ฉันเดินกลางทุ่งกว้าง สองข้างทางช่างสดใส สายลมพลิ้วโบกไกว มวลดอกไม้ไหวเอนโอน ลู่ลมกระเพื่อมผืน มิแข็งขืนเจ้าอ่อนโยน ภู่ผึ้งบินเวียนวน เป็นคู่ขวัญมิคืนคลาย ฟ้าครามคู่เมฆขาว น้ำใสพราวระรินสาย คดเคี้ยวเลาะเลี้ยวลาย ระริกร่าทั้งปลาปู ต่างคนต่างยิ้มแย้ม ไมตรีแง้มอย่างพรั่งพรู อาทรเอื้อเอ็นดู เป็นมิตรหมายไร้มารยา ผ่านทุ่งมุ่งสู่เมือง ความรุ่งเรืองนครา ตึกรามงามตรึงตรา มียวดยานไม่ลานลน เรียงรายอย่างเรียบร้อย ผู้นั่งคอยไม่สับสน แย้มยิ้มแห่งผู้คน คราวพบหน้าไม่ว่าใคร ทักทายคล้ายคุ้นเคย คำเอื้อนเอ่ยแสนสดใส วาจามาจากใจ ที่แบ่งปันมิผันแปร หนุ่มสาวเด็กผู้ใหญ่ ต่างห่วงใยเฝ้าดูแล นับญาติเป็นพ่อแม่ เป็นลุงป้าเป็นย่ายาย คูคลองร่องน้ำไหล ก็สวยใสไม่ขาดสาย นกน้อยก็กรีดกราย กลางเมืองใหญ่ได้แบ่งปัน ท้องทุ่งถึงกรุงไกร แม้ห่างไกลไม่ต่างกัน งดงามทุกคืนวัน ที่แท้ฉันแค่ฝันไป.
บพิตร 28 ต.ค. 2551 16:06 น. - ID 119925 
1079
0
0
28 ตุลาคม 2551 22:00 น. - comment id 908337
ความฝันอันประเสริฐ แจ่มบรรเจิดช่างเพริศแพร้ว เมฆขาวฟ้าพราวแพรว ทั่วภพหล้านภาลัย ถึงแม้เป็นแค่ฝัน ทุกคืนวันที่ฝันใฝ่ คลายทุกข์ก็สุขใจ เผื่อความฝัน...นั้นเป็นจริง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
