๏ แผ่นดินนี้กี่คืบอยากสืบถาม เพราะกี่นามบรรพชนทนรักษา เลือดกี่หยดรดรินถิ่นพสุธา จึ่งได้มาเป็น " สยาม" นามว่า " ไท " กี่ร้อยศึกตรากตรำเข้าห้ำหั่น กี่หมื่นหนประจัญมิหวั่นไหว เอกราชที่ปกป้องเพื่อผองใคร??? สำนึกไหม???...ซากเถ้า...กู..ที่กู้มัน อันเลือดกูหยาดรินบนถิ่นด้าว มิปวดร้าววิปโยคแสนโศกศัลย์ เทียมเท่า "ไทย" เข่น " ไทย " ..ทำไมกัน?? ฤๅจักบั่นแผ่นดินอยู่...กู...สร้างมา ศึกนอกแคว้นแดนเมืองใช่เรื่องใหญ่ ศึกภายในเรื้อรังน่ากังขา สายเลือด..กู..แบ่งแยกแตกศรัทธา อนิจจา...ช่างอดสู...เลือดกูจริง หาก..กู..รู้...เบื้องหน้าว่าเยี่ยงนี้ จักมิพลีชีพตนบนทุกสิ่ง ปล่อยข้าศึกทั้งปวงเข้าช่วงชิง มิประวิง...เพราะมิรู้...สู้เพื่อใคร??? ๚ะ๛ ........................................................ หาก..กู..รู้...เบื้องหน้าว่าเยี่ยงนี้ คงมิพลีชีพข้า(ฆ่า)เพื่อหน้าไหน?? โน่นก็อ้าง...นั่นก็ว่า..ประชาธิปไตย ..........?????.......?????...................
บินเดี่ยวหมื่นลี้ 10 ต.ค. 2551 00:41 น. - ID 119442 
1229
3
0
10 ตุลาคม 2551 08:52 น. - comment id 903657
ปกป้องไว้เพื่อรอวันแก่งแย่งกันเอง .. ไม่น่าเลยน่ะ นกเดี่ยว..
10 ตุลาคม 2551 09:44 น. - comment id 903668
เจ็ดสิบศกแล้วไฉน...หาไม่เจอ..
10 ตุลาคม 2551 10:05 น. - comment id 903674
ปลงซะเถอะ อีกกี่ร้อยกี่พันปีมันก็แย่งกันอย่างนี้แหละ
10 ตุลาคม 2551 10:53 น. - comment id 903694
... สวัสดีค่ะพี่บินเดี่ยว อาการ เรื้อรัง ของคนในชาติ รักษาไม่หายซะทีนะคะ ไม่รู้ว่าต่อไป จะร้องเพลงชาติไทยให้ใครฟัง .....................................................
11 ตุลาคม 2551 16:05 น. - comment id 903930
แท้จริงไซร้คือละโมบโลภเข้าครอง ช่วยต่อให้ค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
