ก้าวที่...กล้า

1 ตุลาคม 2551 15:00 น. - comment id 901267

กิ๋วกิ้ว

1 ตุลาคม 2551 16:04 น. - comment id 901293

สักวันคงลืมได้ค่ะ

สู้ๆ

วงศ์ตะวัน

1 ตุลาคม 2551 17:47 น. - comment id 901326

ขอให้เป็นวันพรุ่งนี้ที่ลืมเขาได้

krajokngao

3 ตุลาคม 2551 08:43 น. - comment id 901871

ให้เวลาเป็นยารักษานะคะ เราก็เคยเป็นแบบนี้แหละ แรกๆ ก็จะเจ็บปวดทรมาน ร้องไห้ คิดถึงแต่เรื่องเก่าๆ และคิดว่าจะอยู่ไม่ได้ทนไม่ไหว แต่ว่า ชีวิตคนเรายังมีอะไรอีกเยอะให้ต้องฝ่าฟัน ที่สำคัญที่สุดเราต้องรู้จักรักตัวเองให้เป็น แล้วเราจะคิดได้ค่ะ ว่าอะไรหรือสิ่งไหนดีสำหรับเรา และควรค่าที่จะจดจำ
      สู้ๆๆนะคะ

vanda_blue

4 ตุลาคม 2551 19:40 น. - comment id 902386

ขอบคุณค่ะ ก้าวที่..กล้า
ขอบคุณ กิ่วกิ้ว
ขอบคุณ วงศ์ตะวัน
และ krajokngao

เวลาเหงาๆ ภาพเก่าๆมันก็ชอบกลับมาให้เสียใจทุกทีอ่ะค่ะ 
ตอนนี้ทำใจได้แล้ว ดีขึ้นแล้วค่า 

ขอบคุณทุกคนอีกทีนะคะ 

จิตใจแห่งโลกที่ว่างเปล่า

5 พฤศจิกายน 2551 10:46 น. - comment id 910639

ยามเหมันต์  เยือนบรรจบ ช่างเย็นจิต
คนึงคิด ยามอ้างว้าง ยังอ่อนไหว
ครั้งเหมันต์ คราก่อน ใช่อ่อนใจ
อบอุ่นกาย คลอไคล้ ข้างเคียงกัน

แม้นเหมันต์ ยามนี้  ยังเปล่าเปลี่ยว
ยืนคนเดียว  อยู่ท่ามกลาง สายลมหนาว
ช่างเหมันต์ มันคงเพียง แค่ชั่วคราว
หมดลมหนาว ความรวดร้าว คงหายไป...

สายลมแห่งความว่างเปล่า

16 เมษายน 2553 13:42 น. - comment id 1121436

ยามใดที่ กระดานแห่งนี้หยุดเคลื่อนไหว 
คงเปนเวลาที่ แวนด้าสีน้ำเงิน เปลี่ยนเปนสีสดใส ยามใดที่ แวนด้ากลับคืนสู่ที่แห่งเดิม
ยามนั้นจะรู้ ว่า นอกจากแวนด้าแล้ว ยังมี แสงแดด อบอุ่นที่ยังคอยดูการเปลี่ยนแปลง ของแวนด้า เสมอ