...ฉันตั้งใจจะลาเธอคราวนี้ จะไม่มีข้อแม้คำแก้ไข จะไม่มารักเธออีกต่อไป เพื่อทำให้เธอนั้นได้ยินดี ...ฉันเข้าใจความรักของเรานั้น รู้สักวันต้องเศร้าและหมองศรี เธอรักฉันขั้นเวลาชั่วนาที ค่าที่มีเป็นของเล่นเพียงชั่วคราว ...แต่เมื่อได้มาเจอกับเธอนั้น ใจก็สั่นความคิดก็เหน็บหนาว แค่ได้เห็นสายตาที่พริ้มพราว ก็ปวดร้าวไม่กล้าเอ่ยคำลา ...ต้องทนทุกข์ในใจต่อไปอีก ไม่อาจหลีกลาไกลไปจากหน้า ตาคู่นั้นตรึงฉันทั้งวิญญา คำอำลาจำต้องเก็บไว้ในใจ
23 สิงหาคม 2551 00:21 น. - comment id 888976
23 สิงหาคม 2551 11:06 น. - comment id 889025
เธออย่าลาไปไหนให้ปวดร้าว เวลาราวเร้าทวนหวนคิดถึง ความเป็นมาราร้างชั่งคำนึง ตรองลึกซึ้งความนัยใจฉันเอง แล้วทวนทบความนัยใจเธอบ้าง เราก็ต่างคิดไปในเหตุผล ยอมรับผิดที่ทำเธอช้ำกมล ฉันก็คนผิดเองไม่เกรงใจ ต่อแต่นี้จะไม่ทำให้เธอช้ำ และไม่ทำให้เธอเศร้าหมองศรี จะพากเพียรหลังเรียนรู้ดูอย่างดี ในชาตินี้จะไม่ซ้ำย้ำย้อนรอย ความรู้สึกที่ดีมีต่อท่าน เป็นสายพานตรึงใจไม่เหือดหาย ตราบสิ้นปราณวิถีมิมีคลาย ประดับไว้ในใจงามถึงยามตาย
23 สิงหาคม 2551 11:20 น. - comment id 889030
ขอแก้บรรทัดที่ 11-12 เป็น จะพากเพียรเฝ้ระวังเป็นอย่างดี ในชาตินี้ไม่ทำผิดอกุศลกรรม