รุ่งอรุณของวันหนึ่ง ที่ซึ่งใบไม้หลากหลายพันธุ์ กองตรงหน้าด้วยอาสัญ ไม่อาจทันก้มดูลูกดอกผล แต่กลายเป็นปุ๋ยผสมลงดิน ไม่สิ้นประโยชน์ให้รกเมือง บำรุงรักให้ลูกรุ่งเรืองเรือง เปรียบเหมือนน้ำใจแม่อันยิ่งใหญ่ เป็นคนเกิดมาต้องมีค่าให้จดจำ เอาธรรมนำหน้าหนอเกิดดอกผล ถึงไม่รวยล้นฟ้าเป็นคนจน แต่สุขล้นเป็นประโยชน์ให้ชาติไทย ความดีทำไม่ยากแต่ยากที่จะทำ เพราะธรรมถูกบังด้วยมารจิต ทั้งความโลภความอยากเป็นนิจ ขอให้คิดทุกอย่างเป็นอนัตตา