กระยางขาวเจ้าบินจากถิ่นใต้ มารับใช้พญาแร้งแห่งเมืองเหนือ เพียงปลาเน่าข้าวอุ่นเขาจุนเจือ กลับเกลือกเกลื้อโสมมในหล่มโคลน คอยซุกกายหมายคลอช่อดอกเอื้อง จนฟูเฟื่องเรื่องร้ายใต้หัวโขน นิ่งสงบสยบกายคล้ายอ่อนโยน แอบกระโจนโหนทยานพล่านโลกีย์ เจ้าบินต้อยห้อยหามตามแร้งร้าย เฝ้าตะกายป่ายปัดน่าบัดสี เก็บของเน่าเฝ้ากินด้วยยินดี เอาชีพพลีอีแร้งแฝงเอื้องงาม อีแร้งย่างกระยางรีบซุกกลีบเอื้อง ปักษาเคืองขุ่นใจไล่ไถ่ถาม เขาขับไสไล่บี้อีแร้งทราม สวาปามพืชพรรณยันปูปลา ยามอีแร้งแสลงท้องร้องโหยหวน ต้องเซซวนซ่อนกายตายดาบหน้า เรียกกระยางมานั่งแล้วสั่งลา ต้องช่วยข้าฯครานี้หนี้บุญคุณ วิญญาณแร้งแฝงร่างกระยางขาว ทุกเรื่องราวทำได้ใต้เอื้องหนุน พกความเหี้ยมเกรียมโหดหมดการุณย์ สั่งสมุนไล่ล่าปักษาชน กระยางขาวเจ้าย่างเส้นทางเลือด เจ้าเชือนเชือดเลือดเย็นจนเห็นผล ปีกสีขาวเจ้าแซมแต้มเลือดปน ทั่วสกลก่นด่านกกาลี จงซุกกายลีบลีบในกลีบเอื้อง เฝ้าประเทืองปลาเน่าเจ้าแร้งผี ลองบินตรงลงใต้บ้านเกิดซี ธรณีทักษิณกินเลือดมึง ฝากฝัน ๘ ตุลาคม ๒๕๕๑
9 ตุลาคม 2551 08:18 น. - comment id 903433
ขอมาคารวะอย่างแรง
9 ตุลาคม 2551 09:11 น. - comment id 903440
หนูเสียใจกับเหตุการณ์อย่างนี้ค่ะ
9 ตุลาคม 2551 10:46 น. - comment id 903459
หน้าเนื้อใจเสือสัตว์ วิบัติแสนทำแสบสัน ลงโทษประชาทัณฑ์ ร่วมกระทืบรวมบาทา ศูนย์รวมความรุนแรง รุกร้อนเร่าร้าวอุรา อโหสิอหิงสา กับหมู่มารมันเลยเมิน ตำรวจฆ่าประชาชน..
9 ตุลาคม 2551 11:23 น. - comment id 903469
เข้าใจเปรียบเทียบนิ อ่านแล้วได้รับรู้ปรัชญาแห่งอำนาจจริง ๆ เลยล่ะครับ
9 ตุลาคม 2551 11:47 น. - comment id 903472
รูปข้างล่างถ้าจำไม่ผิดเป็นภาพที่ได้รับรางวัล การถ่ายภาพยอดเยี่ยมประจำปีของสมาคมนักข่าวของอเมริกา นักข่าวคนที่เก็บภาพนี้ได้ ฆ่าตัวตายหลังจากได้รับรางวัลเพราะสำนึก ผิดที่ไม่ได้อุ้มเด็กขึ้รถไปด้วย เพราะรีบไปขึ้นเครื่องบินกลับจากแอฟริกา พอได้รับรางวัลแล้ว เขาสืบหาเด็กในภาพนี้ไม่เจอแล้ว ไม่ทราบว่าเป็นอาหารแร้งไปหรือยัง หลับตาลงคราใดก็เห็นแต่ภาพเด็กน้อยผอมโซใกล้หมดแรง คลานไปสู่ศูยน์อพยพในทะเลทรายแห้งแล้ง และมีอีแร้งกระโดดตามหยอยๆ เพื่อรอให้ตายสนิทจะได้ทึ้งกินเป็นเหยื่อต่อไป มโนธรรมสำนึกดังกล่าวเฆี่ยนตีจนเขาทนมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้ จึขอลาตายตกตาม เด็กไป......... นักการเมืองของเราจะมีมโนธรรมเช่นนี้ บ้างไหมเนี่ย???????
9 ตุลาคม 2551 12:25 น. - comment id 903479
คงไม่มีคำใดไหนอีกแล้ว ทนแน่แน่วจุดหมายปลายทางฝัน ยอมให้ถึงเข่นฆ่าจนจาบัลย์ เพียงใครนั้นหลบหลี้หนีจากไทย เหนือกฏหมายและกฏหมู่คือเงินตรา ทุ่มเพื่อซื้อชีวาแล้วเฉไฉ เจ้าของเงินบิดเบือนพ้นผิดไป กลับใส่ร้ายฝูงชนคนเดินดิน ฆ่า ฆ่า ฆ่า เท่าไรไยไม่หมด แม้กำสรดเพียงไรใจมิสิ้น อำนาจกับตราบาปคนโกงกิน เลือดหลั่งรินเพื่อพิทักษ์รักเผ่าไทย
9 ตุลาคม 2551 14:39 น. - comment id 903496
นึกถึงบรรพชน เหนื่อยแทบตายเพื่อให้ชาติอยู่รอด ตอนนี้กลับมาเข่นฆ่ากันเอง อนิจจัง แวะมาอ่านกลอนค่ะ
9 ตุลาคม 2551 15:33 น. - comment id 903505
ชอบรูปภาพนกกระยางจังค่ะอยากขออนุญาต copyไว้ดูจัง รักนกกระยางเป็นที่สุด เบื่อเหตุการณ์บ้านเมืองที่สุดเหมือนกันค่ะ
9 ตุลาคม 2551 16:47 น. - comment id 903512
โห..ฝากฝัน ขนาดคนบ้านเดียวกันนะนี่ คารมลึก..เชือดซะเลือดซิบๆๆเลย..ความคิด คารมร้ายจริงๆเลยค่ะ..นับถือๆๆ
9 ตุลาคม 2551 16:57 น. - comment id 903514
ถุย! ชาติสัตว์! บัดซบ! ขอให้พบเวรกรรมกระหน่ำใส่ ตีนแกเหยียบเลือดกี่หยดรดไผท ศพกี่ซากเพื่อจักได้เป็นนายเรา อาชญากรครองแผ่นดินคงสิ้นชาติ เพียงหวังแค่อำนาจ...แต่ขลาดเขลา ชุมนุมอย่างอหิงสา...ประชาเรา เหตุใดเล่า..มึงจึงฆ่า, พาล, ราวี นรก..ชัดชัด ประดาสัตว์..กระเหี้ยนหื่นกระหาย สำรอกธาตุเดรัจฉานมารยังอาย กลอุบายผลาญชีวัน..ให้บรรลัย รัฐชั่ว..รัฐบาป..พร่ำสาปแช่ง ปีศาจแปลงเข่นฆ่าคนจนหวั่นไหว ตายไปสองเจ็บสี่ร้อยสอยเราไป ประชาไทยแสนบัดสีนี่หรือนาย..ก (ขออภัยที่ไพเราะเกินไป กำลังอยากฆ่าคน)
9 ตุลาคม 2551 17:08 น. - comment id 903515
บินมาทางใต้เมื่อไหร่คงน่าดู ไอ้นกกระยางเอ๋ย
9 ตุลาคม 2551 17:45 น. - comment id 903521
คุณฝากฝัน....... ในใจก็ได้แค่ภาวนาว่าให้เหตุการณ์สงบ บ้านเมืองเราจะสุขสสงบเสียที.....ด้วยเพศภาวะทำได้แค่นี้จริงๆ......
9 ตุลาคม 2551 19:32 น. - comment id 903558
.....พูดไม่ออก ได้แต่ยอกใจๆ...
9 ตุลาคม 2551 20:35 น. - comment id 903576
ขอภาวนาให้ทุกอย่างจบ..สงบโดยเร็ว ขอให้ผู้มีปัญญา..ร่วมกันหาทางออกให้บ้านเมือง.. ร่วมกัน..นะคะลุง
9 ตุลาคม 2551 21:33 น. - comment id 903593
นกกระยางโดดเดี่ยวเดินเหลียวหา เห็นปูปลาว่ายแหวกแทรกน้ำใส หรือจะเข้าจิกตีกินจนสิ้นใจ หลั่งเลือดใต้กายสิ้นทั้งอินทรีย์ เขาว่าเมตตาธรรมค้ำจุนโลกครับ สบายดีนะครับ
9 ตุลาคม 2551 21:39 น. - comment id 903597
"...น้ำผึ้ง ขอมาคารวะอย่างแรง .................................... ขอคารวะตอบนะจ้า
9 ตุลาคม 2551 21:39 น. - comment id 903598
9 ตุลาคม 2551 21:43 น. - comment id 903601
...ครูกระดาษทราย หนูเสียใจกับเหตุการณ์อย่างนี้ค่ะ ................................. ทุกคนก็เสียใจครับ..เสียใจจนฝากฝันต้องเลือกจุดยืน..ยืนข้างที่คิดว่าถูกต้องและอยู่ข้างประชาชนผู้ถูกทำร้าย...ครับ
9 ตุลาคม 2551 21:52 น. - comment id 903603
...คอนพูทน ความคิดเห็นที่ 3 : หมายเลข 914752 ตำรวจฆ่าประชาชน.. หน้าเนื้อใจเสือสัตว์ วิบัติแสนทำแสบสัน ลงโทษประชาทัณฑ์ ร่วมกระทืบรวมบาทา ศูนย์รวมความรุนแรง รุกร้อนเร่าร้าวอุรา อโหสิอหิงสา กับหมู่มารมันเลยเมิน ............................................................... มอบเงินซื้อปืน...มายื่นให้สัตว์ กลับเห็นได้ชัด...สัตว์ไร้เมตตา เขาหันปากปืน....ยื่นมาเข่นฆ่า ใส่ปวงประชา....ล้มคาแผ่นดิน เลวมากครับ...
9 ตุลาคม 2551 21:56 น. - comment id 903604
..อรุโณทัย ความคิดเห็นที่ 4 : หมายเลข 914762 เข้าใจเปรียบเทียบนิ อ่านแล้วได้รับรู้ปรัชญาแห่งอำนาจจริง ๆ เลยล่ะครับ ................................................. ขอบคุณเด้อ..ไม่รู้ว่าจะเอาอะไรมาเปรียบ กับเหตุการณ์และความชั่วที่เกิดขึ้นจริงๆเลย ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมนะครับ
9 ตุลาคม 2551 21:59 น. - comment id 903606
..กันนาเทวี ความคิดเห็นที่ 5 : หมายเลข 914765 รูปข้างล่างถ้าจำไม่ผิดเป็นภาพที่ได้รับรางวัล การถ่ายภาพยอดเยี่ยมประจำปีของสมาคมนักข่าวของอเมริกา นักข่าวคนที่เก็บภาพนี้ได้ ฆ่าตัวตายหลังจากได้รับรางวัลเพราะสำนึก ผิดที่ไม่ได้อุ้มเด็กขึ้รถไปด้วย เพราะรีบไปขึ้นเครื่องบินกลับจากแอฟริกา พอได้รับรางวัลแล้ว เขาสืบหาเด็กในภาพนี้ไม่เจอแล้ว ไม่ทราบว่าเป็นอาหารแร้งไปหรือยัง หลับตาลงคราใดก็เห็นแต่ภาพเด็กน้อยผอมโซใกล้หมดแรง คลานไปสู่ศูยน์อพยพในทะเลทรายแห้งแล้ง และมีอีแร้งกระโดดตามหยอยๆ เพื่อรอให้ตายสนิทจะได้ทึ้งกินเป็นเหยื่อต่อไป มโนธรรมสำนึกดังกล่าวเฆี่ยนตีจนเขาทนมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้ จึขอลาตายตกตาม เด็กไป......... นักการเมืองของเราจะมีมโนธรรมเช่นนี้ บ้างไหมเนี่ย??????? .................................... รูปภาพนั้นใช่จริงๆแหล่ะครับ... แต่ฝากฝันต้องตายสักสามรอบถึงจะเจอนัก การเมืองบ้านเราเช่นนั้นนะครับ
9 ตุลาคม 2551 22:14 น. - comment id 903612
...กันนาเทวี คงไม่มีคำใดไหนอีกแล้ว ทนแน่แน่วจุดหมายปลายทางฝัน ยอมให้ถึงเข่นฆ่าจนจาบัลย์ เพียงใครนั้นหลบหลี้หนีจากไทย เหนือกฏหมายและกฏหมู่คือเงินตรา ทุ่มเพื่อซื้อชีวาแล้วเฉไฉ เจ้าของเงินบิดเบือนพ้นผิดไป กลับใส่ร้ายฝูงชนคนเดินดิน ฆ่า ฆ่า ฆ่า เท่าไรไยไม่หมด แม้กำสรดเพียงไรใจมิสิ้น อำนาจกับตราบาปคนโกงกิน เลือดหลั่งรินเพื่อพิทักษ์รักเผ่าไทย ............................................... อยากร้อยเรียงเสียงสวรรค์จากชั้นฟ้า กล่อมผู้กล้าทุกคนจนหลับไหล ช่างเหนื่อยนักหนักหนารักษาไทย ด้วยจังไรแรงร้อนไม่ผ่อนคลาย เอาเงินไทยไปคว้าซื้ออาวุธ แล้วสวมชุดกลับมาหาเป้าหมาย ด้วยมุ่งหวังตั้งใจฆ่าให้ตาย เพราะวิญญาณสัตว์ร้ายกระหายกิน จงหลับเถิดเพื่อนหญิงผู้หยิ่งใหญ่
9 ตุลาคม 2551 22:18 น. - comment id 903613
...แก้วประภัสสร ความคิดเห็นที่ 7 : หมายเลข 914790 นึกถึงบรรพชน เหนื่อยแทบตายเพื่อให้ชาติอยู่รอด ตอนนี้กลับมาเข่นฆ่ากันเอง อนิจจัง แวะมาอ่านกลอนค่ะ ................................ ขอบคุณนะครับที่แวะมาอ่านครับ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น..บรรพชนรู้ได้ครับ ว่าเกิดเพราะไร...เกิดเพราะใคร ใครชั่วใครดี...บรรพชนรู้แน่ครับ และคนที่ชั่วร้ายต่อแผ่นดิน... ย่อมไม่มีแผ่นดินอยู่แน่นอนครับ
9 ตุลาคม 2551 22:25 น. - comment id 903614
...นรศิริ ความคิดเห็นที่ 8 : หมายเลข 914799 ชอบรูปภาพนกกระยางจังค่ะอยากขออนุญาต copyไว้ดูจัง รักนกกระยางเป็นที่สุด เบื่อเหตุการณ์บ้านเมืองที่สุดเหมือนกันค่ะ ............................................................ อย่าเพิ่งเบื่อนะครับ เพราะทุกอย่างคือบทเรียนที่เรา สามารถนำมาสอนลูกสอนหลาน..หรือสอน เด็กนักเรียนหรือคนรุ่นหลังได้ บางทีเพราะการเบื่อหน่ายของระดับปัญญาชนนี่เอง ที่ทำให้ความไม่รู้..ไม่ใช่มันแผ่ซ่านไปทั่วแผ่นดิน เราร้องหาประชาธิปไตย...เราอยากเลือกตั้ง.. แต่การเลือกตั้งผ่านการทุ่มเงินซื้อ... แล้วเราจะสอนลูกสอนหลายอย่างไรหล่ะครับ ปัญหาสังคมยิ่งซับซ้อน..ปัญหาระดับครอบครัว ก็ยิ่งมาก..คนส่วนใหญ่มักบอกว่า เฉพาะปัญหาครอบครัวก็แก้ไม่ไหวแล้ว ยังจะไปแก้ปัญหาสังคมหรือ โดยเราลืมคิดไปว่า ปัญหาที่เกิดขึ้นกับครอบครัวเราก็คือผลพวงจากปัญหาสังคมนั่นเอง...ในขณะเดียวกัน จากปัญหาแบบเราหลายๆครอบครัวก็เป็นตัวก่อให้เกิดปัญหาสังคมเช่นกัน อย่าเพิ่งท้อนะครับ...
9 ตุลาคม 2551 22:29 น. - comment id 903615
...พี่แดง ความคิดเห็นที่ 9 : หมายเลข 914806 โห..ฝากฝัน ขนาดคนบ้านเดียวกันนะนี่ คารมลึก..เชือดซะเลือดซิบๆๆเลย..ความคิด คารมร้ายจริงๆเลยค่ะ..นับถือๆๆ .................................................. อิอิ..แหมพี่แดง..แยกกันครับระหว่างความ ถูกต้องกับความป็นคนบ้านเดียวกัน...ครับ
9 ตุลาคม 2551 22:33 น. - comment id 903616
...ช่ออักษราลี ความคิดเห็นที่ 10 : หมายเลข 914808 ถุย! ชาติสัตว์! บัดซบ! ขอให้พบเวรกรรมกระหน่ำใส่ ตีนแกเหยียบเลือดกี่หยดรดไผท ศพกี่ซากเพื่อจักได้เป็นนายเรา อาชญากรครองแผ่นดินคงสิ้นชาติ เพียงหวังแค่อำนาจ...แต่ขลาดเขลา ชุมนุมอย่างอหิงสา...ประชาเรา เหตุใดเล่า..มึงจึงฆ่า, พาล, ราวี นรก..ชัดชัด ประดาสัตว์..กระเหี้ยนหื่นกระหาย สำรอกธาตุเดรัจฉานมารยังอาย กลอุบายผลาญชีวัน..ให้บรรลัย รัฐชั่ว..รัฐบาป..พร่ำสาปแช่ง ปีศาจแปลงเข่นฆ่าคนจนหวั่นไหว ตายไปสองเจ็บสี่ร้อยสอยเราไป ประชาไทยแสนบัดสีนี่หรือนาย..ก (ขออภัยที่ไพเราะเกินไป กำลังอยากฆ่าคน) .................................................... โอยๆๆๆ..เวลาถุยหันหน้าไปทางอื่นๆ แหมมาดุเดือดเลือดพล่านจริงๆเลยนะ ระวังความดันมั่งเด้อ...อิอิ.. เดี๋ยวเป็นลมหน้ามืดก่อนเห็นการเปลี่ยนแปลงนะ
9 ตุลาคม 2551 22:35 น. - comment id 903618
...คนบนเกาะ ความคิดเห็นที่ 11 : หมายเลข 914809 บินมาทางใต้เมื่อไหร่คงน่าดู ไอ้นกกระยางเอ๋ย ............................................. เตรียมตาข่ายไว้ให้ดีนะครับ ผมตะเพิดทางนี้...ทางนั้นดักไว้นะครับ ช่วยกันถอนขนอย่าให้เหลือ..นะ
9 ตุลาคม 2551 22:39 น. - comment id 903620
... บนข. ความคิดเห็นที่ 12 : หมายเลข 914815 คุณฝากฝัน....... ในใจก็ได้แค่ภาวนาว่าให้เหตุการณ์สงบ บ้านเมืองเราจะสุขสสงบเสียที.....ด้วยเพศภาวะทำได้แค่นี้จริงๆ...... ....................................... นมัสการครับหลวงพี่ ฝากฝันเองก็อยากให้บ้านเมืองสงบครับ แต่ให้สงบบนพื้นฐานของความเป็นธรรม และหยุดการเอาเปรียบ..กอบโกยโดย คนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งครับ
9 ตุลาคม 2551 22:41 น. - comment id 903622
... ฉางน้อย ความคิดเห็นที่ 13 : หมายเลข 914852 .....พูดไม่ออก ได้แต่ยอกใจๆ... ............................................... น่า..แค่นพูดซะหน่อยเถอะ.. จะได้หายใจโล่ง.. ไม่งั้นมันอึดอัดเหลือเกิน...นะนะ..
9 ตุลาคม 2551 22:43 น. - comment id 903624
...ครูพิม ความคิดเห็นที่ 14 : หมายเลข 914870 ขอภาวนาให้ทุกอย่างจบ..สงบโดยเร็ว ขอให้ผู้มีปัญญา..ร่วมกันหาทางออกให้บ้านเมือง.. ร่วมกัน..นะคะลุง ....................................................... แล้วครูพิมหล่ะไปอยู่ไหน... ก็เป็นผู้มีปัญญาแห่งเมืองเลยคนหนึ่งนี่น๊า โดดลงมาเลย
9 ตุลาคม 2551 22:48 น. - comment id 903627
....ไร้อันดับ ความคิดเห็นที่ 15 : หมายเลข 914887 เขาว่าเมตตาธรรมค้ำจุนโลกครับ สบายดีนะครับ นกกระยางโดดเดี่ยวเดินเหลียวหา เห็นปูปลาว่ายแหวกแทรกน้ำใส หรือจะเข้าจิกตีกินจนสิ้นใจ หลั่งเลือดใต้กายสิ้นทั้งอินทรีย์ .......................................... สวัสดีครับ...ไม่ค่อยสบายเท่าไหร่ครับ ต้องจำใจกระโดดมาทำงานที่พะเยาครับ ..กระยางตัวนี้..ไม่รอดครับ.. อย่างน้อยก็ไม่เป็นสุขตลอดชีวิตแน่.. รออีกสักนิด..เราก็จะได้ข่าว ว่ามีนกสาวตัวหนึ่ง..ตั้งท้อง.. กับกระยางตัวนี้ แต่ถูกกดดันจนต้องผูกคอตาย "ไปเอาเด็กออกซะ"
9 ตุลาคม 2551 22:49 น. - comment id 903628
ยาแก้ปวด ความคิดเห็นที่ 17 : หมายเลข 914892 .............................. ร้องไห้เพราะอยากดื่มกาแฟหรือ หรือร้องไห้เพราะกาแฟร้อน
10 ตุลาคม 2551 11:00 น. - comment id 903704
10 ตุลาคม 2551 11:01 น. - comment id 903705
... หุหุ .. เหนือคำบรรยายจิงๆ ไม่รู้ว่าจะแสดง ความคิดเห็นกับกลอนนี้อย่างไรดี รู้สึกเพียงแต่ว่า .. ทุกวันนี้ แผ่นดินไทย มิใช่แผ่นดินทอง ... พี่ ทวน สบายดีนะคะ .....................
10 ตุลาคม 2551 13:49 น. - comment id 903737
กระยางขาวหนาวนี้อยู่ที่ไหน ซบอุ่นไออกเอื้องแห่งเมืองเหนือ ลืมสิ้นแล้ว ตะลุงเรื่อง ทั้งเครื่องเรือ ไปโอบเอื้อ..ฟ้อนรำ..เล่นทำนอง หัวกระยาง หางนกแล ชะแง้ร่า นำอยู่หน้าเฉฉีกกางปีกป้อง พาโฉบเฉี่ยวเที่ยวท้าไม่น่ามอง ปลาสองคลองคนสองบางให้คลางแคลง.. ว่าจะไม่แล้ว..นะครับ..อ่านงานพี่ฝาก..แล้ว อดแจมด้วยไม่ได้..ว่าไปตามกลอนนะครับ ห้ามคิดมาก..คุยกันเรื่องนกนะ... :)
10 ตุลาคม 2551 14:42 น. - comment id 903756
หุหุ....ขอแจมด้วยคนเด้อ...เวอร์ชั่น ด.ญ.สายน้ำผึ้ง หุหุ ............................ กระยางขาว....คาวโลกีย์ ........................... กระยางขาวเจ้าบินจากถิ่นใต้ ข้ามฟ้าไกลกินข้าวสารย่านเมืองเหนือ ขายชีวีแลกข้าวเขาจุนเจือ หลากล้นเหลือลืมเวลาไม่น่าเลย เจ้าโน้มกายคลานคลุกซุกแนบข้าง อิงแอบฉางข้าวใหญ่กระไรเอ๋ย ยามฉางเผลอเจ้าก็จรจากคอนเคย เคียงเขนยไปกอดกกนกนางนวล กระยางขาวเจ้าก่อกรรมทำบัดสี นางนวลมีสายใยจึงไห้หวล กระยางขาวกล่าวคำย้ำนางนวล ให้เร่งด่วนทำลายไข่ ก่อนใครเจอ โอ้สายใยสายใจใครก่อเกิด ถือกำเนิดเกิดเรื่องราวฉางข้าวเผลอ นกนางนวลครวญคร่ำร่ำละเมอ เจ็บปวดเพ้อครวญครางกระยางทำ คว้าดอกฝ้ายคลายเกลียวเกี่ยวคอห้อย รังรักน้อยคล้อยลงตรงย่ำค่ำ เกรงกระทบกระยางขาวเจ้าจึงทำ ขอสิ้นกรรมโดดเดี่ยวอย่างเดียวดาย จบดีก่า ไปก่องแหระ จุฟๆๆๆ
10 ตุลาคม 2551 14:56 น. - comment id 903758
ลุงฝากฝัน..... ลุงฝากฝัน..... ลุงฝากฝัน..... ป่าว บ่มีหยัง อยากเรียกเฉยๆ มีไรอ๊ะป่าว หุหุ
11 ตุลาคม 2551 20:11 น. - comment id 903950
ขอบคุณที่แวะไปเยียมค่ะไม่ขอแสดงความคิดเห็นนะคะ อยากมีแต่ความรู้สึกดีๆตลอดไป ค่ะ
12 ตุลาคม 2551 06:26 น. - comment id 903983
ท่าทางบ้านนี้คงลงยันต์ไว้เยอะ ถึงไม่โดน นปก. ก่อกวนเหมือนบ้านอื่นๆ นะลูกพี่
12 ตุลาคม 2551 22:47 น. - comment id 904197
แวะมาเยี่ยมครับ พี่ฝากฝัน .... โอ กระยางกินเลือด...
18 ตุลาคม 2551 12:55 น. - comment id 905292
ไม่ได้แวะมานานพอสมควร กับเหตุการณ์ได้แต่นั่งซึมนึกไม่ออกว่ามันเกิดกับประเทศไทยได้ยังไง บทกลอนพี่อ่านแล้วได้รสชาติจังครบเครื่องเห็นพี่หายจากหน้าแรกๆก็เลยตามมาดู คิดเหมือนกันว่าพี่คงทำใจไม่ได้ ดูแลสุขภาพนะคะ งานยุ่งเลยได้แต่แว๊บมาอ่านกลอนเจ้าเก่าๆ
3 พฤศจิกายน 2551 02:56 น. - comment id 909996
เลิศจริงๆ