นิราศกวางเจา

อรุณสุข

โอ้อกพี่ห่วงนุชที่สุดหวง
จำจากไปไกลตาสุดาดวง
ให้ตรมทรวงร้างกันในวันจร
กำหนดนัดจัดมายากลาหลบ
ทุกอย่างครบตามหมายเกินถ่ายถอน
นิราศไกลลัดฟ้าอุรารอน
ทั้งอาวรณ์ทุกข์เทวษรุกเขตใจ
จากอยุธยาสู่กรุงฯเรืองรุ่งแคว้น
ใหญ่เพียงแดนแคบจิตที่พิศได้
สุวรรณภูมิสนามบินขวัญถิ่นไทย
ดูกว้างใหญ่เมืองทองเป็นของเรา
หลากร้านรวงสินค้าช่างน่าสน
ผ่านมวลชนตามทางคนต่างด้าว
แขก จีน ไทย ฝรั่ง คับคั่งเนา
ภาษาเรา งู ปลา ระอาใจ

เดินชมเล่นรอเครื่องประเทืองทัศน์
เห็นเขาจัดของประดับเกินนับได้
ที่ต้องตาเด่นสว่างแบบอย่างไทย
เทวาลัยเกษียรสมุทรอันสุดงาม
ปวงเทวา แลอสูร พูนจิตพรัก
หมายสมัครอยู่ยงให้คงขาม
ร่วมกวนน้ำอมฤตประสิทธิ์นาม
สรรพความล้ำเลิศจึงเกิดแล
รั้งพญาวาสุกรีเป็นที่รัด
เขามันทรจัดเป็นไม้กวนอบอวลแร่
พันปีกว่าดั่งถวิลแทบสิ้นแด
อมฤตแท้ต่างแย่งยักจะหักเอา
ศึกสวรรค์เพียงเหตุแย่งเขตแคว้น
เทพใช้แผนนางลวงให้ห่วงเศร้า
จึงเอาชัยเหนือยักษ์พิทักษ์เนา
ได้รุกเข้าครองสวรรค์แต่นั้นมา
เทวาลัยงดงามอร่ามเรื้อง
ยังประเทืองจิตไทยทั้งใต้หล้า
สามัคคีกันหนออย่ารอรา
พัฒนาชาตินั้นให้มั่นคง

เดินผ่านเข้า ตม. ไม่รอช้า
เขาตรวจตราด้วยระวังดั่งประสงค์
รอขึ้นเครื่องตามเวลาก็มาตรง
สมจำนงตามกำหนดเป็นกฎเกณฑ์
จึงบินลัดข้ามฟ้าไชน่าแคว้น
ลง ณ แดนกวางเจา แรกเราเห็น
ถึงสนามบิน ไป่หยุน ด้วยทุนTrain
ช่างงามเด่นเขาระดะงามระฟ้า
จากสนามบินสู่ย่านที่ผ่านพบ
เย็นสงบทิวแถวทั้งแนวป่า
เทือกเขาสูงเทียมเมฆคล้ายเสกมา
ช่างงามตาดั่งสวรรค์สร้างสรรค์ไว้

เข้าสู่ย่านเศรษฐกิจดูผิดเปลี่ยน
รถพาเวียนซ้ายขวาอุราไหว
การขับขี่ชี้ชัดขัดวินัย
ผิดอย่างไทยยังดูดีกว่านี้นัก
เจ้าภาพพร้อมล้อมรับสนับสนุน
ทั้งออกทุนเลี้ยงใหญ่ได้ตระหนัก
อาหารรสเลิศดีทั้งที่พัก
ซึ้งสลักไมตรีให้ปรีดา
Guangdong Inter Hotel ใหญ่
ศิวิไลซ์พิศดูช่างหรูหรา
ย่านดาวน์ทาวน์ตึกเหยียดเบียดสายตา
ดูกว้างกว่ากรุงฯเราสองเท่าแล้ว

มีสามเขตเศรษฐกิจพิจิตรย่าน
ตึกตระหง่านเรียงริ้วเป็นทิวแถว
เป็นแหล่งเงินแหล่งงานโอฬารแนว
ทั้งเพริศแพร้วเที่ยวท่องยามล่องเรือ
แม่น้ำใหญ่ผ่ากลางเป็นทางผ่าน
ชนเรียกขาน จูเจียง สำเนียงเหนือ
ได้มาเยือนเพื่อนพ้อง ณ ท้องเรือ
ชมสองฝั่งเรืองระเรื่อด้วยแสงไฟ

เสร็จภาระกลับที่พักไม่หนักเหนื่อย
เดินเล่นเรื่อยปริ่มสุขสนุกไฉน
พบเพื่อนกลุ่มหนุ่มสาวล้วนชาวไทย
คุยกันได้แย้มยิ้มอิ่มกมล
เที่ยวซื้อหาของฝากหลากสินค้า
ตระการตาของแปลกเกินแบกขน
เขตตงซานย่านใหญ่ได้เยี่ยมยล
ทั่วถนนกลางเมืองประเทืองใจ
ได้เยี่ยมชมดมกลิ่นประทิ่นฟุ้ง
สวนกลางกรุง เย่ว์ซิ่ว งามพริ้วไหว 
ฉายาเมืองดอกไม้ก็คล้ายไทย
เพาะปลูกได้ร้อนหนาวมายาวนาน

จบทริปที่กวางเจาคืนเหย้าแล้ว
คิดถึงแก้วนุชนวลชวนสงสาร
อุระร้อนห่างกันแต่วันวาน
หวังสืบสานสายใยด้วยใจภักดิ์
มิได้ทอดสนทนาแต่ครานั้น
เกรงสัมพันธ์ชืดชาอุราหนัก
กลับมาถึงเมื่อใดรีบไปทัก
หมายสมัครมั่นคงซื่อตรงเนา
ลงสุวรรณภูมิอุ่นใจถึงไทยแล้ว
ยามเมื่อแคล้วจากไกลใจจึงเหงา
ที่ไหนหนอจะสุขศานติ์เท่าบ้านเรา
เมื่อไกลเหย้าเย็นย่ำจึงรำพัน
ว่าสยามเมืองยิ้มดังปริ่มสุข
เที่ยวสนุกสุดแสนดุจแดนฝัน
ไมตรีจิตเลิศล้ำล้นจำนรรจ์
ตราบนิรันดร์ขออยู่ไทยมิไกลเอย.