เป็นสัญญาหน้าฝนคนอ้างว้าง เธอกล่าวอ้างว่าจะรอไม่ท้อถอย ทุกวันปีหากพี่ไปน้องจะคอย จะเป็นดาวดวงน้อยคอยคนจน จากน้องไกลไปเพื่ออนาคต เหงื่อทุกหยดที่หลั่งดังสายฝน จะตั้งใจทำงานอย่างอดทน จะกล้ำกลืนฝืนทนจนสุดตัว พอสิ้นฝนเหมือนคนสิ้นมนต์ขลัง น้องหันหลังลืมสัญญาน่าใจหาย กลับถึงบ้านรู้ข่าวแทบวางวาย เธอกลับกลายเป็นอื่นสะอื้นทรวง เธอไปมีคนใหม่ใม่คิด ฉันมันผิดใช่ใหมที่ไม่หวง ทำไมต้องมาเจอเธอคนลวง เธอไม่ห่วงฉันเลยเคยรักกัน ฉันยอมอดเพื่อสร้างทางชีวิต ไม่เคคิดท้อใจในตัวฉัน อุปสรรคมากมีพร้อมฝ่าฟัน เพื่อความฝันสองเราเฝ้ารอคอย มาวันนี้ไม่มีเธอเสมอเหมือน อนาคตรางเลือนเหมือนดั่งฝัน จบหน้าฝนเข้าหน้าหนาวร้าวชีวัน ฤาครั้งนั้นเธอสัญญา....เพื่อฆ่าคน
29 ตุลาคม 2551 16:40 น. - comment id 908524
คำสัญญาปากเปล่าเขาทิ้งง่าย เขาใจร้ายหน่ายเราเศร้าจนขม ยกร้อยพันสัญญาค่าเพียงลม ความระทมเยือนกลับลับวาจา ยิ่งสัญญาหน้าฝนคนหนาวหนัก หนาวทางรักน้ำตารินถวิลหา เจ็บเอ๋ยเจ็บร้าวรานนักรักจากลา คำสัญยาเหมือนสั่งฆ่าเวลาลืม สะกิดแผลใจดีจังเลยคะ..
7 พฤศจิกายน 2551 12:38 น. - comment id 911289
สัญญา....ฆ่าคน เป็นเรื่อนจริงมีใครจำได้มั้ยกับสัญญาที่ให้ไว้ คงมีแต่เราที่จำขึ้นใจรอว่าหมดฝนแล้วเมื่อไหร่เธอจะกลับมา