..๏ กว่าจะผ่านวันคืนเดินยืนได้ สองมือใคร?ตระกองประคองขวัญ ยามล้มลื่นตื่นกลัวใคร?คว้าพลัน อุ้มโอบมั่นแนบอกสะทกคลาย ยามโหยหิวกิ่วท้อง ใคร?ร้องอ้อน ใคร? รีบป้อนปลาข้าวเช้ายันสาย ยามหลับนอนใคร?อยู่มิดูดาย เหลือบริ้นกรายคอยปัดระมัดระวัง ยามป่วยไข้ใคร?กันยิ่งสั่นสะท้าน กลัวดวงมานเจ็บแสบ ใคร?แทบคลั่ง หากเจ็บนั้นแลกได้ให้ประดัง- มาโถมฝังจนสิ้นก็ยินดี ใคร?กันหนอใคร?กันคงมั่นรัก ภาระหนักเพียงใดมิหน่ายหนี แม้นเหนื่อยล้าบั่นทอนค่อนชีวี ดวงฤดี ใคร? นั้นยังมั่นคง กว่าจะผ่านวันคืนเดินยืนได้ หนึ่งหัวใจ ใคร?เอยมิเคยหลง รักมอบรักเลิศล้ำในดำรง และยืนยงตราบสิ้นฟ้าดินกาล กราบแทบเท้ามารดาแห่งข้านี้ พระคุณที่ล้ำฟ้ามหาศาล เกินถักถ้อยร้อยพจน์มาจดจาร ตราบวายปราณแทนมิหมดทดมิทัน๚ะ๛
9 สิงหาคม 2551 13:01 น. - comment id 884293
ใช้แผ่นฟ้าเป็นลานกระดานล้ำ ใช้พื้นน้ำเป็นหมึกรดให้สดศรี ใช้ขุนเขาเป็นเครื่องเขียนเปลี่ยนวิธี ใช้โลกนี้มีไม่พอต่อพระคุณ ขอให้มีความสุขครับ
9 สิงหาคม 2551 14:40 น. - comment id 884312
คิดถึงแม่เสมอค่ะ....
9 สิงหาคม 2551 19:11 น. - comment id 884392
คุณแม่คะ..
9 สิงหาคม 2551 21:08 น. - comment id 884425
รักแม่ครับ
10 สิงหาคม 2551 07:23 น. - comment id 884506
ใครหนอ.........รักเราเท่าชีวีๆ