ฝนตกลงมา..น้ำตาพาลไหล น้ำท่วม..ไร่นา ฝนฟ้า..ไม่เป็นใจ เมื่อแล้ง..ก็แสนแล้ง น้ำแห้ง..มีไม่พอ หนทางเดียว..ที่ยังมีให้รอ เดินหน้า..ขายแรงงาน เศรษฐกิจ..ก็ถดถอย ไร้ร่องรอย..และเรี่ยวแรง น้ำมัน..ก็ยังแพง ทั่วระแหง..เกิดวิกฤต โอ้.ละหนอ..ชีวิต เส้นลิขิต..เป็นอย่างนี้ ตราบใดที่..มีชีวี ชีวิตนี้..จะสู้ต่อ ชีวิตไม่รั้งรอ..ไม่ย่อท้อต่อชะตา แสวงหา...และขวนขวาย ตราบชีพวาย..เราคือ..คน..
8 ตุลาคม 2551 16:19 น. - comment id 903349
ฮือๆๆๆ กลอนนี้เศร้าจังเลยค่ะ
8 ตุลาคม 2551 21:58 น. - comment id 903394
เพราะชีวิตไม่อาจลิขิตได้ บางครั้งสวรรค์ก็ทำร้ายให้ร้าวหวั่น ฝนฟ้าไม่เป็นใจทำให้ใครต้องจาบรรณ์ หลายชีวิตหลายความฝันต้องพังลง
9 ตุลาคม 2551 01:26 น. - comment id 903413
เรื่องของธรรมชาติ.... บางครั้งเราก็ลิขิตไม่ได้ แต่เรื่องของเราเอง.... ธรรมชาติไม่ได้ลิขิตเรา