สองข้างถนน
นกตะวัน
เดินมองสองข้างถนน
แม้ไร้คนเดินไกลใกล้
แต่ฉันสบายใจ
สุขสดใสในเสียงเพลง
เสียงเธอยังกังวาน
ดังประสานให้ครื้นเครง
ไม่เงียบเหงาวังเวง
กล่อมบรรเลงตลอดทาง
ต้นไม้ช่างสวยใส
แผ่กิ่งไหวทั้งไทรกร่าง
ฉันเดินระหว่างกลาง
ไม่อ้างว้างแม้ร้างเธอ
เสียงนั้นฉันจำได้
เสียงเธอไงจำได้เสมอ
เธอเคยกล่อมปรนเปรอ
ฉันพร่ำเพ้อเพราะเธอไง
ถนนนี้ไม่เงียบเหงา
เสียงเธอเคล้ามาจากใจ
แม้ฉันต้องเดินไป
ไม่มีใครเดินใกล้เคียง
นกตะวัน
กังวานขับขานกล่อม
ใจยังพร้อมไม่ยอมลืม
เสนาะซึ้งซึ่งเคยปลื้ม
ฝังด่ำดื่มลืมใดใด
ไม่เหงาไม่เคยเหงา
แม้ไร้เงาเขารู้ไหม
ด้วยล้นท้นหัวใจ
เพลงหวานใสในวันวาน
ถนนที่ร่มครึ้ม
แม้อึมครึมเวลาผ่าน
เพลงเก่าเฝ้ากังวาน
ถึงจะนานสักกี่ปี
ต้นไม้ทั้งสองฝั่ง
เป็นเพื่อนฟังที่แสนดี
แกว่งใบคล้ายใจที่
วันไม่มีเขาเดินเคียง
beautyangle