ณ ครานี้ มีเพียง เสียงสายฝน ที่มายล เป็นเพื่อน เยือนถึงที่ สกุณา เคยก้อง ร้องเสียงดี มาวันนี้ มิเป็น เช่นดั่งเคย สายพิรุณ ดุจเพียง เสียงกระซิบ แสงอาทิตย์ เมฆปิด มิเปิดเผย อากาศเย็น เช่นนี้ มิคุ้นเลย อยากจะเอ่ย เหวยเรา ช่างเหงาทรวง มองนภา พานคิด จิตประหวั่น เมื่อครั้งนั้น ฉันมี คนที่หวง เคยจำนรรจ์ กันสอง ประคองนวล เคยชี้ชวน สรวลสันต์ กันสองคน สายลมพลิ้ว หวิววาบ ฉาบกายสั่น จิตรำพัน หวั่นหวาด พาลสับสน ครั้นหลับตา ใบหน้า มาลอยวน ต้องเจ็บทน ม่นหมอง ตรอมอุรา หยิบภาพถ่าย หลายใบ ในอดีต ดุจคมมีด กรีดย้ำ ช้ำจริงหนา สองมือสั่น สุดกลั้น หลั่งน้ำตา แหงนมองฟ้า อยากลืม คืนความจริง ฯ.
ลุงแทน 1 ต.ค. 2551 09:49 น. - ID 119216 
714
2
0
1 ตุลาคม 2551 10:26 น. - comment id 901138
1 ตุลาคม 2551 10:27 น. - comment id 901139
อ่านแล้วเห็นภาพคะ กลอนน่ารักคะ
1 ตุลาคม 2551 12:55 น. - comment id 901238
1 ตุลาคม 2551 20:12 น. - comment id 901412
สวัสดี กิ๋วกิ้ว ขอบคุณที่มาเยี่ยม
สวัสดี ฉางน้อย ขอบคุณที่มาเยี่ยม
สวัสดี คุณแก้วประภัสสร ที่ให้กำลังใจ
ลุงแทนต้องขอขอบคุณ คุณแก้วประเสริฐ ที่คอยแนะนำ เมื่อก่อนลุงแทนก็ว่าไปเรื่อยๆ
1 ตุลาคม 2551 21:32 น. - comment id 901433
สายฝนและสกุณา ท้องนภาพร้อมภาพถ่าย เก็บเรื่องราวเก่ามากมาย ยับยั้งกายอย่าเหลียวมอง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
