๑.อโยธยาธานินทร์คงสิ้นแล้ว. ยินเสียงแผ่วกระพรวนกับตรวนโซ่ เศษซากเรือนดำดั่งตอตะโก กับเสียงโห่เหยียดหยามอย่างย่ามใจ เชลยเอ๋ยอกร้าวเมื่อคราวล้ม ขนมต้ม..กล้ำกลืนสะอื้นไห้ มองวัดวาถูกเผาเป็นเถ้าไอ จากจัญไรพม่าผู้สามานย์ เรือนที่สืบเชื้อสายแต่ยายย่า กลับต้องมาสิ้นบุญในรุ่นหลาน ตกเป็นข้ารามัญอันธพาล จะเนิ่นนานแค่ไหนยังไม่รู้ ศพเพื่อนพ้องน้องพี่เป็นขี้เถ้า วันที่เราทั้งหมดต้องอดสู วันหน้าแม้ถ้ามีเป็นทีกู มึงทุกผู้ทั้งหมดต้องชดใช้. ....................................... ๒.ช่วงเวลาทารุณช่างหมุนช้า อาจนำพาบางสิ่งที่ยิ่งใหญ่ เมื่ออังวะกษัตริย์ยกฉัตรชัย จึงโปรดให้เปรียบมวยไปด้วยกัน ว่ามวยไทยขึ้นชื่อฝีมือกล้า มวยพม่าชาติเสือก็เหนือชั้น มาเถิดมาเฉลิมวางเดิมพัน เลือกพนันพม่าหรือว่าไทย เสียงโห่ร้องตะโกนดั่งโจรป่า จนพลับพลาราชันย์สนั่นไหว มวยพม่าเชิงคล่องและว่องไว ได้เปรียบใหญ่ยืนกร่างกลางเวที ขนมต้มเผยร่างที่บางกว่า แต่ใช่ว่าสีเลือดจะเผือดสี ยังแดงเข้มและมีอย่างเคยมี ยังไหลปรี่แน่นอัดในมัดเนื้อ แล้วคาดเชือกสองแขนจนแน่นหนา สองดวงตาคมดุประดุจเสือ ภาพเพื่อนถูกฆ่าเข่นตายเป็นเบือ ไม่เคยเจือจากฝันแม้วันเดียว พม่าสาวหมัดสาดก็พลาดเป้า ต้องคมเข่าจนเคล็ดแหละเข็ดเขี้ยว เข่านี้แทนข้าวอุ่นแหละคุณเคียว ข้าวที่เคี้ยวจนใหญ่แต่ไรมา เพลงแม่ไม้มวยไทยของไพร่หนึ่ง จะพรั่นพรึงพิศวงถึงหงสา จะหยุดเสียงคุยโวและโห่ฮา จะเยียวยาหัวใจที่ไร้รัง อีกหนึ่งมวยพม่าจึงปรากฏ หยาดเหงื่อหยดชุ่มแขนถึงแผ่นหลัง ว่ามวยไทยรู้มือกูหรือยัง อย่าโอหังมาท้าพญายม แต่เชิงมวยที่ผิดกันลิบลับ การโต้กลับของนายขนมต้ม หมัดศอกสับกับเท้าและเข่าคม โถมถล่มพม่าจนตาค้าง แด่ซากศพสหายที่ตายเกลื่อน แต่ซากเรือนเคยอยู่จนตรู่สาง แด่วัดวาเทียนธูปสถูปปรางค์ แด่ความฝันเลือนลางและจางล้า จากยอดมวยคนหนึ่งไปถึงสิบ ชั่วตาพริบเอวังสิ้นกังขา มิทันน้ำจะล้นรูกะลา คาวเลือดปร่ากระเด็นจนเหม็นดิน เจ้าอังวะจึงทรงตบพระหัตถ์ หยุดปะหมัดได้ไหมกูอายสิ้น มึงขืนสู้มิใช่จะได้กิน เพราะมึงหมิ่นศัตรูด้วยดูเบา อ้ายคนไทยนี่หรือฝีมือนัก พิษสงหนักรอบจัดทั้งหมัดเข่า ชัยชนะสิบหนแก่คนเรา หัวใจเจ้า..กษัตริย์ยังศรัทธา ถ้าคนไทยรู้รักจะยากแพ้ มิใช่แค่คอยคิดแต่อิจฉา สามัคคีคงเส้นและคงวา อโยธยาจะอับปางได้อย่างไร ....................................... ๓.อิสรภาพเมื่อสาบสิ้น จะได้กลิ่นว่าหอมกว่าหอมไหน จะเห็นค่าเมื่อวันเสียมันไป และอาจไม่มีวันได้มันคืน รอเพียงแสงสายรุ้งวันพรุ่งนี้ อาจจะมีคนกล้าลืมตาตื่น เพื่อกู้กรุงย่อยยับให้กลับยืน เพื่อจะฟื้นดินปู่เป็นผู้นำ ฟ้ายามเย็นยามนี้เป็นสีส้ม ขนมต้มบอกลาขอบฟ้าค่ำ ปราบพม่าราบคาบจนหลาบจำ เขาได้ทำหน้าที่อย่างดีแล้ว. .......................................... กลอนเก่า ๑๑ ตุลาคม ๒๕๕๑ เกลาใหม่ ๒๔ พฤศจิกายน ๒๕๕๔
9 ตุลาคม 2551 21:47 น. - comment id 903602
สวัสดีพี่บาวฤทธิ์ อ่ะน่ะ ๆๆ แอบย่องๆมาอีกแระ พี่บาวเรา อิอิ สบายดีไหมคะ อึ้ง คะ คำเดียว สั้นๆแต่มีความหมาย อิอิ
9 ตุลาคม 2551 22:36 น. - comment id 903619
อุตส่าห์สร้างรักษามาแต่เก่า หลังเลือดเนาเนิ่นนานเท่าธารสาย ป้องอริรุกล้ำมาทำลาย แม้ชีพวายก็มิเว้นหลบเร้นตัว สองครั้งเสียอยุธย์ที่สุดเศร้า ด้วยไทยเราแตกสามัคคีมีอยู่ทั่ว ต้องรับใช้อริร้ายอยู่หลายครัว ยังเมามัวสืบมาถึงครานี้.. สถานการ์วุ่นวายเพราะแตกสามัคคีด้วยส่วนหนึ่ง..อีกส่วนหนึ่งเป็นเรื่องประโยชน์ทับซ้อน ที่บ้านเรา..ขจัดไม่ได้แม้แต่น้อย..
10 ตุลาคม 2551 09:02 น. - comment id 903658
:) บ้างว่าเป็นเรื่องผลประโยชน์...บ้างว่า ฯลฯ อนิจจา...
10 ตุลาคม 2551 09:22 น. - comment id 903660
เคยฟังยายมีบอก ว่าคนที่จะมาเป็นเจ้าคนนายคนต้องมี EQ ด้วยก็น่าจะจริงนะครับ แต่ที่เห็น ๆ อย่าว่าแต่ EQ เลย IQ ก็ช่างน้อยเต็มที
10 ตุลาคม 2551 10:46 น. - comment id 903687
อนินจา..เลือดไทยต้องไหลหลั่ง
10 ตุลาคม 2551 19:44 น. - comment id 903786
ความทุกข์ของไทย จะหมดไปด้วยความดี เยี่ยมมากครับ ขอบคุณงานดีๆครับ
11 ตุลาคม 2551 07:02 น. - comment id 903872
ฉางน้อย สบายดีครับ แล้วน้องล่ะเป็นไงมั่ง ไปเพิ่มเนื้อหามา ทีแรกจะเขียนสงครามเก้าทัพ กลัวเสร็จไม่ทัน มีเวลาน้อย ก็เลยใส่เรื่อง นายขนมต้มลงไป เพราะสั้นกว่าและเขียนได้ในหนึ่งคืน ขอบคุณ และขอให้มีความสุขมากๆครับ อรุณสุข ขอบคุณบทกลอนร่วมแจมครับ ประวัติศาสตร์ของไทยซ้ำรอยเสมอ คนไทยลืมง่าย บทเรียนเรามีมากมาย แต่ไม่เคยนำมาศึกษา ขอให้มีความสุขครับ พี่กุ้งหนามแดง เรื่องนี้นานาจิตตังครับ ข้อเท็จจริงเป็นอย่างไรเราอาจไม่ทราบ เพราะเห็นจากสิ่งที่สื่อนำเสนอเท่านั้น แต่ถึงกระนั้นการทำร้ายประชาชนย่อมไม่สมควรอย่างยิ่ง ขอให้มีความสุขมากๆครับ ยายมี เอ้ย พี่คนบนเกาะ EQ สำคัญกว่าไอคิวในสถานการณ์แบบนี้ จากการวิจัยพบว่าคนมีไอคิวสูงมักจะดื้อรั้น ยิ่งผยอง ผมอยากให้ผู้นำใช้ทศพิธราชธรรมในการปกครองมากกว่า ขอให้มีความสุขมากๆครับ พิมจัง สบายดีนะ ฝากดูแลพ่อหนุ่มนักสู้ด้วยครับ ขอให้มีความสุขมากๆครับ นาคะพรรณ ขอบคุณครับที่แวะมาทักทาย มีความสุขมากๆนะครับ
11 ตุลาคม 2551 16:08 น. - comment id 903931
อนิจจา ไม่ว่าจะผ่านไปนานเท่าไหร่ ก็ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ผู้มีอำนาจ ยังฆ่า ประชาชนเหมือนเดิม
12 ตุลาคม 2551 17:21 น. - comment id 904116
13 ตุลาคม 2551 21:33 น. - comment id 904377
พี่เจี๊ยบ ประเทศถึงไม่เจริญก็เพราะแบบนี้ละครับ พีเจี๊ยบ สบายดีนะครับ ไม่เห็นงานของพี่เจี๊ยบนานแล้ว ขอให้มีความสุขมากๆนะครับ โคลอน สบายดีนะครับ ไม่ค่อยได้คุยกันเลย ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ จะหนาวแล้ว