-ร้อยแปดพันเก้า- 21 ส.ค. 2551 14:45 น. - ID 118184 
2896
11
0
21 สิงหาคม 2551 15:04 น. - comment id 888475
ชอบบทที่สามเลยแวะมาบอก อิอิ.. :)
21 สิงหาคม 2551 16:13 น. - comment id 888490
มีทั้งปลอบมีทั้งปลุกจิตวิญญาณ์ และชอบบทส่งท้าย เปิดอิสระดี
21 สิงหาคม 2551 16:30 น. - comment id 888494
ได้กลิ่นไอหลายๆอย่างนะ แต่สุดท้ายแล้ว...ก็คงสุดแต่ใครจะฝันกับสิ่งใดเน๊าะ มารับรสบทกวีค่ะ แฮ่ๆตอนนี้หิวข้าวแล้วปายกินด้วยกันมั้ย
21 สิงหาคม 2551 17:26 น. - comment id 888508
เริ่มต้น กลางทาง จุดหมาย ลงตัว ชอบมากครับ ผลงานที่เต็มไปด้วยจิตวิญญาณ และความตั้งใจ ถ่ายทอดแง่คิดสาระสะท้อนสังคม
21 สิงหาคม 2551 19:12 น. - comment id 888526
ชอบคำนี้จัง "ธุรกิจผลิตอารมณ์"
21 สิงหาคม 2551 19:29 น. - comment id 888546
เจ้านกขมิ้นเหลืองอ่อนเอย.. หลงลมเลยร่อนฟ้าบินฝ่าทุ่ง จิตมุ่งไกลไปป่าที่แต่งปรุง หวังเกี่ยวรุ้งคุ้งฟ้าไขว่คว้าดาว ..... อ่านแล้วชอบทุกบท แต่ชอบบทนี้ที่สุดค่ะ
21 สิงหาคม 2551 20:16 น. - comment id 888658
อ่านแล้วเนื้อหาลุ่มหลง ในวังวน มิยอมหลุดพ้น เพราะมีการเสนอ ก็มีตอบสนอง ติดหลงในวงกต บางทีมีทางเลือกแต่ไม่เลือกทางที่งดงาม อ่านแล้วดอกบัวได้อะไรหลายอย่าง ในสังคม ปัจจุบัน โรงงานผลิตความสุข ตอบแทนยุค..บรรทุกความฝัน โรงงานซื้อ-ขาย..ไม่รู้จักจรรยาบรรณ เพราะที่นั่น..ธุรกิจผลิตอารมณ์ ตั้งแต่ต้นจนจบ เป็นเช่นนี้เอง วันนี้ได้อ่าน สามนามปากกา คุณค่าเหลือล้นค่ะ สวัสดีค่ะ พี่พันเก้า
21 สิงหาคม 2551 22:37 น. - comment id 888696
แบบนี้แระคือมุมมองของคำว่าผู้หญิงอีกอาชีพหนึ่งในสังคม ที่สมควรสะท้อนออกมา เพราะปํญหานี้ยังแก้ไขไม่หมด
22 สิงหาคม 2551 11:03 น. - comment id 888791
ก็ใช่ว่าอยากให้กระแสกลอนในเวป ออกมาในแนวนี้ ก็ใช่ว่าอยากให้แต่ละคนเปิดใจรับมุมมองใหม่ ๆ บ้าง ก็ใช่ว่าอยากให้...ให้โอกาส...ในการแสดงความคิดเห็น จะเห็นได้ว่ากลอนสามชุดที่ถูกเลือกให้แสดงบนหน้าเวป สามหนุ่ม สามมุม .. ถ้าเปรียบกับภาพ คงเป็นภาพหลากสีสันบนโทนสีเดียวกัน นานมาแล้ว นานมาก.. เคยรับชมภาพยนตร์จีนเรื่องหนึ่ง ชื่อหนังอาจไม่น่าฟัง เนื้อเรื่องอาจไม่น่าดูสำหรับเด็ก "ห้านางทางโทรศัพท์" เชื่อมั๊ย จำชื่อได้แม่นเป๊ะ แต่เนื้อเรื่องจำไม่ค่อยได้แล้ว เพราะนานเหลือเกิน บางฉากไม่ได้ดูเพราะมีมือใหญ่มาปิดตา ผู้หญิงห้าคนที่เป็นเมนหลักของเรื่อง ต่างก็เป็นโสเภณี และต่างก็มีความเป็นมาสุดรันทด ผู้หญิงคนหนึ่ง สามีได้รับอุบัติเหตุจนพิการ ลูกชายหญิงก็ยังเล็ก ในเมื่อเธอจนตรอกขนาดนั้น หนำซ้ำ ค่านิยมของคนจีนในสมัยก่อน ผู้หญิงจะไม่ได้เรียน เธอขายบริการเพื่อที่จะนำเงินที่ได้มา มาเลี้ยงดูครอบครัว และรักษาชายคนที่เธอรัก เรื่องราวดำเนินมาจนถึงตอนจบ เมื่อสามีของเธอมาทราบทีหลังว่า เธอประกอบอาชีพอะไร เขาไม่อาจทำใจได้ นอกจากความอับอายที่เกิดขึ้น เขารู้ได้โดยทันทีเลยว่า เขาเป็นตัวถ่วงของเธอ และแล้ว เขาก็จบชีวิตของตนเองพร้อมกับลูกเล็กอีกสองคน เพื่อไม่ให้เธอต้องดิ้นรนซะขนาดนั้นอีก ถามว่า .. การที่ปล่อยให้เธอเหลือชีวิตเพียงลำพังคนเดียวในโลก เคว้งคว้าง โทษของเธอหนักเพียงนั้น ? อีกเรื่องนะ..เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นไม่กี่ปีที่ผ่านมานี่เอง เกิดที่ประเทศที่ประชากรนับถือศาสนาอิสลาม หญิงหม้าย (ไม่รู้ว่าสามีตายหรือว่าทิ้ง) จำต้องขายตัวเพื่อยังชีพเธอและลูกเล็กอีก 5 คน แน่นอน เธอขาย .. แล้วก็ ชายซื้อ ความผิดตามหลักศาสนานั่น ลงโทษให้เธอต้องตาย ประเด็นนี้ถูกหยิบยกขึ้นมาคุยกันในเวปบอร์ดมุสลิมไทย อัลมิตรานั่งอ่าน รู้สึกไม่เห็นด้วยหลายประการ บางความคิดเห็นเกรี้ยวกราดและบอกว่า ผมอยากจะฆ่าเธอด้วยมือของผมเอง บางความคิดเห็นบอกว่า สมควรแล้วที่เธอได้รับโทษนั้น อดทนอ่านอยู่สองวันก็แล้ว สามวันก็แล้ว .. ไม่มีเลย สักความคิดเห็นที่มองลึกไปถึงปัญหาว่า เพราะเหตุใดจึงทำ อัลมิตรารู้สึกผิดหวังเล็กน้อยจนอยากปลีกตัวออกจากชุมชนเสวนานั้น เพราะแน่ชัดแล้วว่า ถูกปลูกฝังไม่เหมือนกัน อัลมิตราทิ้งคำถามว่า .. ในเมื่อเธอกับลูกเล็ก ๆ ของเธอ ไม่มีอะไรจะสาไส้ มีไหมที่ใครจะช่วยเหลือเธอได้ การที่เธอผู้ซึ่งเป็นแม่ มองเห็นลูกน้องร้องไห้หิวโหย คงไม่มีความเจ็บปวดใดที่ส่งผลกับผู้เป็นแม่ได้เท่านี้ เธอผิดตรงที่ทางเลือกของเธอไม่มี แต่เธอผิดต่อหน้าที่ของเธอหรือเปล่า ทั้งหมดเป็นคำถามที่อัลมิตราวางไว้ และตามที่คาดคิดไว้ล่วงหน้า .. ไม่มีใครคิดว่า เธอควรมีชีวิตอยู่ต่อไป .. เธอคนที่อัลมิตรากล่าวถึง ตายไปแล้ว และคนในศาสนาเดียวกับเธอพากันกล่าวว่า เธอต้องอยู่ท่ามกลางไฟนรก เธอทำบาปหนัก เธอทำผิดมหันต์ .. ให้ตายเหอะ .. จนบัดนี้ อัลมิตราก็ยังไม่เข้าใจจริง ๆ
22 สิงหาคม 2551 20:57 น. - comment id 888935
เรื่องภาษานั้น ไพเราะเกินจะบรรยายครับ ความหมายก็ทรงคุณค่า ต่อจิตวิญญาณ ขออนุญาตเก็บไว้ศึกษาเป็นแนวทางนะคับ
24 สิงหาคม 2551 23:43 น. - comment id 889320
นกเดี่ยวเอยคืนค่ำนี้.......นอนใหน ผืนป่าดงพงไพร..............รอเจ้า ฤๅลืมเถื่อนแดนไป..........เกินกู่ ลืมค่ำแลย่ำเช้า.................ที่เจ้าเคยเมียง ทางไกลคงหมื่นลี้...............โบยบิน เจ้าลืมหนึ่งเคยชิน..............ชิดข้าง วันผันผ่านกาลกิน..............คืนค่ำ เกินพร่ำข้าแรมร้าง................คนข้างเคียงใจ ...บ่เกี่ยวกับงานน้องเด้อ... ....หวัดดีน้องชาย...ทนอ่านเอานะ..กะว่าลองเขียนว่าตัวเองนะ... ..ทะแม่งพิกล..ไม่ได้เขียนนาน..และไม่ค่อยถนัดด้วย... ...ฝนตกไม่หยุดเลย...ดูแลตัวเองด้วยนะ..
2 กันยายน 2551 09:04 น. - comment id 891836
ขออภัยทุกท่าน ที่เข้ามาตอบคอมเม้นท์ช้าไปครับ สวัสดีครับ คุณกุ้งหนามแดง ขอบคุณที่ชอบบทที่สาม ดูมันต่างกับสองอารมณ์ข้างบนนะ อารมณ์ไม่เข้าพวก แต่ผมว่ามันใช่เลยล่ะ ** สวัสดีครับคุณก้าวที่..กล้า อืมม..คุณทำให้ผมเห็นคล้อยตามไปอีกคนแล้วสิ ความจริงเรื่องนี้เป็นเรื่องที่น่าเห็นใจเขามาก เราไม่รู้ใจใครหรอกจริงมั้ย อะไรทำให้เขาอยากทำ อยากไป หรืออะไร ??? ขอบคุณครับที่มาทักทาย สบายดีนะครับ**** สวัสดีครับคุณแจ้น ฝัน หากไม่ลงมือทำก็ยังเป็นฝัน ชีวิตต้องมีฝันไว้หล่อเลี้ยงบ้าง เป็นกำลังใจ รับกาแฟด้วยกันไหม
2 กันยายน 2551 09:09 น. - comment id 891837
สวัสดีน้องบัว งานสามชิ้นที่ลากขึ้นหน้าเว็บนั้น งานพี่ด้อยกว่างานเขาอีกนะ ไม่คมเท่าของนายดจ้ และไม่เฉียบขาดเท่าของคุณลานเทวา แต่นั่นล่ะ มองปัญหาเดียวกัน ไม่ต้องพยายามที่จะบิดเบือนความเป็นจริง บางทีก็อยากเห็นความคิดของฝ่ายสุภาพสตรีในการถ่ายทอดมุมของเขาบ้างไง น่าเขียนนะ เลือกมุมมองแล้วลองเขียนมาให้พี่อ่านบ้างก็ได้ วังวนชีวิต วงกตโลกีย์ วงกฎ..แห่งกรรม สบายดีไหมกรุงเทพฯวันนี้ ร้อนรุ่มมาก ประกาศสถานการณ์ฉุกเฉินแล้วนี่นา
2 กันยายน 2551 09:14 น. - comment id 891838
สวัสดีครับคุณพิมญดา มันรันทดนะครับ เปลือกที่เราเห็นน่ะ บางทีเรามองไม่ลึกถึงแก่นหรือจิตใจที่แท้จริง เขาติดวังวนของเขา บอกได้เลยว่า เขาไม่ได้มีความสุขกับการเป็นผู้ให้ กรณีที่เป็นธุรกิจหรอกครับ มันไม่เคยหมดไป มันอยู่คู่กับสังคมไทยด้วยซ้ำ เราจะช่วยยังไงกันดี นอกจากการมองความเป็นมนุษย์ของเขาและเราอย่างเท่าเทียม***
2 กันยายน 2551 09:31 น. - comment id 891846
สวัสดี อัลมิตรา วันนี้จริง ๆ แล้ว ใจผมร้อนรุ่มกับเรื่องการเมืองมากนะ ด้วยสันดานไม่ชอบการยอมจำนนต่อสิ่งที่ไม่เป็นธรรม เราเป็นเพื่อนกันก็จริง แต่ความคิดสุดโต่งที่ผมยอมไม่ได้ก็หลายอย่าง ด้วยน้ำมิตรที่ยังหล่อเลี้ยงใจอยู่ จึงอยากปล่อยให้ต่างคนต่างมีความคิดอิสระเสรี การเมืองเลือกข้างนั้น ทำให้การเข้าถึงอะไรต่อมิอะไรชะงักไป ผมทนให้ตัวเองอยู่ภายใต้สภาพการณ์แบบนี้ไม่ได้ และไม่อยากเพิกเฉย ก็เท่านั้น ส่วนเรื่องนี้ อาจช้าไปหน่อย แต่เรื่องนี้ยังทันสมัยคู่สังคมไทยเสมอ โดยส่วนตัวเชื่อว่า คนอย่างอัลมิตราไม่เคยดูถูกอาชีพนี้แน่นอน กว่านั้นก็ย่อมเห็นใจเธอเหล่านั้นด้วยซ้ำ สังคมเรากับความเท่าเทียม ๆ ผู้หญิงเป็นฝ่ายรองรับอารมณ์ตรงนี้เสมอ ไม่มีใครอยากประกาศหรอกว่าเธอทำอาชีพนี้เพราะอะไร แต่เธอก็ไม่ได้ทำผิดกฎหมาย หรือบ่อนทำลายชาติ หลายต่อหลายชีวิต เลี้ยงดูครอบครัวและติดโรคร้าย บั้นปลายชีวิตก็น่ารันทด ต่างโหยหารักกันทั้งนั้น เพราะสิ่งที่เธอแลกมา มันไม่ได้ซึ่งความรักหรือรู้สึกเห็นใจ มันเป็นโลกแห่งการซื้อขาย แลกเปลี่ยน จะเพื่ออะไรก็ช่าง แต่มันคือความจริงที่เธอเหล่านั้นยังเผชิญ และยังคงอยู่ ผมกำลังคิดถึงความสมดุลของโลกด้วย โดยที่อาจจะมองข้ามความยุติธรรมในบรรทัดฐานของสังคม ขอบคุณครับที่แสดงความคิดเห็น
2 กันยายน 2551 09:36 น. - comment id 891847
สวัสดีครับ คุณแสงเหนือ งานที่มีคุณค่าต่อจิตวิญญาณ คุณหรือผม หรือใครก็ตาม หากถ่ายทอดออกมาได้ ช่วยกันเขียน เท่าที่ใจเราต้องการ แม้ว่า ความคิดเห็นเล็ก ๆ ของเราเปลี่ยนอะไรโลกไม่ได้มาก ก็ดีกว่าที่เราไม่ได้ทำอะไรเลย ขอบคุณครับที่เห็นคุณค่าของงานชิ้นนี้ เราคงได้ติดตามผลงานกันและกันไปเรื่อย ๆ นะครับ ยินดีที่ได้รู้จัก
2 กันยายน 2551 09:40 น. - comment id 891848
สวัสดีครับ พี่ชาย ขอบคุณสำหรับงานโคลงของพี่ชิ้นนี้ ไม่เกี่ยวกับงาน แต่ก็เกี่ยวข้องกับเจ้าตัว ดูเหงา ๆ เศร้า ๆ ชอบกล ไม่เป็นไรใช่ไหมตอนนี้ พี่ติดตามการเมืองหรือเปล่าครับ เชื่อว่าเราน่ะไม่ต่างกันหรอก คงไว้คุยนอกรอบดีกว่า ฝนตกทุกวัน แต่วันนี้เพิ่งเห็นแดด แต่แดดที่กทม.ก็เป็นแดดแผดเผากันอยู่ โปรดติดตามตอนต่อไป รักษาสุขภาพด้วยครับพี่
หน้าส่วนตัว
ภาพ : ศิลปิน Joelle Deroy 
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
