มอบไว้...กล่อมใจเธอ

กุ้งก้ามกราม

     ชีวิตคนพึงจำยามย่ำแย่
หากท้อแท้นั้นขออย่าท้อถอย
วาสนานั้นหนออย่ารอคอย
อย่าฟื้นฝอยกล่าวหาชะตากรรม
หาได้มีสิ่งใดในโลกนี้
เป็นของฟรีหยิบยื่นให้ชื่นฉ่ำ
ทุกสิ่งล้วนสร้างสานจากการกระทำ
สิ่งงามล้ำจึงหลั่งล้นมาปรนเปรอ
หนทางที่กว้างไกลนับหลายลี้
นั้นย่อมมีก้าวแรกก่อนเสมอ
แม้นมิยอมย่างไปฤๅได้เจอ
ข้างหน้าเธอที่เลี่ยงเป็นเยี่ยงไร
อันพายุคลุ้มคลั่งหลังผ่านพ้น
นภดลปรากฏความสดใส
พบปัญหาร้าวรานสักปานใด
ปัญหาใหญ่เมื่อพิชิตกลับนิดเดียว
พรุ่งนี้จะสายไปหากให้ผ่าน
แม้นเมื่อวานยังสายให้ห่อเหี่ยว
จงเริ่มต้นวันนี้ให้ดีเชียว
และยึดเหนี่ยวลงท้ายกันให้ดี
สติจงตั้งมั่นอย่าหวั่นไหว
ละการใช้อารมณ์ถือศักดิ์ศรี
แม้นอาชาลาลับดับชีวี
จุดหมายมีมั่นคงรีบลงเดิน
เหนื่อยก็พักคลายล้าแต่อย่าหยุด
ค่อยเร่งรุดก้าวหน้าอย่าขัดเขิน
ประสบการณ์ก่อเกิดให้เพลิดเพลิน
จึงดำเนินสมหวังความตั้งใจ
เมื่อหัวใจแกร่งกล้าอย่างผ่าเผย
อย่าละเลยผ่อนปรนอ่อนโยนไว้
หากแข็งทื่อจะหักก่อนหลักชัย
จงแข็งนอกอ่อนในให้จดจำ
มอบบทกลอนนี้ต่อผู้ท้อแท้
หวังเพียงแค่ดับสะอื้นให้ชื่นฉ่ำ
แม้นบทกลอนอ่อนด้อยด้วยถ้อยคำ
แต่น้อมนำมอบไว้กล่อมใจเธอ