ห็นพวงหรีด กรีดใจ ให้รัดทด โศกสลด หมดแรง อ่อนแข้งขา สองตาพร่า อาบแก้ม แห่งน้ำตา เจ้ามาลา ล่วงลับ ดีบชีพวาย ณ เนินดิน ถิ่นนี้ มีร่างเจ้า แสงเทียนเคล้า ควันธูป ดูใจหาย ก่อนเคยเคียง เรียงคู่ อยู่แนบกาย ช่างใจร้าย มัจจุราช มาพรากนาง แสงเดือนเลื่อน เคลื่อนคล้อย ลอยลงต่ำ แสงเทียนนั้น ดับแสง แห่งแสงฉาย ควันธูปจาง ร้างกลิ่น สิ้นเนินนาน เวลาผ่าน กาลนี้ มีเพียงเรา อธิฐาน วิญญาณ เจ้ารับรู้ ติดตามสู่ ทุกภพ เพื่อพบเจ้า ชาตินี้จาก พรากกัน นั้นเพียงเงา ใจสองเรา ไม่พราก แม้ร่างจร
ลุงแทน 29 ต.ค. 2551 21:21 น. - ID 119965 
904
2
0
29 ตุลาคม 2551 23:32 น. - comment id 908626
.....อ่านแล้วอึ้งๆ เหมือนเศร้าจังนะคะลุงแทน .......
30 ตุลาคม 2551 12:49 น. - comment id 908705
สวัสดีค่ะลุงแทน ทุกอย่างไม่เที่ยงค่ะลุง...เป็นกำลังใจให้ค่ะ คิดถึง....
30 ตุลาคม 2551 17:02 น. - comment id 908765
ของผมได้รับแล้ววันนี้ครับขอบคุณมากครับ ผมส่งเมล์ไปให้อ่านแล้วนะครับ สัมผัสนอกกลอน ส่งไม่รับกับกลอนรับบทสองครับ คือ มาพรากนาง ซึ่งเป็นบทส่งไม่สัมผัสกับบทต่อไป ครับ แต่ผมอ่านบทต่อไปดีแล้วควรแก้ไขบทส่งก็ได้ คือ จาก มาพรากนาง เป็น มาทำลาย ก็สัมผัส กันครับ แล้วอรรถรสของเรื่องก็ไม่เสียไปด้วย ครับเรื่องฉันทลักษณ์สำคัญมากหากจะเขียน ยาวๆนะครับระวังไว้ด้วยครับ ขอบคุณมากที่ ส่งของมาให้ครับ ขอบคุณครับ
แก้วประเสริฐ.
30 ตุลาคม 2551 17:07 น. - comment id 908767
30 ตุลาคม 2551 17:46 น. - comment id 908775
ด้วยความยินดีครับอาจารย์ ขอบคุณมาก
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
