เราอาสาพัฒนาใจเริงร่าและสามัคคี เราร่วมจิตอุทิศชีพพลี รวมไมตรีเพื่อพี่น้องผองไทย แม้ห่างไกลไม่ท้อถอย ถึงยอดดอยสูงเสียดเหยียดฟ้า เราบากบั่นฟันฝ่าเข้าไปหา ร่วมพัฒนาด้วยเมตตาอารีย์ ผมจำได้ว่าเพลงนี้เป็นเพลงเมื่อผมไปทำค่ายที่โคราชไปสร้างศาลาและลอกคลองในนามนักศึกษามหาวิทยาลัยรามคำแหง เมื่อปี2533 นั่นคือสิ่งที่น่าจดจำของชีวิตนักศึกษา เมื่อมีโอกาสได้กลับไปอีกครั้งในปี2541 ศาลานั้นก็ยังอยู่และเด็กในหมู่บ้านเขาจำผมได้..ผมยังสานฝันโดยเป็นครูอาสาสมัครที่นั่นอีกหลายปี แล้วคุณล่ะครับมีความทรงจำที่ดีอย่างไรในชีวิตบ้างแลกเปลี่ยนความทรงจำที่ดีกันได้ที่นี่นะครับ
15 สิงหาคม 2551 12:36 น. - comment id 885917
ดีใจด้วยน่ะค่ะ ที่มีความทรงจำดีดี เป็นช่วงหนึ่งของชีวอตเลย หากว่าเรามีบ้างก็อยากจะจำไปตลอดเหมือนกันน่ะ
15 สิงหาคม 2551 14:35 น. - comment id 885942
เคยมีคำกล่าวที่ว่า.. เมื่อใดที่คุณได้รับความทรงจำดีดีจากใครสักคน จงเก็บและถนอมรักษามันไว้ เพราะวันนึง...คุณอาจจะได้ใช้มัน เมื่อคุณตื่นขึ้นมา...แล้วรู้สึกว่า..."ไม่เหลือใครเลย" ขอร่วมเก็บเป็นความทรงจำดีดีอีกคนครับ
15 สิงหาคม 2551 15:30 น. - comment id 885957
มีมากมายเลยคะที่เป้ฯความทรงจำดีดีในชีวิต ร่วมทั้งได้เข้ามาอาศัยบ้านกลอนแห่งนี้คะ
15 สิงหาคม 2551 21:09 น. - comment id 886047
คุณยิปซี หนึ่งในความทรงจำที่ดีของนิลเกิดเมื่อ ไม่นานนี้เอง ในยามที่เราเศร้า ท้อแท้ สิ้นหวังซึ่งเกิดจากการพลัดพลาก เรายังมีเพื่อนที่คอยห่วงใย คอยปลอบใจ ทำให้เรารู้สึกเข้มแข็งขึ้น และคุณก็เป็นคนหนึ่งในความทรงจำที่ดีอันนี้ ขอขอบพระคุณอีกครั้งนะคะ