:+: ผวา :+:

ยาแก้ปวด

ย้อนเวลาตอนดึกนึกผวา
วิญญาณย่างกรายมาหาตอนเผลอ
มายืนอยู่ข้างหลังทั้งฉันเธอ
ทำเสนอหน้ายิ้มกระหยิ่มใจ
เป็นชายร่างสูงขาวดูหนาวเหน็บ
ใส่เสื้อเชิ๊ตแขนเหน็บเก็บศอกให้
ลายสีฟ้าคุ้นตาว่าเหมือนใคร
หรืออะไรดลใจให้มาเจอ
ทั้งที่ยาและจันทร์แสนจะเมา
แทบอ้วกเอาแถวโต๊ะสี่เผยอ
เขามาจ้องมองทั้งฉันและเธอ
โอ้เพื่อนเกลอแล้วจะทำไงดี
ไปเล่าให้เหล่าน้องมองตาแป๋ว
น้องเจื้อยแจ้วเคยเห็นเหมือนเช่นผี
แต่มณีจันทร์ว่าเขามาดี
เพราะเขามีรอยยิ้มบนหน้าตา
น้องบอกว่าหนูก็เคยเห็นเขา
เลือนลางเงาข้างหลังทั้งผวา
มองตรงไปเขาหายไปกับตา
น้องวิ่งหน้าตาตื่นยืนแทบเอียง
เอาละสิแล้วตูจะทำไง
ต้องปิดไฟสุดท้ายปลายเฉลียง
เหลือบมองซ้ายแลขวาไม่กล้าเมียง
เดี๋ยวมีเสียงซึมแผ่วแว่วเข้ามา
ตายละหว่าเรื่องคนปนกับผี
จะให้หนียังไงให้พ้นหนา
ขนลุกฟู่แสนกลัวตัวสั่นครา
กลับไปนอนกอดหมาท่าจะดี
ไขกุญแจไม่ถูกลูกบิดหาย
ลมเฉียดกายสยองทั้งน้องพี่
วิ่งจุกตูดลาก่อนขอจรลี
พี่กับผีบ่ไส้ใช่เพื่อนกัน

บทส่งใจ
ถึงฉันจะกลัวผีแต่ฉันก็รักเธอนะ..เด็กโง่..อิอิ