10 กรกฎาคม 2551 09:04 น. - comment id 871262
เพราะเส้นสมมตินั้นแหละ ทำให้เกิดเรื่องราวต่างๆ มากมาย..คงจะมีแต่ในโลกจินตนาการเท่านั้นแหละมั๊งที่ไม่มีขอบเขต...
10 กรกฎาคม 2551 09:48 น. - comment id 871290
10 กรกฎาคม 2551 10:57 น. - comment id 871304
เส้นสมมติกฏเกณฑ์แบ่งเขตกั้น โน่นของฉันนั้นเธออย่าเผลอไผล กำหนดหลักปักแดนพื้นแผ่นไกล จนเกินกล้ำร่ำไรเข้าใฝ่ครอง สวัสดีค่ะ พี่พันเก้า กทม.ฝนตกเปียกปอนจนเป็นไข้ เย็นชุ่มฉ่ำแต่ร่างกายก็อ่อนแอชะมัด แต่ก็ยังสู้ไหวอยู่ค่ะ พี่พันเก้าสบายดีนะค่ะ ดอกบัวขอให้พี่พันเก้ามีความสุข สุขภาพแข็งแรง อย่าอ่อนแอเหมือนดอกบัวนะค่ะ
10 กรกฎาคม 2551 10:48 น. - comment id 871306
สวัสดีครับคุณกุ้งหนามแดง/คุณก้าวที่..กล้า คือเมื่อเช้าผมตื่นสาย สายพอ ๆ กับไก่ข้างบ้านคุณป้า มันคงฝันเพลิน พอตาแตกก็แหกปากขันซะลั่น หาที่ไหนได้ มันสายแล้วไอ้ไก่ขี้เซาเอ๊ย 55 บ้านไม่มีรั้วก็ปลูกต้นไม้ ดอกไม้ทับกันอยู่ ผลัดกันชมความงาม พากันชื่นชม ไม้เลื้อยก็ปล่อยเลื้อย อวดโฉมเต็มที่ นึกไปนึกมา วันนี้ต้องมีรั้วกั้น เพราะเขาบอกให้กั้น แปลกใจทำไมความสัมพันธ์มันเปลี่ยนไป ไก่บ้านคุณป้าซ่ามาก ดันเซ่อติดปีกบินเข้ามา ลูกชายผมไล่งับ ไก่ป้าตาย แบบว่าป้าแกรักของแกน่ะ ก็เลยเป็นเรื่องไก่ป้ากับลูกชายผม แต่พอคุยกันได้ เพราะผมไม่ได้อยากปลูกดอกไม้หารายได้ในบ้านป้า ป้าก็ไม่อยากทำไก่ติดยี่ห้อที่บ้านผม สะดุ้งเมื่อเจอข่าวบ้านเมือง เหนื่อยไงไม่รู้ แบบว่าไม่รู้ว่า อันไหนเรื่องจริง แล้วอะไรที่เรารับรู้.. เขียนกลอนมาเอ๋อ ๆ นิดหน่อย จริงอย่างคุณกุ้งว่าคงมีแต่โลกจิตนาการล่ะมั้งที่ไม่มีพรมแดน ขอบคุณครับ สองคน ดอกไม้สองดอก มีเป็นสวน แต่ไม่รู้จะเอาให้ใคร
10 กรกฎาคม 2551 11:06 น. - comment id 871315
มารับแจกดอกไม้จากใจไปอีกดอก เอาล่ะ ให้กลอนมันทำหน้าที่ของมันแทนละกัน ที่นี่ฝนตกทุกวันครับ เย็นสบาย จนเหมือนกับอยู่บนโลกเย็น ๆ ในความเป็นจริง ฝนตกต้องดูแลตัวเอง ป่วยก็หาหมอ หายากิน กินอาหารดี ๆ ผัก ผลไม้ดื่มน้ำเยอะ ๆ แล้วก็หลับซะ ไม่ต้องอยู่หน้าจอนาน หายป่วยก็ลุยกันใหม่ ดีมั้ย.. พี่สบายดี ทั้งกายและใจ ขอบคุณนะ
10 กรกฎาคม 2551 11:26 น. - comment id 871318
สำหรับ "ดอกไม้" บางทีไม่ต้องพูดก็เข้าใจค่ะ ว่าสื่อถึงอะไร...... แต่การเมืองนี่ดอกไม้คงจะช่วยอะไรไม่ค่อยจะได้ค่ะ....เฮ้อ!.....
10 กรกฎาคม 2551 11:42 น. - comment id 871325
สวัสดีครับคุณ whitelilly อ่านหนังสือ เขาพระวิหารไทยเสียดินแดนครั้งสุดท้าย ของโรม บุนนาค หรือเปล่าครับ รวมข้อพิพาทไทย-เขมร และนักล่าอาณานิคมอย่างฝรั่งเศส ซึ่งเราเคยเปิดศึกอินโจนกับฝรั่งเศสมาแล้ว เราเสียดินแดนมานักต่อนัก อดทนอดกลั้นความขมขื่น รวมทั้งทุกนโยบายที่ที่ดำเนินบนเหตุผลที่ว่า เสียอวัยวะ เพื่อรักษาชีวิต.. ความจริงเป็นเรื่องที่เราควรรู้ ซึ่งไม่แน่ใจว่า..ไทยจะเสียดินแดนครั้งสุดท้ายจริงหรือเปล่า ผมเข้าใจครับ ดอกไม้ใช้ไม่ได้ในทางการเมือง แต่ก็อยากให้ดอกไม้ในการเรียนรู้ทางประวัติศาสตร์ของเราเบ่งบานบ้าง เพื่อป้องกันตัวเองในปัจจุบันและอนาคต เท่านั้นเองครับ
10 กรกฎาคม 2551 14:26 น. - comment id 871394
หวัดดี๊ ร้อยแปดพันประการ ตื่นนอน แล้วมาเขียนบทนี้เหรอครับ อือ!อิอิ --------------- เราอุปโลกน์ศักราชพุทธศก สมมุติเลขโกหกให้ศักดิ์สิทธิ์ สมมุติโลกไปตามวัตรของชีวิต สมมุติจันทร์ดวงอาทิตย์บอกกาละ งั้น!ผมก็จงสมมุติว่าปราสาทพระวิหารเป็นของเรา ถ้าสบายใจก็สมมุติ ติต่างไป เฮ้อ!
10 กรกฎาคม 2551 14:52 น. - comment id 871401
หวัดดี๊..คุณโจ้ รออยู่พอดี ก่อนจะลาวันนี้ ความจริงปราสาทเขาพระวิหาร ก็ไม่ใช่มรดกของกัมพูชา ไม่ใช่มรดกของไทย แต่เป็นมรดกของบรรพบุรุษมนุษยชาติ ทำใจอยู่ว่ามันคือมรดกโลก อยากจะคิดแบบนี้ แบบที่ไม่ยึดตัวกูของกู สร้างโลกสมมติปลอบใจตัวเอง ดูขำขื่น ๆ ชอบกล แล้วซับน้ำตาให้ตัวเองพร้อมกับพูดว่า เสียดินแดนอีกแล้ว เปลี่ยนศรัทธาเป็นทุน อาจไม่เป็นธรรมเพราะเรากังวล หากศึกษาข้อพิพาท มันจะได้ไม่พลาดพลั้งอีก(มั้ง) หวังอะไรกับการเมืองนะ เหมือนโดนวางยาชอบกล เอิ๊กกก.. ขอบคุณในความคิดเห็นครับ
10 กรกฎาคม 2551 15:18 น. - comment id 871418
เห็นด้วยค่ะ มนุษย์เรายึดติดกับสิ่งที่สมมุติขึ้นมากกว่าหลักความเป้นจริงอีกค่ะ
10 กรกฎาคม 2551 20:33 น. - comment id 871555
ถ้าไม่มีพรมแดน เราก็จะไม่รู้จักคำว่าขอบเขตมั้งคะ ทุกอย่างในโลกล้วนอนิจจังค่ะ
10 กรกฎาคม 2551 23:58 น. - comment id 871652
ตื่นมากลางดึก .. กับความรู้สึกที่ยังมึน ๆ ความตั้งใจแรก เมื่อล้มตัวนอนเมื่อหนึ่งทุ่ม อยากนอนจนถึงเช้า ชดเชยกับที่นอนดึกหลายคืน เพราะมีธุระต้องทำ ดอกไม้ในพรมแดน ดอกไม้ในจินตนาการ อัลมิตรามีแต่ดอกไม้ในจินตนาการ เพราะดอกไม้ที่จริง ๆ อัลมิตราไม่มี แถม..ถ้าให้เรียงชื่อดอกไม้ สงสัย ไก่มุดรอดรั้วไปหาลูกชายคุณหลายตัว ๕๕๕ อ่านแล้วนะ โคลงยาว ๆ นั่นน่ะ .. แบบว่าได้ผลดีเหมือนกัน คืออ่านแล้ว ง่วงนอนทันใด เห็นทีจะต้องกลับไปล้มตัวตั้งต้นนอนใหม่อีกครา เที่ยงคืนแล้ว ต้องรีบสลัดรองเท้าแก้วก่อนล่ะ แน่บบบบบบบบบบบบบบบบ
11 กรกฎาคม 2551 08:33 น. - comment id 871754
สวัสดีครับคุณโคลอน ความจริงไม่ใช่สิงสมมติเนาะ แต่เราก็ต้องทนอยู่กับความจริง เคยดูหนังเรื่องหนึ่ง Where the truth lies! เออวุ๊ย ..โลกใบกลม ๆ สวัสดีครับคุณเฌอมาลย์ แบร่ อนิจจังครับ ท่องไว้ ๆ ตายไปก็เอาไปไม่ได้ ชีวิตที่ไม่มีขอบเขต ความต้องการไม่มีขอบเขต เสรีภาพไม่มีขอบเขต ความอยากได้อยากมีไม่มีขอบเขต รวมถึง ความไม่พอใจก็ไร้ขอบเขตเช่นกัน เฮ้ออออ
11 กรกฎาคม 2551 08:55 น. - comment id 871771
อัลมิตรา คุณรู้หรือเปล่าว่า การอดนอนทั้งวันทั้งคืน และหวังจะไปนอนชดเชยในอีกวัน มันทำไม่ได้ ร่างกายมันอ่อนล้า กระสับกระส่ายจนนอนไม่หลับ รู้อยู่ว่าสภาวะนี้คงนอนไม่ได้อีกหลายคืน ต้องเตรียมตัวเดินทางกับงานที่เตรียมมานาน เหนื่อยมากแค่ไหนพอเดาออก กว่าจะได้พักจริง ๆ ก็อักหลายวันอยู่ เอาน่ะ..เอาใจช่วยให้ลุล่วง เพียงครึ่งที่ใจปรารถนาก็พึงใจ ดอกไม้มันควรจะไร้พรมแดน มันควรจะงอกงามได้ทุกที่ วันนี้ถ้าเขียนเรื่องความขัดแย้ง ใจก็คุ ปะทุ กรุ่นขึ้นมาอีก ผมอาจจะหาทางระบายออก ปลอบใจตัวเอง เพราะมีที่ทางให้เราได้แสดงออกเต็มที่ แต่อาจไม่ใช่ที่นี่ เชื่อว่าอัลมิตรารู้ว่าผมคิดยังไงกับรัฐบาลชุดนี้ เอาล่ะ..เห็นเอกสารเท็จ อูยย..ใจแทบขาด ข่มใจเขียนกลอนได้ก็บุญแล้ว วันนี้หากอยากหลับสนิท แนะให้อ่านโคลงยาวอีกสักรอบ ดีกว่ายานอนหลับนิ ดูเวลาที่คุณมาเม้นท์ ผมหลับไปแล้ว เออหนอ..ทำยังกะอยู่คนละซีกโลก ยามเราหลับคุณตื่นอยู่ ยามเช้าเราก็ยังได้คุยกันหน้าจออีก งั้นแสดงว่า คุณไม่เคยหลับเลย ใช่หรือไม่? เดินทางไปกลับอย่างปลอดภัยละกันนะ ขอบคุณทุกท่านที่ออกเสียงและไม่ออกเสียง เห็นด้วยและไม่เห็นด้วย แต่ก็ปราศรัยกับเราด้วยไมตรี ขอบคุณครับ
11 กรกฎาคม 2551 09:00 น. - comment id 871773
สรรพสัตว์กัดกันด้วยสองเหตุ ด้วยแย่งเพศสืบพันธุ์มิสูญหาย มีฤดูชัดเจนไม่เบนปลาย อีกที่หมายคืออาหารลูกหลานกิน ส่วนมนุษย์สุดประเสริฐล้วนเลิศหรู น่าอดสูเสพได้ไม่รู้สิ้น ติดกินกามลามเลียเสียจนชิน เฝ้าถวิลเสพสุขทุกคืนวัน จำขีดเส้นเป็นสายเพื่อหมายบอก อยากล้ำศอกเอาวามาหาฉัน ต่างก็จ้องมองหามาแย่งกัน เพื่อสวรรค์ส่วนตัวมั่วลืมตน
11 กรกฎาคม 2551 10:06 น. - comment id 871801
- ร่วมฝ่าพายุความขัดแย้ง - ฝ่าไซโคลนพายุความขัดแย้ง บนเส้นแบ่งปัญหาเขตปราสาท ผลประโยชน์ ทิฐิและอำนาจ ข้อพิพาทจากผลแบ่งไม่ลงตัว หมกเม็ดหมกมุ่นในมักมาก วิกฤตเกิดจากลากกันมั่ว เห็นแก่ประโยชน์ตนจนเมามัว ลืมสติลืมตัวทั้งลืมตา ถือพรมแดนเป็นหลักคงไม่ได้ ปริมณฑลส่วนใหญ่อยู่เขตข้า ความสำคัญองก์รวมคือเจตนา มรดกโลกแก่กัมพูชาได้อย่างไร เสียงศรัทธามหาชนที่ล้นหลาม คัดค้านนิยามความไม่โปร่งใส ซ่อนเร้นหลักเกณฑ์ซ้อนเลศนัย ผลีผลามทำไปโดยลำพัง จึงเป็นที่มาว่าแตกแยก ความคิดแตกอยากแก้ไขจึงไหลหลั่ง จะต้องเสียดินแดนอีกกี่ครั้ง? แต่เลือกตั้งลากตั้งยังพวกเดิม จะหวังพึ่งใครคงไม่ได้ หวังชาวไทยเปลี่ยนบทบาทแต่แรกเริ่ม ค้นไขว่คว้าหาข้อมูลมาต่อเติม เสริมความแกร่งแข็งแรงในข้อมูล สังคมมากด้วยคนรู้แต่ไม่กล้า เดินนำหน้าตรวจสอบก่อนเป็นศูนย์ ผลประโยชน์ทับซ้อนไม่เพิ่มพูน ทวีคูณทุนนิยมจมสามานย์ สวัสดีครับคุณฝากฝัน ขอบคุณในความคิดเห็น เห็นด้วยหรือเห็นต่างกับผมก็ได้ เราคุยกันได้ครับ ผมชอบ ขอบคุณครับขอบคุณ