เดินทางกลางดงพงศ์ปราชญ์ ผงาดท่ามผู้รู้ภาษา ใส่ความคิดลงในอักษรา สารสื่อผ่านน่านนภาสถาพร จำเจจำใจใฝ่รู้ ซ้ำผู้ซ้ำสารอุทาหรณ์ อ่านข้อความตามสื่อโคลงกาพย์กลอน เป็นทุนรอนทางปัญญาหาใส่ตน แนวทางความคิดลิขิตเขียน คำเรียนมุตโตต้องฝึกฝน จำมาเล่ากล่าวอ้างในทางตน เลยวกวนเวียนว่ายสไตล์เดิม สิ่งที่ครูบาท่านสอน บทกลอนอิงอ้างได้สร้างเสริม จึงติดอยู่มิรู้สร้างทางเพิ่มเติม คิดริเริ่มสิ่งใหม่ในทางตน ตำเรียน หมายถึง เอากลอนที่ประทับใจมาอ่านหรือเขียน มุตโต หมายถึง กลอนสด หรือนึกไปว่าไป
24 สิงหาคม 2551 17:06 น. - comment id 889180
ใจน้อยอะอาจารย์ เพราะสิคะ..เขียนมาเถอะคะพิมอ่านเสมอ..
24 สิงหาคม 2551 17:30 น. - comment id 889193
รำพึงรำพัน อัดอั้นตันใจ แต่งกลอนพร่ำไป ท้อไยคนดี..?? วชรกานท์ เป็นไรคะ แต่งกลอนไม่ได้ดังใจ ไร้อารมณ์เหรอ ลองหาเรื่องเข้าสิ อิอิ
24 สิงหาคม 2551 18:31 น. - comment id 889221
สวัสดีค่ะ คุณวชรกานท์ เข้าหาความรู้ในบทกลอน แล้วก็ได้พบมิตรที่ดีมีแบ่งปันซึ่งกัน ชอบขีดเขียนเรียนรู้ค่ะ
24 สิงหาคม 2551 18:34 น. - comment id 889222
เอาภาพสวยๆมาฝากค่ะ
25 สิงหาคม 2551 09:57 น. - comment id 889407
รำพึงรำพันเป็นกลอนเหรอคะ