เมื่อพายุฝนซัดพัดผ่านพ้น พังชีวิตผู้คนทนเศร้าสุด เพียงหนึ่งนานกาลเวลาเดินหน้ารุด ชีพที่ทรุดย่อมสดใส ไม่นานนัก... หนึ่งพายุแห่งอธรรมทำลายล้าง โลกสว่างกลับสิ้นแสงแจ้งประจักษ์ ความยากจนย่ำแย่แผ่ทายทัก คนยึกยัก ถูกปล่อยให้ลอยนวล... เมื่อชีพไร้แสงธรรมส่องนำหน้า มีสองตาคงไม่มีเห็นถี่ถ้วน เมื่อมักใหญ่ใจดับยิ่งทรัพย์ยวน ทุกสิ่งล้วนเป็นไปง่ายนิดเดียว จึงประชาทุกข์ล้นทนรับเคราะห์ โดนปล่อยเกาะไม่มีที่ยึดเหนี่ยว แพะรับบาปโดนขูดรีดหน้าซีดเซียว จะแลเหลียวรอยหวังยังไม่มี ดาบในมือเธอชี้ชัดบำบัดทุกข์ เสริมสร้างสุขตามศรัทธาแห่งหน้าที่ วันนี้ดาบเฉือนเชือดเลือดคนดี เธอจะมีคำตอบใด ให้ผองชน จะวางดาบกราบขมาช้าไปไหม !? เบื้องหน้าไร้ความสุขอยู่ทุกหน หากไม่เห็นไม่เข้าใจ ไม่ทุกข์ทน เธอไม่สน ไม่เห็น ไม่เป็นไร เถอะวันหนึ่งวันนั้นที่วันนี้ คนจนตรอกต้องอยากมีชีวิตใหม่ ประชาชนจะทวงหนี้ที่เสียไป ฆ่าเธอให้...ชีพลับลงกับมือ
ฐปนวุธ 28 ก.ค. 2551 16:45 น. - ID 117499 
860
1
0
28 กรกฎาคม 2551 19:10 น. - comment id 879907
สวัสดีค่ะ แวะมาเยี่ยมชมค่ะ อ่านแล้วก็ได้ข้อคิดดีๆเหมือนกันค่ะ
28 กรกฎาคม 2551 19:20 น. - comment id 879910
ชื่นชมครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
