หน้าส่วนตัว
๏ แสนสุขใจในกะลาประสากบ
อยู่ตามงบประมาณเบิกบานจิต
เรื่องสุขโศกโลกใหญ่ไม่เคยคิด
ใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อยเหนื่อยก็พัก
นอกกะลาว้าวุ่นเรื่องขุ่นแค้น
ยิ่งแสล๋นยิ้มเสนออาจเจอหนัก
ไม่คิดเสี่ยงเสียหายยุ่งตายชัก
มากกับดักมรสุมรายรุมล้อม
มาตรแม้นมีอีโก้คอยโห่ฮิ้ว
เรื่องประติ๋วเต่าตุ่นกระตุ้นต่อม
กบทั้งมวลควรข่มอารมณ์ยอม
และต้องพร้อมอยู่ได้ใต้กะลา
อยู่อย่างกบ อ๊บ อ๊บ ร้องกลบเสียง
บรรเลงเพียงเผ่าพงศ์ดำรงป่า
เทียบสวรรค์ชั้นไหนในโลกา
วงศ์วานข้าฯ เจียมตนไม่สนใจ
กะลาอับคับแน่นแต่แสนงาม
มิตรภาพล้นหลามติดตามได้
หากรังเกียจกะลานักดักดานไย
หากสุขไซร้กะลาถิ่นก็ยินดี ๚ะ๛
อัลมิตรา 14 ส.ค. 2551 08:37 น. - ID 117963 
2654
17
0
14 สิงหาคม 2551 08:43 น. - comment id 885585
เรียบง่ายจริงนะ ท่าน มีชีวิตแบบกบสงบสุข ไม่ต้องทุกข์ลำบากยากหนักหนา เป็นกบจ้อยตัวน้อยในกะลา ยังดีกว่าทุกข์ทนปนวุ่นวาย เห็นด้วยอย่างยิ่งครับ
14 สิงหาคม 2551 10:49 น. - comment id 885612
ในกะลาร้อนรุ่มพากลุ้มจิต กบจึงคิดออกนอกคลายชอกช้ำ นอกกะลาว้าเหว่แสนระกำ จึงถลำลอดเข้าไปในกะลา กบบางตัวหลุดไปสู่ไพรกว้าง คิดหาทางสร้างแหล่งอย่างแกร่งกล้า พบดินแดนแสนสบายในพนา โอ้..โลกาช่างกว้างใหญ่กว่าในพรก พรก หมายถึง กะลา
14 สิงหาคม 2551 11:37 น. - comment id 885618
ถ้ามัวแต่สุขใจอยู่ในโลกส่วนตัว กบที่ชั่วก็ลอยนวลในส่วนเขา อ๊บ อ๊บ ออกมาช่วยแบ่งเบา ไม่เสียทีที่เราได้เกิดมา ที่ไหน ๆ ก็สุขได้ เท่าที่หัวใจปรารถนา โลกจะสวยงามตา อ๊บ อ๊บ เพียงออกมาช่วยกัน
14 สิงหาคม 2551 12:23 น. - comment id 885623
หรือสึกรับไม่ได้กับบางบุคคลที่ใช้บทกวีทำลายพวกพ้องเดียงกัน "สีซอให้ควายฟัง" ผู้เขียนกล่าวอย่างเต็มปากว่า เขียนให้ อัลมิตรา และกลุ่มก้อน นั่นหมายถึงกำลังว่าชาวไทยโพเอ็ม รู้สึกเจ็บแค้นแทนศิษย์พี่ แต่ก็ต้องทนฟังเขาบ่นบ้า เพื่อที่จะวิเคราะห์ธาตุแท้ความคิดอันคับแคบของใครบางคน ศิษย์น้องไม่ทราบว่าเหมาะสมหรือไม่ ที่จะหยิบยกบางบทสนทนามาเผยแพร่ ณ ที่แห่งนี้ ความจริงบันทึกไว้ทั้งหมด หากศิษย์พี่เห็นว่าไม่เป็นไร ก็จะยกมาให้ชาวไทยโพเอ็มได้อ่านกัน แต่ถ้าเห็นว่าไม่เหมาะสม ศิษย์พี่ช่วยลบคอมเมนท์นี้ออกให้ด้วยนะครับ
14 สิงหาคม 2551 12:24 น. - comment id 885626
รู้สึกรับไม่ได้กับบางบุคคลที่ใช้บทกวีทำลายพวกพ้องเดียงกัน "สีซอให้ควายฟัง" ผู้เขียนกล่าวอย่างเต็มปากว่า เขียนให้ อัลมิตรา และกลุ่มก้อน นั่นหมายถึงกำลังว่าชาวไทยโพเอ็ม รู้สึกเจ็บแค้นแทนศิษย์พี่ แต่ก็ต้องทนฟังเขาบ่นบ้า เพื่อที่จะวิเคราะห์ธาตุแท้ความคิดอันคับแคบของใครบางคน ศิษย์น้องไม่ทราบว่าเหมาะสมหรือไม่ ที่จะหยิบยกบางบทสนทนามาเผยแพร่ ณ ที่แห่งนี้ ความจริงบันทึกไว้ทั้งหมด หากศิษย์พี่เห็นว่าไม่เป็นไร ก็จะยกมาให้ชาวไทยโพเอ็มได้อ่านกัน แต่ถ้าเห็นว่าไม่เหมาะสม ศิษย์พี่ช่วยลบคอมเมนท์นี้ออกให้ด้วยนะครับ
14 สิงหาคม 2551 13:42 น. - comment id 885640
ระหว่างโลกที่ร้อนรน กับกะลาที่ร่มเย็นเป็นส่วนตัว ผมขอเลือกอย่างหลังครับ... แวะมาเยี่ยมแบบไม่รู้อิโหน่อิเหน่..
14 สิงหาคม 2551 14:06 น. - comment id 885646
เปิดแอร์ด้วยได้อ่ะป่าวขออยู่ด้วยคนเอ้ย ด้วยตัวว อิอิ
14 สิงหาคม 2551 14:54 น. - comment id 885667
หากเปรียบอัลมิตราเป็นกบ และเวปที่สถิตอยู่เป็นกะลา ภายใต้กะลาอันคับแคบนี้ ถึงแม้ว่าไม่โอ่อ่าอลังการสักเท่าใด แต่อัลมิตราก็อยากบอกใครต่อใครเหลือเกินว่า ... แสนสุขใจจริง ๆ อัลมิตราบอกตรง ๆ ว่า ไม่ค่อยมีน้ำอดน้ำทนหรอก สำหรับคำว่า คับใจ ซึ่งก็ตรงกับคำว่า คับที่อยู่ได้ คับใจอยู่ไม่ได้ ... (ไม่เกี่ยวกับขนาดของอก..ฮา) มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า ............................................................................................................................ คุณเมื่อวาน .. ชีวิตก็เท่านี้ อยู่สุขสบายไปก็จะขี้เกียจ หาเรื่องทุกข์ร้อนใส่ตัวก็จะวุ่นวาย เป็นกบจ้อยในกะลาดีแล้ว ถึงแม้ว่าบรรณพิภพมีเรื่องราวมากมาย ก็ไม่อยากแสวงหาน่ะ เป็นกบตัวจ้อยฤทธิ์น้อยนิด อภิสิทธิ์เท่านี้ตามที่ฝัน เล่น-ร้อง-เริง-ร่า-ครารำพัน สุขสันต์เรื่อยไปใจเสรี คุณวชรกานท์ .. :) ขอบคุณค่ะ สำหรับศัพท์ใหม่ กบดื้อถือตนปนยะโส กบมากอีกโก้เที่ยวโห่ไล่ กบกร่างบางตัวดุจกลัวใคร กบนานาใจในสารบัญ คุณลักษมณ์ .. อัลมิตราเขียนกลอนชุดนี้อย่างสบาย ๆ ไม่มีเรื่องการเมืองค่ะ ศิษย์น้อง .. :) ข้อความที่ศิษย์น้องบอกว่า พวกพ้องเดียวกัน .. เราอาจคิด แต่เขาอาจไม่คิด ดังนั้นจะถือโทษในสิ่งที่ผู้อื่นไม่ได้คิดเหมือนเรา คงเป็นไปไม่ได้ เพราะเป็นสิทธิ์ของแต่ละคน และหากในเมื่อเราคิดว่าคือพวกพ้องเดียวกัน เรายิ่งต้องทำความเข้าใจในปัญหาว่าเกิดอะไรขึ้น สิ่งสำคัญขึ้นอยู่กับว่า เราต้องการจะเคลียร์ปัญหาหรือเปล่า อีกนัยคือ ใส่ใจหรือไม่ ในคำว่า พวกพ้องเดียวกัน ในสายตาของเรา เราถือว่าเป็นคำที่ศักดิ์สิทธิ์มาก ควรรักษาไว้ให้จงดี และยิ่งปวดร้าวเมื่อเรากระจ่างแจ้งว่า แท้ที่จริงเขาไม่เคยคิดสักนิดว่า เราคือพวกพ้องเดียวกันกับเขา แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น .. เราต้องยอมรับให้ได้ ไม่ว่าเราจะถูกยกเทียบให้อยู่ในสถานะใด หรือถูกจัดประเภทใด ซึ่งความสำคัญมันอยู่ตรงที่ .. เรารู้ตนเองหรือเปล่า ว่า เรา..อยู่สถานะไหน ประเภทใด ขอบคุณที่ศิษย์น้องเคารพรักและนับถือเรา จนรู้สึกร่วมเจ็บแค้นแทนไปด้วย ขอบคุณจากใจจริง ๆ แต่เราไม่ประสงค์ให้ศิษย์น้องต้องลำบากเดือดเนื้อร้อนใจในเรื่องไม่เป็นเรื่องของโลกไซเบอร์กนี้ ทั้งที่เพราะเราถือว่า .. ศิษย์น้องเป็น..น้องชายของเรา เป็นพวกพ้องของเรา เท่าที่ศิษย์น้องระบุนามในความคิดเห็น ก็เหมือนกับการเปิดตัวให้บุคคลที่ศิษย์น้องกล่าวถึงทราบด้วย ศิษย์น้องกล้าหาญมาก น่านับถือ เราหวังว่าศิษย์น้องจะใช้กล้าหาญนี้ในทางที่ถูกและเป็นประโยชน์ต่อสังคม ความภาคภูมิใจที่เรามีต่อศิษย์น้อง ไม่ใช่เกิดจากกรณีที่ศิษย์น้องแสดงความคิดเห็นในกระทู้กลอนนี้ หากแต่เป็นการสั่งสมในมิตรไมตรีที่เรามีต่อกันเป็นระยะเวลานาน ศิษย์น้องและเราเป็นเช่นไร อุปนิสัยของเราทั้งคู่เป็นอย่างไร เราคิดว่า..ต่างได้เรียนรู้กันไปแล้ว โดยที่ไม่มีสิ่งใดซ่อนเร้น แอบแฝง ท้ายนี้ หากมีข้อความใดก็แล้วแต่ ที่ศิษย์น้องระคายใจ ซึ่งไม่ว่า ผู้ใดที่กล่าวจะมีจุดมุ่งหมายฝากมายังเราหรือไม่ ก็ขอให้ศิษย์น้องเข้มแข็ง เป็นตัวของตัวเอง อย่าหวั่นไหว และขอให้เชื่อใจกันและกันต่อไป .. เราหวังเพียงเท่านี้ คุณแมวคราว .. อัลมิตราก็เลือกที่จะอยู่ในกะลาส่วนตัวที่แสนจะสงบสุขค่ะ คุณแจ้น .. กะลาใบนี้ คับที่ แต่ก็ไม่แล้งน้ำใจค่ะ .. เชิญค่ะ เชิญมาเบียดกัน :)
14 สิงหาคม 2551 16:25 น. - comment id 885675
ถึงเวปนี้จะเป็นเช่นกะลา แต่ก็แสนโอ่อ่าน่าอาศัย มิตรภาพล้วนมาจากจิตใจ ที่บ่มเพาะภายในใจบุคคล หากใครมองว่ามันช่างอึดอัด เชิญสะบัดตูดไปหายล่องหน อย่าโผล่มาวุ่นวายกับฝูงชน ไปให้พ้นเสียเจ้าเหล่าหมู่มาร มิตรภาพสร้างไว้ใช้ใจคิด จงใช้จิตตรองดูก่อนไขขาน อย่าเที่ยวไปว่าใครอย่าระราน อันธพาลไม่เอาเราขอวอนมาแจมด้วยคนค่ะ .แบบขอร้องดีๆค่ะ เหอๆๆ..
14 สิงหาคม 2551 20:02 น. - comment id 885735
บางครั้งก็เหงาเหมือนกันที่ต้องอยู่ในกะลา แต่มันก็ดีกว่าต้องไปเผชิญหน้ากับโลกภายนอกที่แสนวุ่นวาย ..ขอหลบมาอาศัยในกะลาด้วยคนค่ะ
14 สิงหาคม 2551 22:33 น. - comment id 885785
จะอยู่ที่ไหน ไม่สำคัญ สำคัญคืออยู่เพื่ออะไร ประเทศชาติต้องการคนเก่ง คนมีความสามารถเพื่อเป็นกำลังสำคัญในการพัฒนาประเทศ สร้างประเทศให้มีความสมัครสมานสามัคคี ปลูกจิตสำนึกให้เกิดความภาคภูมิใจที่ได้เกิดมาบนผืนแผ่นดินนี้ แต่ทว่าคนเก่งที่ทำให้ประเทศชาติย่อยยับ หวังแต่กอบโกยผลประโยชน์ ไม่ได้มองถึงผลประโยชน์ของส่วนรวม เราชาวไทยก็ไม่ต้องการ เฉกเช่นชาวนักกลอน ย่อมต้องการคนเก่ง คนมีฝีมือ เป็นกำลังสำคัญในการอนุรักษ์ สืบสาน และเป็นกำลังหลักในการแสดงเอกลักษณ์ทางด้านภาษาของชาติให้เป็นที่ประจักษ์ และดำรงสืบไว้มิให้สูญ แต่คนเก่ง ดูถูกและทำลายพวกพ้องด้วยกัน ชาวเราก็ไม่ต้องการ อย่าได้เอาศักดิ์ศรีอันต่ำต้อยเข้ามาดูถูกเหยียดหยามอุดมการณ์อันประเสริฐยิ่งเลย รังแต่จะสร้างให้โคลนตม หมักหมมให้เกิดความเน่าเหม็น จนยากที่จะเยียวยา ขอเป็นกำลังใจสำหรับผู้มีอุดมการณ์อันแรงกล้าทุกท่าน
14 สิงหาคม 2551 22:39 น. - comment id 885789
ไว้จะคุยกับศิษย์พี่นอกรอบอีกครั้งนะครับ ยังไม่สามารถคุยกับปีกฟ้าได้เลย เพราะดูท่าทางจะไม่ค่อยมีเวลาว่าง ด้วยรักและเคารพยิ่ง ศิษย์น้อง
14 สิงหาคม 2551 22:56 น. - comment id 885794
เมื่อก่อนเคยคิดว่ากบในกะลาไม่ค่อยดี แต่พออ่านกลอนนี้แล้ว ผมคงต้อง ขอสมัครเป็นกบในกะลาสักคนน่ะครับ อยากมีความสุขตามประสา กบในกระลาบ้าง จริงๆ ครับ
14 สิงหาคม 2551 23:03 น. - comment id 885796
คุณมณีจันทร์ .. เคยเห็นกระเป๋าที่ติดตรงหน้าท้องของโดราเอมอนไหมคะ บรรจุของวิเศษได้ตั้งมากมายเชียวค่ะ ถึงแม้ว่าบางช่วงคับขันหยิบผิดหยิบถูก ฮา.. ลิ้นชักของโต๊ะเขียนหนังสือที่โนบิตะใช้ทำการบ้าน ก็ทะลุไปอีกมิติได้ ไหนจะประตูสารพัดนึกอีก .. ทุกอย่าง อัลมิตรายืมมาไว้ในกะลาแล้วล่ะ ๕๕๕ คุณมัทนา .. อัลมิตราเชื่อว่าทุกคนต้องการมุมสงบส่วนตัวค่ะ ต้องการปลีกจากโลกภายนอกบ้าง และเช่นกันกับโลกของอินเตอร์เน็ต ทางเวปไซด์นี้จัดสรรพื้นที่ให้สมาชิกแต่ละคนสามารถลงงาน ก็เท่ากับว่า แต่ละคนก็มีพื้นที่ส่วนตัว ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ในรูปแบบของ blog เหมือนเวปอื่นทำก็ตามแต่ พื้นที่ส่วนนี้ เมื่อนำมาประกอบกัน ก็จะเป็นสังคมชาวกลอน สังคมคนชอบอ่าน สังคมคนชอบเขียน เมื่อขยายมากขึ้น ปัญหาจุกจิกก็มีบ้างเป็นปกติ ถ้าไม่ฟุ้งเฟ้อจนเกินไป กะลานี้ ก็น่าอยู่ทีเดียวค่ะ ศิษย์น้อง .. :) เวปมาสเตอร์เขาไม่ค่อยว่าง เดินสายแข่งโอลิมปิคอยู่..เอ้ยไม่ใช่หรอก เขาทำงานน่ะ เออนี่ ศิษย์น้อง.. เมล์ของเรา ไม่ใช่ที่เห็นใต้บทกลอนหรอก นั่นหมายถึง ไม่ต้องส่งเมล์ถึงเราต่างหาก แต่ถ้าศิษย์น้องต้องการนอกรอบ ก็สามารถสนทนากับเราได้ เมล์ของเรา almitra_icc@hotmail.com อย่าบอกว่า เขียนเมล์ไปคุยเป็นตุเป็นตะกับ no_mail_to_me นะ .. นั่น ต้องแปลกันยาวเป็นเกาหลีเชียว ปะโธ่ปะถัง .. ศิษย์น้องไม่รู้เมล์ของเราจริง ๆ หรือนี่ .. ว่าจะแบ่งขนมเข่งให้ งั้นเอาแต่ขนมเทียนไปละกัน :) ว่าแต่ว่าคืนนี้ดึกแล้ว ศิษย์น้องนอนหลับฝันดีนะ .. อนุญาตให้ฝันถึงงูรัดเลยเอ้า... ฮา ฮา .. อย่าซีเรียส อย่าคิดมาก ศิษย์น้อง .. ยิ้ม สิ ยิ้มหน่อยน่า .. คุณไร้อันดับ .. ต้องทำบัตรประชาชนชาวกบก่อนนะ ๕๕๕ .. ไหน ๆ แลบลิ้น ร้องชัด ๆ นะ อ๊บ อ๊บ
14 สิงหาคม 2551 23:34 น. - comment id 885801
รับทราบครับ ^ ^
15 สิงหาคม 2551 07:46 น. - comment id 885829
สวัสดีกบผอม ๆ แห้ง ๆ ผมเคยเขียนเรื่องกบต่อยอดอัลมิตราเมื่อนานแล้ว "กบน้อยในกะลาโตคารู" หรืออะไรเทือก ๆ นี้แหละ ลืม ๆ เลือน ๆ เพราะหาไม่เจอน่ะ ขี้เกียจหาด้วย เขียนด้วยความสุขประสากบ ยอมรับว่าเป็นกบในกะลา โผล่หัวมาเจอเพื่อนกบตัวนี้ ชวนเขียนกลอน เพลิน ๆ เท่านั้นแหละ มีความสุขตามสมควร กบพเนจรมาแลบลิ้นให้ดูเจ๋ย ๆ อะ
15 สิงหาคม 2551 11:47 น. - comment id 885900
สวัสดีค่ะ คุณอัลฯ บางเรื่องบางอย่าง ก็ปล่อยให้เป็น ไปอย่างนั้น อย่ารับรู้ สัมผัส อย่าเข้าถึงมาก เด๊วจะเจ็บตัว... รักษาสุขภาพนะค่ะ
15 สิงหาคม 2551 12:51 น. - comment id 885919
ศิษย์น้อง .. :) คุณร้อยแปดพันเก้า .. โอ๊ย มาชวนให้หิว .. ๕๕๕ คุณแมงกุ๊ดจี่ .. บางคนวัน ๆ อยู่กับเน็ตเสียจนนาน จนลืมดูแลหัวใจมนุษย์ไปเสียแล้ว บางคน ใช้เวลาว่างที่พอจะมี เจียดเวลามาผ่อนคลาย เพื่อประโลมหัวใจของตนเองที่บอบบาง บางคน คร่ำเคร่งงาน ครั้นมาอยู่โลกเน็ตก็เอาจริงเอาจังจนลืมไปว่า กำลังทำร้ายตัวเองอยู่ บางคน ติดนิสัยชี้เป็นชี้ตายระบุโทษผู้อื่น กระทั่งเอาความประพฤตินั้นมาใช้กับโลกสมมุติ ที่กล่าวมาเป็นเพียงแค่บางส่วนที่ก่อให้เกิดปัญหาวุ่นวายค่ะ
15 สิงหาคม 2551 17:16 น. - comment id 885987
...กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว สกุณาตัวหนึ่งอวดรู้ ท้าทาย อวดเบ่งอย่างไม่อาย ปากกล้า ขยับปีกมาดกรีดกราย สูงส่ง ประดุจเทพตกจากฟ้า ศพแร้งรุงรัง เสาะหาเรื่องกบน้อย ในกะลา คุ้ยเขี่ยทุ่งท้องนา หาเสี้ยน ทำเย่อหยิ่งโสภา สมเพช เจ้าเฮย จับถลกหนังให้เหี้ยน เสียบไม้ ย่างไฟ มื้อนี้สมาชิกกบในกะลา จะได้หม่ำเนื้อ ปักษาสวรรค์ให้หน่ำใจ เปรมพุงล่ะ งานนี้
15 สิงหาคม 2551 17:35 น. - comment id 885996
เห็นสกุณาหล่นฟ้า ฟาดมา เดินเก็บศพปักษา ย่างปิ้ง เราะขนร่วงเกรียนทา พริกป่น แหกปีกฉีกขาทิ้ง จุ่มจิ้มสะเดาขมฯ ระดมเหล่ากบน้อย สวาปาม แทะกระดูกมูมมาม อร่อยลิ้น บรั่นดีเพิ่มดื่มตาม รสเยี่ยม พุงแขม่วจุกอกปลิ้น อิ่มแท้สกุณาสวรรค์ฯ เอ้า ไหนๆก็สุขใจในกะลาแล้ว เอาเหล้ากับแกล้มมาฝากแระกันนะจ๊ะ
15 สิงหาคม 2551 20:20 น. - comment id 886019
คุณร้อยแปดพันเก้า .. แหะ แหะ เพิ่งว่าง เลยมาตอบเพิ่ม อย่างอนกันนะ .. เขาว่ากันว่า..พูดถึงอดีต .. แสดงว่าผู้ที่พูดถึงเริ่ม..ชรา แล้ว .. .ฮา ฮา .. มะ มารื้อฟื้นความทรงจำกัน คุณร้อยแปดพันเก้าเขียน "โลกใต้กะลา" วันที่ 3 กค. 2549 โดยได้แรงบันดาลใจมาจากคำว่า "กบตัวจ้อยในกะลาโตคารู" ที่อัลมิตราเขียนในกลอนชุด "อ่อนหัด" คุณยังบอกอีกว่า ..ชอบวรรคนี้เป็นพิเศษ เออนะ .. มีความสุข ที่บางประโยค กลายเป็นแรงบันดาลใจให้คุณเอาไปเขียนต่อยอด อัลมิตราเองก็ไม่ได้คิดว่า..จะเป็นวรรคเด็ดประการใด แค่คำที่คิดถึงการเปรียบเทียบตน "โลกใต้กะลา" ที่คุณเขียน ช่างเขียนได้ล้ำลึก (ลองนึกถึงจอมยุทธที่ร่ายรำพัดจีบอยู่นะ) เรามาคุยกันยาว ๆ นะ คุณร้อยแปดพันเก้า.. (รู้หรอกน่า กว่าคุณจะอ่าน ก็วันจันทร์โน่น) โดยที่อัลมิตราขออนุญาตเอากลอนของคุณมาเป็นโจทย์ แล้วอยากถอดหัวใจคุณจัง .. ฮา เป็นกบน้อยใต้กะลามีฝาครอบ เหมือนเกราะกรอบกันภัยใต้โลกกว้าง กลางพนาธานีที่รกร้าง หลบเพื่อห่างคาวขมที่ตรมตรอม (เจ๋ง 1.. เอากะลามาเป็นกรอบเป็นเกราะ) ภูมิใจที่มีกะลาเป็นสมบัติ แม้นแน่ชัดไร้ใจใครถนอม โลกอบอุ่นในใจสร้างไว้พร้อม ที่รายล้อมความลึกซึ้งไว้ส่วนตัว (เจ๋ง 2.. นี่แหล่ะ กะลาที่รัก อัลมิตราหลงรักกะลาของอัลมิตราจริง ๆ) ใต้กะลาวาดโลกสวยด้วยความหวัง เปี่ยมพลังอารมณ์ขันฝันได้ทั่ว เรียนรู้โลกลึกได้ไม่หวั่นกลัว รู้ดี-ชั่วตัดโศกบนโลกชัง (เจ๋ง 3.. ในกะลา อัลมิตราสามารถทำอะไรก็ได้ ในพื้นที่ส่วนตัว สุขใจจังแฮะ) เป็นกบน้อยโตคารูอยู่โลกแคบ เลือกเลียนแบบครูดีที่สอนสั่ง ชี้แนวทางวางทิศไม่ผิดพลั้ง และปลูกฝังทุกศิษย์ให้คิดเป็น (ก๊วยเจ๋งเลย อันนี้ .. กว่าที่อัลมิตราพอจะเขียนกลอนได้ ครูจับคัดจับสอน ทุกวันนี้ก็ยังมีคนสอนอยู่นะ) เป็นกบน้อยใต้กะลาแต่ฟ้ากว้าง สื่อแนวทางตัวตนให้คนเห็น ภาคภูมิกับมิตรดี(ช่วย)ชี้ประเด็น ใจนิ่งเย็นเขียนฝันอันเสรี (ก๊วยเจ๋ง+อึ้งย้ง..อัลมิตรามีเพื่อนรักนะ ขอบอก..ถึงแม้ว่าทั้งกะลาจะมีเพื่อนเพียงคนเดียวก็ตามเหอะ) ทีนี้วกย้อนมาที่กลอนของอัลมิตรานะ สมมุติว่าเราสองคนแก่กันงั่ก ๆ ... ฮา ดีป่ะ คุณร้อยแปดพันเก้า กลอนที่อัลมิตราตั้งชื่อว่า "อ่อนหัด" ที่จริงน่ะ ทุกวันนี้ อัลมิตราก็ยังอยู่ในประเภทคนอ่อนหัดอยู่ดีนั่นแล ..๏ หยิบดินสอหัดเขียนเพียรกำกับ นำพยัญชนะสระสลับเหมือนสับหว่าง ค่อยค่อยอ่านออกเสียงแล้วเสี่ยงวาง คิดจะสร้างอักษรเป็นกลอนกล (อันนี้ ทำบ่อยจนเป็นนิสัย(ที่ไม่ดี) อัลมิตรามักเขียนลอย ๆไม่มีเค้าโครงเรื่อง น่ะ เสี่ยงๆเอา นี่นะ ถ้าเขียนในกระดาษ คงขยุ้มทิ้งวันละสามเข่งเป็นอย่างต่ำ แม่ค้ากล้วยแขกคงเบื่อพับถุงน่ะ) แต่อนาถหัวใจทำไม่เป็น ครูเคี่ยวเข็ญเท่าไหร่ก็ไร้ผล กระท่อนกระแท่นผิดเพี้ยนเขียนวกวน ตั้งหลายหนต้องแก้ เฮ้อ !..แย่จัง (นี่ก็เหมือนกัน พอไม่มีพล็อตแล้วไงล่ะ เคว้งเลย มั่วไปมั่วมา...โอ๊ย เรื่องยาว(ยาวกว่าบุญชู) เรื่องคนบ่นน่ะ) จะเรียบเรียงอย่างไรใครช่วยที ความในใจเรานี้มีล้นหลั่ง แต่บทกลอนอ่านไปช่างไร้พลัง ปราศความขลังไกลห่างแนวทางครู (แต่ละคนก็แต่ละใจนะ ไอ้ที่อยู่ในใจเรา ฝากวานให้ใครเขียนแทนมันก็ไม่ได้ดั่งใจ ครั้นเขียนเองก็ห่วยแตก) เพราะเป็นเพียงนักกลอนที่อ่อนหัด อัตคัตคำศัพท์ประดับหรู กบตัวจ้อยในกะลาโตคารู ฤๅหาญสู้คิดประชันแข่งขันใคร (บทนี้ไง ที่คุณร้อยแปดฯ ชอบใจ .. แหม๊ มีวรรคทองกับเขาแล้วโว๊ยยยยย) คิดเขียนคำรำพันยังอั้นอก จิตวิตกเพ้อพร่ำจะทำไฉน เศษกวีเยี่ยงเราผู้เศร้าใจ มากบทกลอนแต่ไร้ใครเหลือบแล (นับไปนับมา อัลมิตราเพ้อเจ้อตั้งแยะ แต่ละชิ้น แต่ละชุด ไม่มีชิ้นมาสเตอร์ กระทั่งตัวเองยังไม่ค่อยจำ) อยากจะเก่งกลอนบ้างอย่างใครเขา เพื่อนก็เย้า ..อยากดังคลั่งกระแส.. เราเขียนเพื่อลดช่องว่างหว่างดวงแด เผื่อมิตรแท้จะการุณคิดจุนเจือ ๚ะ๛ (ไม่เคยสนใจเล้ย ไอ้เรื่องอยากเด่นอยากดัง คนจะดัง แค่ตดเบา ๆ ยังได้ยินกันทั้งจังหวัด(กำลังถ่ายทอดสด)) คุณจำได้ป่ะ คุณเขียนเย้าว่า .. ..อ่อนหัด ..ใครนะ อ่อนหัด ..พูดอีกที พูดอีกที ได้หรือเปล่า ..ระดับยอดหญิงไม่ต้องออมมือ น่านะ ถือว่าเขียนกลอนสอนมิตรที่ดีแถวๆ นี้ไปในตัว ..คุณก็เหมือนคนเก่งทั่วๆ ไปที่รู้จักถ่อมตัว ..ไม่รู้เดี๋ยวนี้ เขาสอนเด็กให้กล้าแสดงออก พูดจาฉะฉาน แต่สอนให้รู้จักถ่อมตัว ..และมีสัมมาคารวะกนบ้างหรือเปล่าเนาะ -ร้อยแปดพันเก้า- 29 มิ.ย. 49 - 10:09 IP 203.150.136.206 ตอนนั้นคุณคงรีบ แหะ แหะ เขียนผิดบางคำ สัมมาคารวะกน .. ดีนะ ไม่มีไม้โท กลายเป็น ก้น จะฮากว่านี้อ่ะ ฮา.... นี่..จะบอกให้ อัลมิตราไม่ใช่คนถ่อมตัวหรอก ถล่มตัวก็ไม่ใช่ ระเบิดตัวอาจจะใช่ จริง ๆ นะ ไม่รู้เป็นไร คุณสังเกตดิ .. ถ้าระเบิด มันจะดังแบบไหน .. เละทุกที เละทุกปี ฮา.. ดีไม่ดี อัลมิตราอาจจะถูกติดยี่ห้อไปแล้วว่า จอมหาเรื่อง จอมทะเลาะวิวาท สารพัดจอม...ฯลฯ ทางที่ดี อัลมิตราอยู่กะลาน่ะดีแล้ว จะได้ไม่ไปก่อความเดือดร้อนให้กับผู้อื่น .. แหม๋ โล่งใจสิท่า ถ้าอัลมิตราอยู่อย่างสงบในกะลา ใครผ่านไปผ่านมา อยากแวะมาเยี่ยมก็เคาะกะลาได้นะ แถมอัลมิตราไม่ได้เลี้ยงร็อคไวเลอร์ไว้คอยขย้ำใคร .. เออนี่ อ่านข่าวเปล่า น่ากลัวจังเนอะ หวังว่าเจ้าลูกชายตัวโตที่ชอบคลุกฝุ่นของคุณคงใจดี อัลมิตราก็มีนะ พันธุ์อะไรว๊า จำไม่ได้ ชื่อ ฮอร์ค.. อัลมิตราโมเมบอกเพื่อนรักว่า เจ้าตัวนั้นเป็นของอัลมิตรา .. มันน่าจะรู้ชื่ออัลมิตรานะ เพราะว่ากำชับให้เพื่อนรักคอยบอกมันเสมอ ให้รู้จักชื่อของอัลมิตรา เป็นตุเป็นตะ ขี้โม้ไหมล่ะ ๕๕๕ ยาวพอยัง .. ถ้ายัง .. แล้วจะเขียนมาคุยอีกนะ เอาแบบอ่านวันจันทร์จบวันศุกร์เลย ดีป่าว เป็นซีรีส์ แล้วคุณมีขนมเข่ง ขนมเทียนยัง .. อยากแบ่งให้นะ แต่อัลมิตราก็ไม่มี เพราะวันนี้ไม่ได้ไปบ้านแม่ เมื่อเช้าโทรไปหาแม่ แทนที่จะได้ขนมเข่ง กลับได้ขนมเฉ่งมาแทน.. ๕๕๕ โธ่ งานบานตะไท ลาไม่ได้ เนี่ย มื้อเย็นกินข้าวกับไข่ต้มใส่ซ๊อส .. อาหารจานเด็ดอยู่บ้านโน่นนนนนน กะลาของอัลมิตราอนาถาอ่ะ ปล.อ่านรักในรอยศิลป์จบแล้วบอกด้วยนะ เราต้องคุยกันยาวเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่อย่ามาชวนเขียนกลอนยาวจากนิยายนะ ไม่เอาหรอก ชอบโม้เองมากกว่าอ่ะ เพราะว่ามันไร้สาระดี .. เหมาะกับอัลมิตราอ่ะ ๕๕๕ (ตลกขมไหมเนี่ย)
15 สิงหาคม 2551 20:34 น. - comment id 886023
คุณอาราเล่ .. เอ๋ !! บอกว่าลืมเอาตัวมา แสดงว่า มีแต่หัวกับไส้สินะ เอาไงดีเนี่ย.. ต้องใช้ใบหนาดหรือเปล่า ที่บ้านนี่มีแต่ตระบองเพชรอ่ะ ช่วงนี้อัลมิตราฝืดโคลงแฮะ (ไม่จริง อย่าเชื่อ แท้จริงหมดมุขต่างหาก) พอจะเข้าใจในงานโคลงของคุณนะคะ แต่ก็ไม่รู้ว่าเข้าใจได้เต็มร้อยหรือเปล่า สมัยที่อัลมิตรายังไม่แก่ (ตะกี้นี้ แก่มาก ๆ เพราะคุยกับคุณร้อยแปดพันเก้า) อัลมิตราก็มักจะเป็นคนขี้หงุดหงิด อะไรนิดอะไรหน่อย ก็ไม่เก็บอารมณ์ การแสดงออกจึงออกมาในแนวที่เรียกได้ว่า.. ใคร ๆ เห็นคงไม่เอ็นดูแน่นอน พอหลัง ๆ สงสัยฮอร์โมนเป็นเปลี่ยนไป (เพิ่งจะมีสิวที่หน้าผาก) ชักขี้เกียจ ขี้เกียจที่จะหงุดหงิดกับใคร ขี้เกียจที่เก็บเรื่องราวไปเป็นอารมณ์ให้ฟุ้งซ่าน แต่ไม่ยักจะขี้เกียจเพ้อเจ้อ ยังคงเสมอต้นเสมอปลาย .. คุณก็ถือว่าฝึกเขียนโคลงละกัน .. อยากฝึกเขียนโคลงมั๊ย จะชวนไปอาศรม ที่นั่นโหด..มันส์..ฮา.. ผลที่ได้อาจจะติงต๊องนิด ๆ เหมือนอัลมิตราก็ได้นะ คุณยาแก้ปวด .. นั่น .. มาแนวเดียวกันกับคุณอาราเล่ (ดีนะ ไม่ถอดหัวห้อยไส้มา) กบกินนกไม่ไหวนะ ไม่เคยมีประวัติว่ากบกินนกอ่ะ .. ใน คห.16 กบกินแมลงวัน เอาเป็นว่า กินตามประสากบดีกว่า ขืนกินอะไรที่ใหญ่เกินไป เดี๋ยวพุงจะแตกนา ... กะลายิ่งแคบ ๆ อยู่ ขืนเดินส่ายพุงกลมดิ๊กชน แล้วบังเอิญชนกัน .. โพล๊ะ !!
15 สิงหาคม 2551 21:39 น. - comment id 886067
คุณอัลมิตรา แวะมาขอบคุณในความปรารถนาดี ที่ส่งแรงใจให้เพื่อนยามท้อแท้ค่ะ พร้อมมาเก็บความรู้จากบทกลอน (ที่มีแง่มุมเสมอ) พร้อมทั้งเมนท์ที่ หลากหลายค่ะ
15 สิงหาคม 2551 21:43 น. - comment id 886069
อิอิ นี่คือตัวอย่างกบ2008 ที่สามารถกินนกได้เจ้าค่ะ
15 สิงหาคม 2551 21:58 น. - comment id 886071
มาอีกรอบ ให้เห็นกันจะจะ ว่ากบน้อยจ้ำม่ำ อยากขย้ำปักษา น่านักซะไม่มี อิอิ
15 สิงหาคม 2551 22:00 น. - comment id 886073
หวายๆๆๆ กี๊ลืมเอากบมา
15 สิงหาคม 2551 22:23 น. - comment id 886079
คุณนิลวรรณ .. อัลมิตราเข้าใจความรู้สึกของคุณค่ะ ถึงแม้ว่าอัลมิตราจะผ่านช่วงเวลานั้นมานาน วันขึ้นปีใหม่ เริ่มต้น พ.ศ.2539 .. ใครต่อใครยังคงเฉลิมฉลองกันอย่างสนุกสนานข้ามวันข้ามคืน อัลมิตราเองในตอนนั้นไม่ได้อยู่เมืองไทย เดินทางกลับวันที่ 2 มค. กระทั่งเย็นจึงทราบว่า จะต้องไปวัด ด้วยความที่ไม่มีใครกล้าบอกเหตุผลว่า ทำไมจะต้องให้ไปที่วัด .. พี่ ๆ จับสลากกันไม่ลงตัว ใครจะบอกดี อัลมิตราก็ไปวัด โดยไม่ได้คาดคิดมาก่อนเลยว่า ไปงานศพของบิดาตน นึกว่าเป็นญาติหรือคนอื่นด้วยซ้ำ ..รับสภาพไม่ได้ กับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า .. ไม่ยอมเชื่อ กับความจริงที่ปรากฏ .. ฝันไป .. ทุกอย่างไม่ใช่จริง อัลมิตราเป็นลูกคนเล็กค่ะ และเป็นลูกรักของพ่อ .. รู้สึกโกรธตัวเองที่ไม่ได้อยู่ในช่วงนั้น พ่อคงรออัลมิตรา พ่อไม่ได้ป่วย ไม่ได้เจ็บไข้ .. จู่ ๆ เมื่อถึงเวลาไป ก็ไปแบบไม่ได้ร่ำได้ลาใคร ไปแบบที่ทุกคนไม่ทันได้ตั้งตัว อืมม !! ผ่านมานาน .. แต่จะนานแค่ไหนก็ตาม อัลมิตราจำได้เสมอ พ่อมักจะตบก้นเบา ๆ เวลาที่กล่อมนอน คุณยาแก้ปวด + คุณอาราเล่. ในหนังการ์ตูนเรื่องนินจานารูโตะ .. เจ้าพระเอกตัวน้อยสามารถใช้คาถาเรียกสัตว์ในตำนาน ซึ่งกบยักษ์ตัวนั้นชื่อว่า กัมมันบุนตะ :) .. แหะ แหะ ไม่รู้ว่าคุณพอจะรู้เรื่องหรือเปล่า พอดีว่า อัลมิตรามี DVD นารูโตะ เป็นเด็กกำพร้า แถมยังถูกมีวิญญาณของจิ้งจอกเก้าหางผนึกไว้กับตัวเขาด้วย .. แฮ่ม !! สนใจยังคะ เรื่องนี้เล่นเร็ว และก็มีเรื่องราวในแง่คิดของคำว่ามิตรภาพ ในกลุ่มนินจาด้วยกันเขามีความผูกพันกับซาซึเกะ (หน้าตาดีและเท่ห์กว่าเขาตั้งแยะ) นารุโต๊ะปกป้องและพยายามอย่างยิ่งที่จะช่วยเหลือซาซึเกะในตอนที่ใกล้จบภาค เหตุผลที่ทำก็คือ เขาคิดว่าซาซึเกะคือพี่น้องของเขา .. พวกพ้องของเขา แต่แล้วตอนจบ ซาซึเกะ เลือกที่จะไม่เอาพี่น้อง ไม่สนใจพวกพ้อง เพราะซาซึเกะเองก็มีจุดมุ่งหมายอันแน่วแน่อย่างหนึ่ง นารูโตะบาดเจ็บและบอบช้ำทางใจอย่างหนักกับสิ่งที่ได้รับจากเพื่อนที่เขาคิดดั่งพี่น้อง อืมม..เหมือนกันกับอัลมิตราในตอนนี้จัง
16 สิงหาคม 2551 02:39 น. - comment id 886137
ขอแซวเพื่อนหน่อยค่ะคุงอิม รอบแรก "อาราเล่ (ลืมเอาตัวมา)" อันนี้มาแบบ กระสือ.. รอบสอง "อาราเล่ (มาทั้งหัวและตัว)" มาครบแล้วนะ...แต่แหม..เพื่อนช้าน.. รอบนี้ลืมเอาภาพมา
สงสัยจะเป็นกะหังงานนี้..อิอิ รอบสาม "อาราเล่ ขี้ลืม " 5555 กลัวเพื่อนบ้านไม่รู้หรือไงจ๊ะ
16 สิงหาคม 2551 12:41 น. - comment id 886217
สุขสบายในกะลาที่ว่าแคบ สุงอิงแอบตามประสาบรรดาเพื่อน ทุกข์หรือล้าคราใดได้มาเยือน ล้าก้เคลื่อนลับหาย..ในกะลา.. แวะมาอยู่ใต้กะลาด้วยคนค่ะ
16 สิงหาคม 2551 20:23 น. - comment id 886397
คุณยาแก้ปวด .. อื้อ เป็นลืมกัน .. อัลมิตราก็เคยเป็น เรื่องที่จะให้จำมันเยอะเหลือเกิน ก็เลยจำไม่ครบอ่ะ คุณครูพิม .. มุมส่วนตัวกลัวอะไรในที่คับ ถึงเหม็นอับนิดหน่อยพลอยเช็ดถู นอกกะลาฟ้ากว้างช่างน่าดู มากศัตรูตามเข่นไยเยี่ยงนี้ .. เพราะคับที่สาเหตุขอบเขตสร้าง หดหัวหางอาศัยคล้ายสุขี ด้วยปราศเรื่องเคืองขุ่นวุ่นชีวี พลอยยินดีกับสภาพอย่างพอเพียง
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
