หน้าส่วนตัว
หัวใจเคยร้องไห้มาหลายหน
เพียงเพราะคนมองแต่ความแพ้พ่าย
บนความจริงนิ่งรับความอับอาย
ดั่งใจกายเก็บกดเริงรสกรรม
คนไม่เคยไม่เห็นใจไม่อาจรู้
ชีวิตอยู่ขมขื่นทุกคืนค่ำ
หวังบาปน้อยรอยบุญมีหนุนนำ
ขอเพียงคำปลอบเยือนจากเพื่อนใจ
ฝากความหวังลอยลมพลิ้วพรมแผ่ว
ฝากเสียงแว่วจากคนทุกข์หม่นไหม้
ฝากความเหงาเศร้าสร้อยลอยห่างไป
แม้หวังไกลเกินหวังสิ่งทั้งปวง
ใบไม้ร่วงหนึ่งใบที่ในป่า
ไม่มีค่าพอให้มีใครห่วง
โลกยังมีความงามให้ถามทวง
ใบไม้ร่วงหนึ่งใบไม่สำคัญ
มีไหมใครลำบากทุกข์ยากไร้
ว้าเหว่ใจลำเค็ญเหมือนเช่นฉัน
กว่าชีวิตผ่านแค่แต่ตะวัน
ต้องกัดฟันต้องเลียเหงื่อเบื่อน้ำตา
ทิพย์ญาดา , วนาศิริ 31 ต.ค. 2551 17:43 น. - ID 120032 
900
0
0
31 ตุลาคม 2551 17:56 น. - comment id 909059
เบื่อน้ำตาเวลาเศร้าเหงาจังพี่ ดวงฤดีคงสลายหน่ายความหวัง พี่อย่าท้อรอฟ้าใหม่แม้ใจพัง สิ่งที่หวังใจเราสู้รู้แค่เจ็บสู้ๆคะ...
31 ตุลาคม 2551 20:13 น. - comment id 909124
จมในบ่อน้ำตามานานแล้ว เจ้าน้องแก้วเราเหมือนกันนั่นแหละหนา อยู่กับความชอกช้ำระกำอุรา อยู่บ่อน้ำตามาเนิ่นนาน แวะมาเยี่ยมค่ะ
31 ตุลาคม 2551 21:10 น. - comment id 909160
แม้จะยิ้มอย่างปวดร้าวและเศร้าหมอง ดีกว่าร้องร่ำไห้ให้ใครเห็น เพราะน้ำตาไม่ระงับดับลำเค็ญ ได้แค่เป็นคนอ่อนแอแพ้ใจตน
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
