นั่งเหม่อลอยมองท้องฟ้าเบื้องบน ท่ามกลางสายฝนโปรยปราย อาจเป็นเพราะธรรมชาติถูกทำลาย ความตายสดใสเข้าคลืบคลาน มนุษย์เป็นสัตว์ชนิดไหนกันแน่ ถึงย่ำแย่เกเรอันธพาล เลวระยำยิ่งกว่าซาตาน คนขอทานเคยตะโกนเบาเบา พระจันทร์หายหน้าเพราะเมฆฝน ใครบางคนโหยหาความเหงา ในความมืดว่างเปล่ายังมีเงา ที่อดทนเฝ้ารอความหวังอันริบหรี่ ปัจจัยสี่ใช่ไหมคือคำตอบ เป็นผู้มอบรางวัลอย่างเร็วรี่ ในโลกซึ่งไร้ความปราณี สุขเปรมปรีด์สุดท้ายเมื่อตูดทำงาน แค่นั้นแค่นี้แค่ไหนกัน แค่ความฝันล่องลอยใจเบิกบาน อยากจะกู่ก้องร้องขับขาน โปรดอย่าได้ระรานกันเลย ห้ำหั่นบ้าคลั่งรักชาติยิ่ง เป็นสิ่งถูกต้องนักหรือคนคุ้นเคย ทบทวนความจริงให้เปิดเปิดเผย บทสรุปจะเฉลยคือทางออก แย่งกันไปกันมาไม่อายเด็ก ตัวเล็กๆตาดำๆกระซิบบอก พฤติกรรมไม่ดีอย่าเลียนลอก จงตอกย้ำฝังลงในจิตวิญญาณ นานมาแล้วประเทศไม่มีความหมาย วัฒนธรรมหลากหลายล้วนส่งผ่าน กลับหยิบยื่นสงครามต่อกันดั่งหมู่มาร สันติภาพอันตรธานหายไปพร้อมสายลม
ลูกเสือสำรอง 9 ก.ย. 2551 22:53 น. - ID 118664 
943
1
0
14 กันยายน 2551 08:54 น. - comment id 895669
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด