกายน 2551 11:49 น. - comment id 911266

17..สวัสดีคะคุณฝนทอง

ขอบคุณคะ..เอ..หรือกลอนมะมีสาระคะ

อ๊ะ..ล้อเล่นเจ้าคะ

เรียงความเสียงจากดงดอย
ครูยังคอยเพื่อนร่วมงานมาสานเสียง
พูดภาษาชนเผ่าเฝ้าร้อยเรียง
ออกสำเนียงไทยภูเขาอย่างเข้าใจ

หนาวแล้วรักษาสุขภาพด้วยนะคะ

พิมญดา

7 พฤศจิกายน 2551 11:54 น. - comment id 911270

18..สวัสดีคะคุณอรุโณทัย

ยังมีมากมายคะครูที่มีอุดมการณ์

แต่เราอาจไม่เห็นหรือใส่ใจมากนัก

สังคมเปลี่ยนคนเปลี่ยน

ระบบการศึกษาของไทย

ยิ่งในวิชาชีพครูแล้ว

ยากแท้หยั่งถึงจิตใจคะ

เพราะระบบ  แทบจะผลิตครูดีเหลือไม่มากนักหรอกคะ...เอ..หรือพิมคิดผิดน้อ...

สบายๆๆกับประเทศไทยคะ

ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดคะ

มุมหนุ่งของประเทศไทยยังมี

อะไรให้เราได้ช่วยเหลือเยอะแยะเยย

พิมญดา

7 พฤศจิกายน 2551 12:00 น. - comment id 911273

19...สวัสดีคะคุณวิทย์

ขอบคูรคะพิมก็ทำเท่าที่หนึ่งใจ

กับการศรัทธา  ...ความดีงาม



เราเอาเวลาไปพัฒนาเด็กน้อยผู้ด้อยโอกาศดีกว่าคะน่ารักดี

......หนาวปีนี้คาดว่าคงหนาวหนักพิมรับบริจาคผ้าห่มสื่อการสอนนะคะ
หากสนใจส่งเมล์หาพิมนะคะ
มีอีกหลายโรงเรียนที่ยังคอยความช่วยเหลือคะ
 ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะเจ้าคะ

พิมญดา

7 พฤศจิกายน 2551 12:05 น. - comment id 911279

20..สวัสดีคะคุณต้า

ไม่ต้องเอ่ยอะไรมาด้วยความเคารพครูเนี่ยนะ
อิอิ

...อย่างโกดฐต้านะคะถ้าขึ้นไปสอนเด้กๆๆคงชอบนะคะ  เพราะโกโบต้ายิ้มเก่งและใจดี
อืม..ตอนนี้ได้รับบริจาคคอมมา..ยังหัดให้จับเมาส์อยู่เลยคะ..อิอิ...เด็กๆก็สงสัยว่าอะไรน้อมันเต้นได้อยู่ในจอสี่เหลี่ยม(เกมส์)อะคะ

อิอิ...พอจะเป็นบ้างแล้วตื่นเต้นกันน่าดูเลยคะ


ขอบคุณโกโบต้านะที่เปงกำลังใจให้..

แมวคราว..(รักธรรมชาติเช่นกันครับ)

7 พฤศจิกายน 2551 12:44 น. - comment id 911292

น่ารักจังครับ..
ทั้งบทกลอนและคนเขียน
อยากมาฟังดูมั่งจัง
เสียงอะไรนะ...
(แอบก๊อปภาพไปด้วย..ไหนๆก็มาละ..อิๆๆ)


หนุมาเข้าคิวฟังจ้า..อิๆๆ

พิมญดา

7 พฤศจิกายน 2551 12:58 น. - comment id 911296

21...ดีจ้าน้องฉางน้อย

อิอิ..มีอะไรอีกเยอะแยะที่ขมขื่นและมีอะไรอีกมากมายที่ประทับใจ

ชอบคะแม้จะไกลสังคมเมือง
มีแต่ลมหนาวกะดาวเดือน
มีภูเขามีต้นไม้..มีเด้กๆหน้าตามอบแมม
แต่ก็เป็นอะไรที่..คิดว่าหาไม่ได้แล้วในชีวิตที่ชีวิตเปิดโอกาศให้ได้เรียนรู้กับ..ประสบการณ์ต่างๆๆที่ได้เจอ...

ว่างๆๆมาะนคะพี่พิมจาพาแอ่วดอย

หนังสือกลอนที่พี่พิมกำลังรวมเล่มรายได้ยกให้การกุศลเพื่อน้องๆๆด้อยโอกาสหมดเลยคะ

อิอิ...



..พี่พิมก็เล่าจากประสปการณืจริงอะคะ

บางทีนะเวลา(ร.รที่พี่พิมสอนอยู่บนดอยสุง)เวลาจะอาบน้ำนะ..ต้องลงไปในห้วยน้ำประปาภูเขาอะ..โหยตอนลงไปก็สนุกดีคะ..อาบน้ำแบบใส่ผ้าถุงกระโจมอกอะ..แล้วอาบกับน้ำประปาภูเขาที่ชาวบ้านทำยกสูงให้ไหลผ่านลำไม้ไม้อะ...มันก็เป็นน้ำไหลใส่เย็น..พออาบเสร็จกลับขึ้นมานะ..ร้อนอีกแย้ว..อิอิ เหนื่อยไงคะ....ลงไปอาบก็ไปพร้อมเด็กๆทั้งหมู่บ้าน...ฝุ่นตลบเลย...ได้ฝึกความอดทนเยอะเยย...หาเทพธิดาดอยมาแกงงี้..(หน่อไม้-เทพธิดาดอย) เผาข้าวหลามเอง..ข้าวเปล่าๆๆที่ใส่ไม้ไผ่แช่น้ำไว้หนึ่งคืน..หอมมากมีเฉพาะหน้าหนาวอะ....ตื่นเช้าเด็กๆๆมาก่อกองไฟเผามันเผาข้าวหลามกินกัน..หน้าตามอมแมมกันทุกคนแระ..บางคนอาทิตย์อาบน้ำที...55555+
แต่พี่พิมหรอ..  แค่2วันอาบทีอะ..มานหนาวจับใจจริงๆๆขอบอก

เด๋วมาเล่าต่อนะคะ...อิอิ

เอื้องอังกูร

7 พฤศจิกายน 2551 13:26 น. - comment id 911312

ความหนาวเหน็บบนดอยเปนที่รู้ซึ้งของคนที่เคยสัมผัส.....ช่วงหน้าหนาวทุกปี..เราชาว..ปันน้ำใจ..เพื่อเพื่อนไทยในชนบท..ปีนี้เราจะไปปันน้ำใจที่เชียงของ  เชียงรายที่โรงเรียนบ้านสองพี่น้อง..ซึ่งเปนโรงเรียนของชาวไทยภูเขาหลากหลายเผ่า เราจะไปสร้างห้องน้ำสุขา ๖ห้อง...เราจะสร้างโรงเลี้ยงไก่..เราจะทำบ่อเลี้ยงปลา..เราจะทำแปลงการเกษตรให้น้องเลี้ยงตัวเองได้อย่างยั่งยืน..ส่งเสริมอุปกรณ์ศึกษา.กีฬา.และเราจะให้ความอบอุ่นแก่ครอบครัวผู้ยากไร้...กว่า 300 ครอบครับ...แจกผ้าห่ม..ให้เสื้อกันหนาว...ท่านผู้ได้สนใจเดินทาง...ไปกับพวกเราได้..เดินทาง ๔ - ๗ ธันวาคม..หลายคนคงจำได้เวลาดั่งกล่าวเมือปีกลายเราหลายคนในบ้านกลอน..ไปนอนนับดาวบนดอยสูงด้วยกันมาปีนี้.เราจะไปรำลึกบรรยากาศเก่าๆแต่ต่างสถานที่เมื่อครั้งที่เราไปแม่สะเต  อมก๋อย เชียงใหม่กัน....อากาศที่หนาวเหน็บจะอบอุ่นโดยพลัน...ด้วยมิตรน้ำใจจากท่าน...

พิมญดา

7 พฤศจิกายน 2551 18:48 น. - comment id 911376

22...สวัสดีคะพี่กิ่งโศกนะคะ..มาฟัเงสียงของเด็กดอยคอยครู..อิอิ

คณูพิมคนนี้..ขอบคุณแทนครูดอยทุกท่านคะ

พิมญดา

7 พฤศจิกายน 2551 18:51 น. - comment id 911379

23...สวีสดีคะคุณลูกกลิ้ง

เจ้าคะงานยุ่งๆๆรายงานกาเยอะ..

ตอบแบบว่าว่างนิดก็เข้ามาอ่านกลอนอะคะ

ขอบคูณมาอ่านเรียงความจากครูดอยเจ้าคะ

พิมญดา

7 พฤศจิกายน 2551 18:58 น. - comment id 911383

24..สวัสดีคะคุณบุรีรัมย์

วันนี้มาเป้นครูดีที่หนีมาเขียนกลอนซะแระ..อิอิ

มัวแต่อยู่หลังเขาแระคะเลย..โดนทิ้ง..

ขอบคูรที่ติดตามอ่านงานและสนใจคนเขียนคงไม่มีภาพพิมญดาสวยแล้วละคะ..อิอิ
เป้นครูดอยคนคงคิดว่า  พิมญดา..ขี้เหร่..แหงๆๆ...เนอะ..

พิมญดา

7 พฤศจิกายน 2551 19:08 น. - comment id 911387

25-26..สรีสวีสดีเจ้าแหมรอบเจ้าปี้ฝน

เจ้าหนาวแต้ๆๆเจ้า
กินประจำเลยเจ้า..ละอ่อนบนดอยบอกว่าลำดีอี้หวะ
เวลาพิมเอาวิตามินซีไปแจก..อิอิ

กิ๋นตึงครูและนักเรียน

ขอบคุณเพลงม่วนๆๆเจ้า..ชอบเหมือนกันเจ้าของลุงจรัญ..บ้านบนดอย

เวลาเหงาฟังม่วนแต้ๆๆเจ้า

พิมญดา

7 พฤศจิกายน 2551 19:13 น. - comment id 911392

31..สวีสดีคะคุณแมวคราว

เสียง..เรียกหาครูคะ..

อิอิ..แอบกินแตงโมแบ่งนู๋พิมมั้งจิ..

ตามสบายเลยคะพอเห้ฯภาพก้เกิดแรงใจอะคะ
เด็กคงสงสัยจังครูไปไหนกันหมดหนอ.เผื่อครูจะอยู่ในหอยมั้งคะ

สบายดีนะเจ้าคะ...หนาวแล้วที่นี่

พิมญดา

7 พฤศจิกายน 2551 19:16 น. - comment id 911393

33..สวัสดีคะคุณเอื้องอังกูรเจ้า

เชิญประชาสัมพันธิ์เลยเจ้า..วันไหนเจ้าปี้อ้าย

พิมจะได้ช่วยรวมเพื่อนๆๆไปช่วยด้วยอะคะ

ดีจังหนาวนี้เด็กๆๆคงนอนอุ่นกินอิ่มยิ้มสบายนะคะ..

การัณยภาส

7 พฤศจิกายน 2551 20:10 น. - comment id 911428

สวัสดีค่ะ แวะมาชื่นชมผลงานคุณภาพอีกครั้งค่ะ

ฤทธิ์ ศรีดวง

7 พฤศจิกายน 2551 21:23 น. - comment id 911465

หวัดดี พิมจัง

ที่น่าประทับก็คือเรื่องเล่าที่ตอบคอมเมนท์หลายๆท่าน อ่านแล้วมีแรงบันดาลใจ  และยังได้รับรู้ตัวตนของผู้เขียนมากขึ้น

ขอให้ความดีคุ้มครอง และมีความสุขมากๆ

พิมญดา

7 พฤศจิกายน 2551 22:08 น. - comment id 911485

40..lสวัสดีคะคุณการัณยภาส

ขอบคูณที่แวะมาเยี่ยมเยือนอ่านกลอนครูดอยจนๆๆนะเจ้าคะ

หนาวแล้วดูแลสุขภาพด้วยคะ

พิมญดา

7 พฤศจิกายน 2551 22:18 น. - comment id 911488

41...ดีเจ้าคะพี่ชายพี่ริดกลอนบทนี้พิมเขียนเพียง10นาทีเอง..อยากได้แทนเด็กๆๆอะคะ
..อิอิ...ขอโตดน๊าๆๆสอนไม่เอาคำ

คุงครูอย่าโกดลูกศิษย์ที่เปงเด็กดอยฯๆๆ

*********************************


ก็เล่าตามประสปการณ์อะคะจริงๆๆมีมากมาย
แต่เล่าคงไม่หมด...

..เชื่อไหมคะหมู่บ้านที่ขึ้นไปสอนเด้กๆๆยังไม่รู้จักเต็ทน์เลยอะเวลามีนักศ฿กษาไปเข้าค่ายเด็กๆๆจะสนุกมากที่เห็นบ้านเคลื่อนที่..แบบว่าจะมองแล้วก็ถามว่า..ขอลองนอนได้ไหมคะ..พอบอกว่าได้นะคะ...วิ่งกรูเลยสรุปเต็นท์พัง55555+แล้วของเล่นม้าโยกนี่นะคะ
พิมก็หาคนมาบริจาค...ได้มาหลายชิ้นทั้งม้าโยก..เครื่องบิน..เกๆๆเล่นกันตั้งแต่บ่าย3ยันตี5อะ..โหยยยยเป้นมากมายเลยคะ(รวมผู้ใหญ่ด้วยนะ)..ก่อนขึ้นไปอะคะเด็กๆๆจะเล่นตามภูเขาคือ..จะขุดรูเล่นกันอะคะ..ขุดอุโมงค์อะคะเจอคนเมืองทีวิ่งหนีลงรูหมด..เด๋วนี้เจอทีวิ่งเข้าหา55555+...ครูคะมีขะหนมมาด้วยป่าว..นะคะชีวิตมีจังหวะที่ดีอะคะพี่ริด  พิมถือว่านั้นคือจังหวะชีวิตที่มีคุณค่าและน่าประทับใจที่สุดคะ..

ความดีคุ้มครองพี่เช่นกันคะ..

ช่ออักษราลี

7 พฤศจิกายน 2551 22:55 น. - comment id 911510

เคยไปสอนใช่ป่าวคะ คงเคยเป็นครูรึป่าว
โรงเรียนพี่อยู่ในเมืองค่ะ สงสารเด็ก
ไกลจากเมืองเหมือนกันค่ะ โดยเฉพาะ
เด็กบนดอย พี่เคยไปเที่ยวเชียงราย
น่ารัก บริสุทธิ์มาก เค้าเดินขึ้นดอยไป
โรงเรียนกันเป็นแถวเลยค่ะ ต่างจาก
เด็กโรงเรียนพี่ พ่อแม่ส่งราชรถไป
รับส่งแทบถึงในห้องเรียนกันเลยค่ะ
เลยทำอะไรไม่ค่อยเป็นกัน

ครูพิม

7 พฤศจิกายน 2551 23:14 น. - comment id 911519

โรงเรียนของเราน่อยู่
คุณครูใจดีทุกคน
เด็กๆก็ไม่ซุกซน
พวกเราทุกคนชอบมาโรงเรียน
ชอบมาชอบมาโรงเรียน

พิมญดา

8 พฤศจิกายน 2551 08:22 น. - comment id 911579

44..อรุณสวัสดิ์คะครูพี่เจี๊ยบ

จริงๆๆพิมเป็นอะไรได้อีกหลายอย่างคะ..อิอิ

ดูจะมั่วแระ..คงใช้คำว่าเคยมิได้ปัจจุบันก็ยังเป็นอยู่คะ...

ทตามชนบทบางทีมาโรงเรียนข้ามน้ำข้ามภูเขาเลยทีเดียวหากต้องลงมาเรียนในเมืองอะคะ..ลำบากน่าดู

เป้นไปตามสังคมทุนนิยมและการปลูกฝังการเลี้ยงดูลูกเปลี่ยนไปแล้วคะ

ให้ลุกเป็นเจ้า

พิมญดา

8 พฤศจิกายน 2551 08:23 น. - comment id 911580

45...เด็กหญิงคณุพิม..ท่องสูตรคูณสิคะ

อ้าวๆๆบอกให้ท่องแค่นี้ร้องไห้ทามมัยอะ



อิอิ...คุณครูที่นี่ใจดีทุกคนแระคะ

ทอฝัน

19 มกราคม 2552 15:03 น. - comment id 937780

ครู คือคำเดียงสั่นๆ ที่มีความหมายมากมายเกินกว่าจะบรรยาย

ขวัญสุดา

18 กุมภาพันธ์ 2555 13:11 น. - comment id 1225249

สวัสดีค่ะคุณครู คือหนูอยากจะไปเป็นครูบนดอยสักครั้งหนึ่ง หนูอยากทราบถ้าช่วงปิดเทอมจะขึ้นไปเป็นครูอาสาระยะสั้นๆสักประมาณ 1 สัปดาห์ สามารถทำได้ไหมคะ