ที่ปลายฟ้า
ketana
เหมือนรอยทางล้อเกวียนที่เวียนหมุน
ตามทางฝุ่นทอดยาวได้ก้าวผ่าน
ด้วยหมายมุ่งคว้าหยิบทิพย์วิมาน
จากคำเล่ากล่าวขานมานานนม
ระหว่างรอยทางเกวียนที่เปลี่ยนผัน
ข้ามคืนวันเหงาหงอยต้องคอยข่ม
ความเงียบเหงาเหว่ว้าในอารมณ์
จนพระพรมหท่านลิขิตขีดเส้นทาง
ให้พบเธอผู้ฝันใฝ่จะไขว่หา
สุดปลายฟ้าจุดหมายไม่แตกต่าง
จึงร่วมเดินเอาจิตดุจมิตรวาง
ช่วยฝ่าฟันอุปสรรคขวางทางสัญจร
บนทางเกวียนแสนสุขสนุกสนาน
สองชื่นบานเหนื่อยหนักก็พักผ่อน
สองคนคอยช่วยเหลือเอื้ออาทร
ความอาวรณ์ทำให้หวงและห่วงใย
วันหนึ่งฝันพิสุจน์ถึงจุดเปลี่ยน
แค่เพียงเกวียนลากดึงจะถึงไหม
ความท้อแท้เหนื่อยยากลำบากใจ
หวังวาดไว้หวาดหวั่นพรั่นวิญญา
ขอเธอจงไปต่ออย่าท้อถอย
ฝันยังคอยอยู่เบื้องบนให้ค้นหา
โปรดเดินไปตามฝันอย่าหันมา
ทิ้งฉันไว้ที่ปลายฟ้า...อย่ากังวน