ดอกจำปาลาแล้วแก้วกาหลง ช่อประยงค์อำลาฟ้ากว้างใหญ่ พุดพิกุลบุนนาคจำพรากไกล ปีบร่ำไห้โหยหาช่อราตรี นมแมวร้องก้องกู่ประดู่โมก บัวเกี่ยวโศกโยกไหวในค่ำนี้ ลำดวนอ้อนวอนจำปูนคูนจำปี กุหลาบหนีเล็บมือนางกลางแสงจันทร์ ผีเสื้อน้อยลอยพลิ้วละลิ่วไหว รักหงอนไก่ไปชวนชมนมสวรรค์ บานเย็นเก้อชะเง้อหาทานตะวัน จนไหวหวั่นวาดระทมพวงชมพู ยิ่งยามดึกนึกพรั่นหวั่นยี่โถ คอยชงโครักหวนชวนเชิญคู่ หนาวน้ำค้างพร่างพรมลมพัดกรู ขวัญหดหู่เคว้งคว้างกลางสวนไพร แว่ววังเวงเพลงป่ามาผะแผ่ว นกเค้าแมวส่งเสียงร้องก้องป่าใหญ่ จากพรากรับขับขานสานแต่ไกล หนาวเหน็บในใจตรมอารมณ์ตน.
Salukphin 2 พ.ย. 2551 01:31 น. - ID 120084 
857
3
0
2 พฤศจิกายน 2551 02:16 น. - comment id 909600
ไม้พันธุ์ไทยโดนคุณ Salukphin นำมาปลูกไว้หมดเลยในกลอนนี้
2 พฤศจิกายน 2551 02:22 น. - comment id 909601
ขอบคุณค่ะคุณแมวเหลือง
2 พฤศจิกายน 2551 14:31 น. - comment id 909699
หนาวอารมณ์ห่มอะไรจักหายหนาว เพราะกายหนาวห่มผ้าทอยังพอไหว หนาวอารมณ์ห่มอะไรนอกจากใจ เพราะห่มผ้าคงไม่ให้หนาวคลาย.. อบอุ่น..อบอุ่น..
2 พฤศจิกายน 2551 15:01 น. - comment id 909709
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
