เพราะว่า.....ใจกลัว
วรรธนภิโยกุล
เธอเคยเป็นบ้างไหม
รู้สึกหวั่นไหวเวลาไม่เห็นหน้า
เคยคิดถึงบ้างไหมเวลาเราอยู่ไกลๆตา
เห็นความรักในแววตาว่าห่วงเธอจริงๆ
จะส่งข้อความไปหาก่อนก็ไม่กล้า
กลัวเธอไม่เห็นค่ามากกว่าเศษผง
ไม่กล้าจะบอกเธอไปแบบตรงๆ
เพียงเพราะกลัวสถานะเราไม่มั่นคงเหมือนเคยมี
ลองกดเบอร์เธอตั้งหลายครั้ง
ใจมันก็ยังกล้าๆหวั่นๆอยู่อย่างนี้
หวั่นไหวใจอ่อนซะทุกที
แม้รู้ดีว่าช้ากว่านี้คงไม่ทันใครๆ
ก็ตั้งแต่วันก่อนนั้น
ที่ใจฉันถูกตอกย้ำให้หม่นหมอง
เลือกที่จะเสี่ยงรักใหม่ก็กล้าลอง
แม้บางทีอาจไม่สมปองก็ลองดู